Grondhoudingen
Zo te zien zijn er bij mensen twee grondhoudingen die samen deel uitmaken van het dualiteitsysteem.
De eerste is dat alles goed is en je tegenvallers ervaart als lessen die je nog te leren hebt, met helaas de onderliggende boodschap dat je zelf nog niet goed bent zoals je bent.
De tweede is dat je zelf goed bent maar anderen niet, dat we hier in een tranendal leven waarin we af en toe geluk hebben, maar voornamelijk tegengewerkt worden door allerlei toestanden van buitenaf. Hier is de boodschap dat je niets in te brengen hebt.
Beiden zijn universeel gezien onvolledig en kunnen ook afwisselend ervaren worden. Zij vullen elkaar aan, zoals elke dualiteit, en worden door een grotere waarheid omvat.
Mensen die de eerste grondhouding beleven hebben een doorgegeven stuk van hun (voor)ouders eigengemaakt en projecteren dit in hun belevingswereld. Mensen met de tweede grondhouding doen uiteraard precies hetzelfde.
De oorzaken liggen in de angst voor afscheiding van en binnen onze zelf gecreëerde Illusie en, als wij ons identificeren met deze Illusie, de angst voor onze eigen grootsheid als zijnde de schepper hiervan...
De verhalen over God, Lucifer, Ahriman en de gevallen engelen spreken hier boekdelen over!!Symptomen van deze tweedeling in grondhouding zijn terug te vinden in onze hele geschiedenis. Vanuit de oudste bronnen van de ons nog bekende geschiedenis is uiteindelijk, als meest duidelijk en meest bekende voorbeeld, het middeleeuwse feodale systeem gegroeid. Een systeem met edelen(heersers) en horigen of lijfeigenen(slaven).
De edelen waren in zekere mate bewust van hun creatieve gaven en konden volop experimenteren met hun leidinggevende capaciteiten. Zij creëerden voor zichzelf een werkelijkheid waarin aan alle elementaire behoeften, en meer, werd voorzien. Hun lijfeigenen, het gepeupel, zagen ze het liefst als een soort nuttige huisdieren met weinig kennis en eigen initiatief, die verzorgd en getemd dienden te worden zodat ze hun werk voor hen konden blijven doen. Hun angst was dat concurrerende edelen hun horigen zouden inlijven. De edelen illustreren de eerste grondhouding.
De horigen ervoeren deze situatie vanzelfsprekend geheel anders, voor hen was er altijd een duivelse boeman, die een groot deel van de karige opbrengsten van hun werkzaamheden onder allerminst luxueuze omstandigheden, met pijn en moeite tot stand gebracht, afpakte en er goede sier mee maakte. Voor hen was er de angst dat ze niet voldoende opbrengst zouden kunnen leveren, als zijne de sluitpost en de angst voor oorlog tussen de edelen, waarvan zij de dupe zouden worden. De horigen illustreren de tweede grondhouding.
De geestelijkheid, een derde factor, handhaafde de status quo volgens het verdeel- en heersprincipe, wellicht hopend op betere tijden (wederkomst), en sprak schijnbaar met twee tongen. Naar de edelen over hun goddelijk recht en naar de horigen over de zondeval en het zweet des aanschijns.
Later ontstond de burgerij, dit werd toegestaan omdat er behoefte ontstond aan ambachtelijke producten om het leven makkelijker te maken. Ook de burgerij bleef schatplichtig aan de edelen (en aan de geestelijkheid, later door eigen toedoen ook aan bankiers verbonden met de edelen). De edelen gaven ‘in ruil’ bescherming tegen “vijanden” oftewel concurrerende edelen die hun inkomstenbron (horigen) uit wilden breiden. Dit deden ze door uit de burgerij en hun horigen jonge mannen te rekruteren die verleid werden met de belastinggelden die door hun eigen ouders met moeite bijeen gegaard waren. De edelen bleven wijselijk zelf veelal buiten schot en beperkten zich met het geven van bindende aanwijzingen naar de troepen betreffende hoe deze het meest effectief konden worden ingezet.
Veel zgn. complotdenkers zien deze grondstructuren ook in onze huidige maatschappij, hoewel moedwillig verhuld, nog duidelijk aanwezig, al worden de edelen daar ook wel Illumminati, Cabal of kwaadwillende ET’s genoemd. Zij zijn meestal zo druk bezig dit te duiden, in alle details, dat het lijkt alsof ze vergeten zich af te vragen waarom dit alles zich zo toont. Schijn bedriegt vaak en ook hier, deze mensen zijn op hun manier bezig met het mondiale acceptatieproces betreffende dat dit nu zo is en hoe dit zo gegroeid is.
Acceptatie is nodig om zelf verantwoordelijkheid te kunnen nemen voor onze eigen schepping. Eerst moet je weten wat je gedaan, toegestaan of nagelaten hebt voor je het kunt veranderen.
Veel mensen leven nog in de schijn dat er voor hun gezorgd wordt, vanuit overheden of bedrijven e.d. Deze schijnveiligheid dient echter in eerste instantie alleen de scheppers van deze op angst gebaseerde structuren en in deze tijd van verregaande automatisering zijn de vele werkers voor hen overbodig geworden...Wat er wel voor je zorgt, als je je identificeert met de Illusie (buitenwereld), is het leidend principe, dat deel van jezelf wat bewust of onbewust alles waarneemt en jou binnen de Illusie langs die wegen leidt waarbij je dit deel kunt ontmoeten en ermee kunt vereenzelvigen, waardoor jouw identificatiepunt verandert, zodat jij je kan identificeren met dat leidende principe waardoor je de Illusie kunt zien als een schepping, een afbeelding, een manifestatie van jouw gedachtepatronen geladen door jouw emoties, jouw schepping én jouw spiegel.
De grootste uitdaging voor de nazaten van de vroegere horigen is te beseffen en te realiseren nu hun eigen verantwoordelijkheid te nemen en niet langer in hun slachtoffer-bewustzijn te verblijven en zich te verheffen, zodat ook hun werkelijkheid overeenkomt met hun goddelijk geboorterecht.
De grootste uitdaging voor de nazaten van vroegere edelen is nu te beseffen en zich te realiseren dat om van hun schepping te kunnen blijven “genieten”, deze los gelaten dient worden, zodat deze zich bijstuurt in een schepping, die al wat is dient. Dit kan alleen als al wat is, dus ook ieder mens, daar zonder blokkades een evenredig deel in kan nemen, ieder onderdeel op zijn eigen unieke goddelijke wijze. Het genieten wordt daarbij intenser en naar een hoger plan getild!
Universeel is er voor dit alles maar een en groots doel en dat is dat we onszelf herkennen als scheppers. Scheppers van onze eigen volledig ervaren werkelijkheid, en zo de verandering te maken van onze Illusie die spiegelt die we denken te zijn naar de Illusie die weerspiegeld wie we werkelijk zijn.
Scheppers zijn goddelijk en houden meest van hun schepping als die overeenkomt met het oorspronkelijke onschuldige zelfbeeld. Scheppers doen alles om hun schepping te volmaken, sturen bij en ze laten deze ook los in zelfvertrouwen als dat nodig is.
Ik ben die ik ben
Peter