Zelfdiscipline word vaak gezien als dat je streng voor jezelf bent. In zekere zin is dit ook zo, maar de huidige lading van het woord discipline geeft hieraan een bitter randje. Discipline word gebruikt in het leger, waar de commandant de troepen leidt en van zijn dienaren verwacht dat zijn orders stipt en zonder tegenspraak uitgevoerd worden. Kadaverdiscipline dus, waarbij gevraagd wordt om alle eigen verantwoordelijkheid uit handen te geven. (wat nooit kan)
Gaan we echter terug naar de stam van het woord discipline, dan zie je dat dit verwant is aan het woord discipel. Een discipel is geen dienaar, maar een volgeling. Een volgeling van wat de discipel als een "Meester" beschouwt. Iemand waar je naar opkijkt om het voorbeeld te kunnen volgen, iemand waarvan je iets zou willen leren.
In dit verband is zelfdiscipline dus niets meer of minder dan het volgen en leren van je zelf.De vraag die in dit verband direct oprijst is dan natuurlijk; Wat is mijn zelf? Wie ben ik? Ben ik mijn functie, mijn lichaam, mijn Facebookprofiel, een selfie? Mijn rol die ik speel omdat ik dat zo geleerd heb? Die ik graag wil zijn? Het spreekt voor zich dat dit eerst duidelijk moet zijn.
Een paar clue’s. Het ware, diepste of grootste zelf onderscheid zich van de andere zelven door het hebben van een passie.
Het ware zelf onderscheid zich van de andere doordat het verbonden is met vreugde en enthousiasme.
Het belangrijkste onderscheid wat gezien kan worden is dat het ware zelf creatief en constructief is, terwijl het andere angstig en destructief van aard is.Bekend is in dit verband de uitspraak van Shakespeare, to be or not to be. Het ware zelf is aanwezig, het andere zelf wil vluchten en ontwijken. Het verantwoordelijk zijn of hiervan weglopen en afschuiven. To Be or Not To Be is hier dus niet de vraag, maar eigenlijk het antwoord.
Mijn zelf is die bron, waarmee ik me op dit moment identificeer en hierin heb ik een keuze, al dan niet bewust. Ben ik me hiervan bewust, dan kan ik kiezen welk zelf te volgen en pas ik zelfdiscipline toe.
Mijn zelf ligt in lijn met het creatieve principe, is levend, opbouwend en ondersteunend.
Zelfvertrouwen komt als de ingevingen van het zelf te vertouwen zijn, daarom is het belangrijk goed te kijken welk zelf je wil volgen.
Een eenduidige houding geeft ook vertrouwen naar anderen en daarmee openheid en transparantie. Vertrouwen is noodzakelijk voor een goede communicatie. Dit is structuur in de vorm van cultuur en tegenhanger van angst, chaos en slachtofferschap.
Wat van bovengenoemde omschrijving is nuttig voor jou? Het vinden van structuur is hiermee verbonden. Zelfdiscipline in de juiste context geeft structuur in jezelf en je in je houding.
Peter