Deze tekst bestaat alleen als deze gelezen wordt, als er aandacht voor is.
Voor je dit las bestond deze tekst niet voor jou. Nu is dit onderdeel van jouw ervaring en van hen die dit ook lazen.
- "Wie dit leest is gek!" -
Ervaren doen we middels ons geheugen en ons aangeleerde onderscheidingsvermogen, het bewustzijn van onderscheid, wat steeds groter wordt naarmate we opgroeien.
Overgeleverde woorden worden gekoppeld aan beelden in de eerste fase van ons leven. "Mamma" - "Pappa" - "Neus" - Steeds meer leren we onderscheiden als onze focus hierop wordt gericht.
Woorden in taal bestaan feitelijk uit reeksen klanken, waaraan wij een betekenis en een emotionele lading geven. Klanken die wij onze interpretatie geven. Woorden in tekst uit aangeleerde codes, letters, die weer verwijzen naar de klankreeksen en bijbehorende beelden.
Alle zintuiglijke ervaringen worden in eerste instantie overgeleverd en verankerd in ons denken en voelen, vandaar ook; "Eer je Vader en je Moeder"
Zo organiseren we, ook als mensheid, een steeds meer gedifferentieerde gezamenlijke leefwereld - belevingswereld, puur vanuit onze individuele innerlijke gedachtebeelden, veelal gebaseerd op de overlevering, die we een werkelijkheidwaarde toekennen. Uiteindelijk een collectieve fictie, met overigens een nobel doel.
Wat werkelijk bestaat, is ons aller vermogen dit te doen. Hierin zijn we allen gelijk en dat is wat ons verbindt, in gezamenlijkheid, met onze bron, het bewustzijn van eenheid.
Wat werkelijk is, is ons potentieel, verbeeldingskracht, het creatieve principe, te ervaren zonder focus.
Wat lijkt te zijn, is onze gecreëerde werkelijkheid, een verzamelbak, via het geheugen, van het product van al onze focuspunten. Het denken. Ons “normale” waakbewustzijn.
In ons verleden zijn we geleid in onze focuspunten, door ouders, opvoeders, media en andere machthebbers. Men vroeg aandacht, positief of negatief geladen, en wij draaiden vrolijk (of niet) mee. Zo creëerden wij een, vaak ongewenste, “werkelijkheid”. De bekende ratrace of tredmolen.
Nu we weten hoe dit werkt, en herkennen (het nobele doel), kunnen we zelf onze focus kiezen, en dus daarmee ook onze ”werkelijkheid” aanpassen en ombuigen.
Opnieuw kiezen in welke “werkelijkheid” we wensen te leven en voorafgaand, ernaar leven.
Onze focuspunten worden vooral bepaald door gedachtepatronen, het denken, en de emotionele lading die erop gekomen is. De uitkomst hiervan zijn de resultaten van de processen die zo in gang gezet zijn. Gedachtepatronen worden uitgesproken, uitgebeeld en dus uitgezonden, wat we ontvangen zijn de resultaten van de processen die we op deze manier in gang zetten. Het principe van: Je oogst, wat je zaait.
Dit is een manier om je initiële gedachtepatronen te onderzoeken, puur aan de hand van de werkelijkheid die je ervaart!
Om het wat makkelijker te maken en overzichtelijk te houden, zou je onderscheid kunnen maken tussen positieve en negatieve gedachtepatronen. Positieve gedachtepatronen richten onze focus, en die van mensen om ons heen, op de gewenste “werkelijkheid”, negatieve op onze ongewenste “werkelijkheid”.
De gewenste “werkelijkheid” bestaat uit beelden van orde, overvloed, harmonie en vreugde, samengevat creatief van aard, de ongewenste uit beelden van chaos, tekort, angst, strijd en pijn, samengevat, destructief van aard.
Het spreekt vanzelf dat de “werkelijkheid” die creatief van aard is, meer overeenkomt met ons wezen, welke creatief potentieel inhoud.
Voel het na, is het voorgaande een uitbreiding of een beperking van jouw waarheid en jouw werkelijkheid?