Als ik kijk naar wat we tijdens ons leven, in ons zgn. waak bewustzijn doen, dan zie ik, dat we een heel scala aan gedachtevormen (be)leven. Die verwoorden we naar elkaar, en maken zo ons eigen verhaal.
Onze verhalen zijn verschillend, maar hebben ook veel gemeen, waarbij de meer gemeenschappelijk gedragen elementen, gevoed door emotie, zich uiteindelijk materialiseren, gematerialiseerd hebben of anderszins manifesteren.
Deze ontdekking, wat overigens ook een gedachtebeeld is, maakte in mij de overtuiging wakker dat, als we dan toch in een verhaal zitten, wat kan ik dan doen, om hier het mooiste verhaal van te maken.
Logisch is, dat je met je eigen verhaal begint, dat is het eenvoudigst aan te passen aan de storyline die je voor ogen hebt. Een goed voorbeeld van een storyline, die me beviel en die ook intern resoneerde, was het scheppingsverhaal opgetekend in het begin van Genesis in de zgn. Bijbel. Het slot van deze passage luidde “en God zag dat het goed was”.
Dat voelde echt een heel stuk beter dan de gebruikelijke slotpassage, die luidde ”Als je dood gaat is er niks meer”. Die was representatief voor een storyline van letterlijk niks. Zelf bij een b-film een afknapper, waardoor je beseft dat het zonde van je tijd is geweest om deze film te aanschouwen, maar blijkbaar toch nodig was, om een betere kunnen te vinden.
Om het mooiste verhaal te kunnen maken, ga je eerst kijken waar je nu in je verhaal zit. Best een klus om je hele leven door te spitten om een lijn te ontdekken, richting het gewenste doel.
In de introductie, je jeugd, worden bepaalde kaders en doelen al neergezet. Daarna is er het drama van alle hobbels en beren op de weg, steeds overwonnen of ontlopen. Voor de toeschouwer, die je in die onderzoeksfase dan bent, makkelijk te zien en wellicht een beetje saai, maar ook onthullend. Dan is daar, het nu-moment! Nu dus. De beste plek, om dit verhaal weer een stuk spannender te maken met een wellicht onverwachte move, zo mogelijk de goede kant op J
Dan is er nog een groter verhaal, waarvan jou persoonlijke verhaal een onderdeel is. Het gaat de goede kant op, als jouw verhaal, het grote verhaal op enigerlei wijze ondersteunt. Wanneer je het allergrootste verhaal weet, is het makkelijker je in te voegen in allerlei plotten en sub-plotten.
Er zijn immers veel gegadigden, die jouw verhaal onderdeel willen laten uitmaken van hun verhaal en het is aan jou, welk verhaal je wilt ondersteunen.
Het lijkt wel een democratie, waarbij de meeste stemmen(letterlijk) gelden.
Veel gegadigden proberen dan ook je ervan te overtuigen dat hun verhaal het beste verhaal is, echter mijns inziens is het beste verhaal, dat verhaal, waarin ieder respect heeft voor het verhaal van de ander en men samen naar een synthese werkt.
In het kort gezegd, voel dit na, is dit een uitbreiding of een beperking van jouw waarheid en jouw werkelijkheid?