Naim's dagboek
                         


6 augustus 2006 - 'Jij bent poep', is een van de favoriete uitspraken van Naim. Meneer lijkt soms wel een papegaai en leert aan de lopende band nieuwe woorden. Zijn gevoel voor voor de juiste timing laat echter nog wel eens te  wensen over.  Zo kan een willekeurige voorbijganger 'eikel' of 'poep' genoemd worden. Naim zijn woordenschat beperkt zich gelukkig niet tot de scheldwoorden die hij vooral van zijn vriendjes op de creche leert. Zijn voorliefde voor auto's zorgt ervoor dat hij inmiddels prima aan een automonteur kan uitleggen wat er aan onze auto mankeert. Woorden als uitlaat, spiegel, garage, knipperlicht en ruitenwisser weet hij prima toe te passen. En hij weet dat we een grijze peugeot rijden. Iedere ochtend vroeg staat hij voor het raam om zijn vader uit te zwaaien die met de motor naar zijn werk gaat. De motor is een fantastisch apparaat. Hij wast hem samen met zijn vader, zit er graag ook even zelf op en legt iedereen uit dat zijn papa er een heeft. Het is ZIJN papa, dat moet iedereen goed in zijn oren knopen. Naim speelt heel graag met zijn papa. Op zijn rug zitten, samen verstoppertje spelen of 's avonds samen uit een boekje lezen dat doet hij het liefste met zijn papa. In het peuterbadje laat Naim zich door zich papa vlak boven de waterspiegel rondslingeren. Samen fietsen of schommelen en dan heel hard liedjes zingen is ook erg leuk. In het begin was verstoppertje spelen best een moeilijk spel, maar nu gaat dat al heel goed en weet Naim zijn vader overal in het huis terug te vinden. Gelukkig is alleen spelen ook geen probleem, want met een hoop fantasie kom je ook ver. Dat alleen spelen hoeft overigens niet al te lang te duren omdat mama zwanger is. Er is een baby in haar buik. En Naim vindt babies lief en knuffelt ze graag. Niet lang geleden zijn Naim en papa samen met Pascal en Debbie naar de dierentuin geweest. Dat was een ervaring om niet snel te vergeten. Bijna alle wilde dieren herkende Naim al en hij kon ze bij naam noemen. Zijn vermogen om gebeurtenissen te herinneren neemt sowieso behoorlijk toe. Een van de meest indrukwekkende ervaringen van de afgelopen tijd is toch wel het afbreken van een stukje van beide voortanden tijdens een wilde afdaling van de hoge glijbaan. Het zal vast niet de laatste keer zijn dat Naim zich ergens aan stoot.

14 februari 2006 - Nog ruim een maand en Naim viert zijn tweede verjaardag. De vakantie naar Egypte zit er weer op. Het lijkt wel alsof Naim direct na terugkomst zijn eerste verkoudheid weer te pakken heeft. Echt gek is dat niet, want het vriest licht. De kou, dat is niet echt iets voor hem. In Dahab was het aangenaam weer en dat lijkt zijn stemming ook te beinvloeden. Wat dat betreft verschilt hij niet veel van zijn ouders. Sinds de vakantie in Egypte spreekt onze kleine man al vijf talen: Nederlands, Turks, Arabisch, Engels en Italiaans. Het is opvallend te zien hoe makkelijk hij tot tien heeft leren tellen in het Turks. Naim is sowieso een spraakwaterval en is ook erg goed in namen. Zijn enthousiasme en spontaniteit hebben hem veel vrienden en een algemene bekendheid in Dahab opgeleverd. Op straat werd hij regelmatig nageroepen. Naim is voor Egyptenaren natuurlijk een erg makkelijke naam. Tijdens de vakantie heeft Naim ook het knuffelen met meer dan twee mensen ontdekt. Het is inmiddels voorgekomen dat Naim met vijf familieleden tegelijk wilde knuffelen. Meneertje roept dan heel schattig: 'knuffel'. Noah heeft plaats moeten maken voor een nieuwere en wat oudere vriendin, Sarah. Zij is leuker om mee te spelen en zij begrijpt beter dat ze van zijn spullen moet afblijven. Samen met Sarah zet hij het huis op zijn kop en schreeuwt met zoveel volume dat zelfs onze half dove onderbuurman het hoort. Naim weet al aardig zijn lichaamsdelen te benoemen en probeert ook al te springen, maar komt daarbij nog niet in de lucht. Qua speelgoed heeft hij een voorkeur voor auto's , maar inmiddels houdt hij ook erg veel van 'tenekenen'. Dit woord zegt hij zeer consequent op zijn eigen manier. Tot voor kort zei hij 'pik' in plaats van 'kip', maar dat heeft hij zelf afgeleerd.

15 oktober 2005 - Kom, kom. Naim weet inmiddels heel goed hoe hij anderen kan vragen om samen met hem te spelen. Het begint 's ochtends om 7 uur al , als hij zijn vader aan zijn hand trekt en serieus 'kom, kom' roept. Hij vindt het dan vooral leuk om samen met zijn vader over de grond door het huis te kruipen. Naim doet dat snel en behendig en zijn vader kruipt er met pijn in zijn knieen achteraan. De periode waarin hij begint te klauteren is in volle bloei. Voordat we het door hebben staat Naim op de vensterbank door het raam te kijken en roept hij 'autooooo'. Inmiddels kan hij ook zelfstandig op de stoel achter de computer kruipen. De zandbak is Naim zijn trainingsruimte, daar oefent hij het springen. De intentie is er al, de goede wil ook, maar hij ook alleen nog geen centimeter de lucht in. De zandbak is zijn nog steeds zijn favoriete speelplaats, maar eigenlijk vindt hij alles best zolang hij maar naar buiten mag. Het zal niet lang duren of hij gaat zijn ouders vertellen dat ze moeten verhuizen naar een huis met een tuin. Mocht dat ooit gebeuren dan staat hij om zeven uur in de ochtend al buiten. Tot die tijd moet hij geduldig zijn, want zijn ouders willen maar niet uit hun bed komen als hij vroeg in de ochtend aan hun bed staat met zijn schoenen.

13 september 2005 - Onze favoriete zandbak is die van het Sarphatiepark in de Amsterdamse Pijp. Het is een ontmoettingsplek voor ouders en kinderen. Dit plekje in Amsterdam geeft een goed beeld van het multiculturele karakter van de stad. De meerderheid van de kinderen heeft ouders uit verschillende delen van de wereld. Er wordt onderneer Turks, Marokaans, Frans, Engels, Chinees en Japans gesproken. En toch spelen de kinderen samen zoals in elke andere zandbak. Ze delen speelgoed of vechten erom. Naim is hier vrij makkelijk in. Hij speelt graag met het speelgoed van anderen. Het delen van zijn eigen spullen gaat hem soms wat moeilijker af. Stellig bakent hij dan zijn territorium af en jaagt ieder kind af dat te dicht bij komt. Maar Naim is vooral lief voor andere kinderen. Tot verbazing van veel ouders geeft hij andere kinderen graag kusjes. Hij doet dat zeer innig en vaak. Een voorkeur voor meisjes of jongens heeft hij niet, iedereen is zijn geliefde. Ook wil Naim graag bij de grote kinderen horen. Hij kan het niet later om op apparaten te klimmen die eigenlijk voor de oudere kinderen bedoeld zijn. Zijn temperament komt duidelijk naar boven als hij iets niet gedaan krijgt. Uiteindelijk moet en zal meneer van de grote glijbaan af gaan.

5 september 2005 - De meeste mannen hebben er twee, Naim niet, hij heeft er maar een. Een bal wel te verstaan. Hij lijkt er geen last van te hebben, maar de doktoren van het VU ziekenhuis hebben ons toch geadviseerd een kijkoperatie te doen om met zekerheid vast te stellen of er wel of niet een tweede bal is. Vandaag is gaat Naim naar de afdeling Kinderchirurgie. Hij gaat niet alleen, papa en mama moeten ook mee. Morgenochtend vroeg zal de operatie onder narcose plaatsvinden.  Tot die tijd is het wachten. Gelukkig heeft het ziekenhuis nog niet bezuinigd op het kinderspeelgoed en Naim kan dus ook hier met vijf auto's tegelijk door de gangen scheuren. In de tussentijd komen alle doktoren bij hem langs om bloed te prikken, zijn hart te beluisteren en aan zijn balletje te kietelen. Meneer heeft er al snel genoeg van en begint bij binnenkomst van iedere wiite jas te protesteren. Om zeven uur 's avonds valt Naim na een laatste flesje rustig in slaap. De enige twee zonder nachtrust zijn zijn ouders. Sonja thuis en Bert in de kamer bij Naim. Gelukkig heeft Naim er geen idee van wat hem te gebeuren staat en hij slaapt dan ook tot 7 uur in de ochtend. Op de arm van zijn vader gaat Naim door de ziekenhuisgangen naar de operatiekamer. Hij kijkt nog even vreemd op als zijn vader een speciaal groen overall aantrekt, maar besteed de meeste aandacht aan het speelgoed in de wachtruimte. Niet veel later valt hij in een diepe slaap in de armen van zijn vader. Na ruim een uur treffen vader en zoon elkaar weer in de uitslaapkamer. Papa is blij dat de operatie goed verlopen is en wacht rustig tot Naim wakker wordt. De narcose heeft soms rare bijwerkingen. Bij Naim wekt het een soort woede op, want hij begint vrij agressief en boos van zich af te slaan. Nog moe van de operatie valt hij even later weer in slaap. De doktoren hebben geen balletje kunnen vinden en nog dezelfde dag kunnen papa en mama met Naim en zijn balletje weer naar huis.

20 augustus 2005 - Naim is 17 maanden oud en heeft inmiddels een vaste vriendin, Noah.  Lekker zoenen, dat doen ze het liefst. En als ze er niet is dan roept hij doorlopend; 'Noah, Noah'.  Misschien is het zijn verliefdheid, maar Naim eet niet echt veel. Vooral het avondeten laat hij vaak staan. Het kan natuurlijk ook zijn dat hij een fijnproever is, want hij keurt zijn eten al voordat hij er een hap van genomen heeft. Regelmatig laat hij een vol bord met heerlijke verse groenten onaangeroerd op tafel staan. Zelfs met lichte dwang is Naim dan niet meer van gedachten te veranderen, dit tot frustratie van zijn ouders. Zijn favoriete avondmaal is Gnocci met kaas en weinig groente. Als het op huishoudelijke taken aan komt dan is Naim niet de beroerdste. Graag pakt hij een bezem of helpt hij bij het ophangen van de was. Erg nauwkeurig is hij niet en het komt dan ook regelmatig voor dat er een kledingstuk van het balkon af valt. Ook gaat Naim met plezier mee naar de supermarkt en iedereen mag dat weten. Luid pratend laat hij zich in de winkelwagen door de gangpaden rijden. Hier en daar pakt hij wat groenten en lekkernijen en vult er ongevraagd de kar mee. Zelfs bij het pinnen wil hij betrokken worden, maar daar trapt de cassiere niet in, want die weet ook wel dat een pincode maar vier cijfers heeft en niet een stuk of tien.

 
Naim is een hardloper. In een hoog tempo raced hij met zijn korte pootjes door het huis. Maar, zelfs nu al, op 1-jarige leeftijd, geeft hij er de voorkeur aan om de auto te nemen. Een loopauto wel te verstaan, want Naim is milieubewust. Zijn auto is eigenlijk een brandweerauto met een rode kleur, maar hij gebruikt hem gewoon voor korte ritjes. Eerlijk gezegd heeft hij waarschijnlijk niet eens door dat het een auto voor brandweermannen is. Als Naim niet zelf in de auto zit, dan speelt hij ermee en het liefst met drie tegelijk. Daar is hij erg bedreven in. In de zandbak pakt hij graag auto's van andere kinderen af en laat hen zien hoe een volwassen peuter met een bolide dient om te gaan. Naim maakt graag contact met andere kinderen en hij vindt het vooral leuk om met grotere kinderen te spelen. Zijn grootste vriend is zijn neefje David waarnaar hij altijd hartelijk glimlacht. Naim besteed veel aandacht aan het onderhouden van zijn vriendschappen en voert daarom regelmatig een goed gesprek met iedereen die maar zin in een praatje heeft. Er zijn niet veel leeftijdsgenoten die zo vloeiend de brabbeltaal spreken. En als het met een praatje niet lukt dan heeft Naim altijd wel een stukje croisant of kaas om te delen. Verder is Naim in zijn doen en laten een beetje een oude vent. Hij luistert dagelijks naar klassieke muziek, zit veel achter de computer en leest een stuk of tien boeken per dag. Het is dan ook niet vreemd dat hij meestal 's avonds rond een uur of 7 in een diepe slaap valt.
terug naar menu





































De betoging op de Dam in Amsterdam tegen de oorlog in Irak.


terug naar Naim's geboortedag