Wanneer ons wezen zich zijn scheppingskracht wil ervaren laten we ons geboren worden in deze wereld. We scheiden een deel van ons zelf af wat zich dan verbindt met een bevruchte eicel om hier het leven via verdere celdeling in gang te zetten. Het gevolg van deze autonome beslissing is dat we tijdelijk onze autonomie aan de kant zetten omdat we erop vertouwen dat we liefdevol ontvangen worden, en zo niet, dat we onze creativiteit kunnen gebruiken om dit te veranderen.
Zijn we eenmaal in deze wereld aangekomen ziet het er heel anders uit. Dit zou je het geboortetrauma kunnen noemen. Ons nieuwe lichaam heeft warmte, aandacht, voeding en bescherming nodig en de enige die dit kunnen verzorgen zijn onze ouders. We leren onze emoties kenbaar te maken om met deze nieuwe bron te communiceren, wat een creatief proces is. Onze focus is nu geheel gericht op de opbouw van ons fysieke lichaam en de onmiskenbare invloed van “het andere”.
In de jaren die hierop volgen leren we “het andere” steeds beter te definiëren en te onderscheiden. Wat we hierin meenemen is dat we afhankelijk zijn van wat buiten ons lijkt te zijn. Dat we deze afhankelijk zelf gecreëerd hebben wordt in het vuur van het enthousiasme vergeten. Onze focus is zo sterk gericht op de buitenwereld dat we ons ermee vereenzelvigen. Veel mensen denken dat ze hun lichaam zijn of dat ze de rol zijn, die ze hier op zich hebben genomen.In de pubertijd is het tijd om de buitenwereld te gaan herdefiniëren en je plaats hierin te bepalen. In natuurvolken was dit de aanzet naar de inwijding, wat feitelijk niets anders is, dat het herinneren van wie je werkelijk bent, (mede)schepper van deze belevingswereld. Het bewust worden van een inmiddels geautomatiseerd, zelf gecreëerd, proces van afhankelijkheid en dit te veranderen naar het opnieuw verantwoording nemen voor je eigen gedachten en daden. Vergeef jezelf, het was nodig om hier te incarneren. Proactief worden vanuit de kennis van wie je werkelijk bent en je niet meer van alles te laten aanleunen wat je niet meer dient. Je eigen autoriteit zijn. Je unieke deel bijdragen. Zelf schepper zijn.
In onze moderne westerse wereld zijn er mensen, die het proces van ”inwijding” liever niet zien en er baat bij denken te hebben om het automatisme van afhankelijkheid in stand te houden. Via media, overheid en handel. Je zou dit mindcontrol kunnen noemen. Dit zijn de mensen die ons de diverse wortels voorhouden, dingen beloven die ze zelf niet waar kunnen maken en ons daarbij nodig denken te hebben etc. Ze pretenderen macht over jouw werkelijkheid te hebben, terwijl je die zelf schept. Je kan in hun verhaal meegaan zonder je eigen verantwoordelijkheid te nemen, maar ook dit schep je zelf. Het blijft jouw keuze en het gevolg is jouw werkelijkheid.
Voor mensen die onbewust zijn van hun eigen kracht is dit mechanisme onzichtbaar. Van deze kennis wordt gebruik gemaakt door mensen die dit inzicht wel hebben en dit ter eigen welbevinden aanwenden. Ze leren ons een harde les. Een les die zich blijft herhalen totdat we geleerd hebben te erkennen wie we zijn en zelf onze verantwoordelijkheid te nemen. Leven in balans.
Voel het na, is het een uitbreiding of een beperking van jouw waarheid en jouw werkelijkheid?