Vogels in onze tuin

Winter 2003

Dit verhaaltje gaat over vogels in onze tuin. Nu moet ik eerlijk toegeven dat ik deze keer wat meer moeite had om te beginnen aan deze vaste rubriek. De oorzaak zal voor velen wel duidelijk zijn geweest: ik ben in oktober bevallen van onze dochter Lotte. Dat betekent automatisch dat ik veel meer aandacht voor mezelf en mijn (aanstaande) dochtertje heb gehad en erg weinig in de tuin te vinden ben geweest. Daardoor verwachte ik eigenlijk dat ik niets te vertellen zou hebben. Maar nu ik daar eens over nagedacht heb blijkt dat niet waar te zijn en is er voldoende te zien en te horen geweest. Ook al was ik er misschien niet altijd zo bewust mee bezig.

Juist in dit seizoen komen de vogels vanzelf weer naar onze huizen toe en zijn ze ineens ook weer meer te zien en te horen. Ik vind het elk jaar een bijzondere ervaring om te merken dat er ineens overal vogels lijken te zijn. De vogels zijn weer uit de rui en zijn meer geluid gaan maken, nu ze niet meer zo kwetsbaar zijn. Ik denk ook dat de meeste vogels hun dieet op dit moment al aangepast hebben en dus op zoek zijn naar zaden in planten dicht bij ons huis in plaats van naar insecten die overal te vinden zijn. En natuurlijk helpen de bomen en struiken ons een handje, want die laten alle bladeren vallen zodat wij de vogels beter kunnen zien. Eigenlijk is de winter zo slecht nog niet!

Zo zijn er in onze tuin ineens weer Fazanten te zien. Het leuke van Fazanten is dat ze in eerste instantie mijn aandacht trekken door hun schorre roep te laten horen. Als ik dan naar buiten kijk, wat ik natuurlijk doe, dan wordt ik regelmatig beloond met zo’n prachtig mannelijk exemplaar dat heerlijk op zijn gemak door onze tuin loopt te scharrelen. Alsof het zijn eigendom is!

Ook de kleine vogeltjes laten zich van binnenuit goed bewonderen. Zo zie ik regelmatig een winterkoninkje in onze beukenhaag rondscharrelen. Wat is dat hele kleine vogeltje met zijn eigenwijs omhoog staand staartje toch een prachtig beestje.

En dan niet te vergeten natuurlijk de mezen in onze tuin. Ze hebben zelfs de maïskolven ontdekt die bij de achterdeur liggen voor de sier. Volgens mij kunnen die niet echt lekker meer zijn, want ze liggen daar al ruim een jaar. Toch betrap ik regelmatig een Koolmees als ik mijn hoofd om de deur steek om iets in de vuilnisbak te gooien. Pimpelmeesjes zie ik vanuit het keukenraam, deze kunnen kennelijk nog iets lekkers vinden in de krulhazelaar voor het huis. De Matkop heb ik dit seizoen nog niet gezien, maar wel al gehoord, dus kennelijk is deze ook alweer van de partij. Ook de Heggemus, het Roodborstje en de Vink laten zich vaak vanuit huis bewonderen.

Erg leuk vond ik vandaag, toen ik zag dat een Vink zich tegoed deed aan het zaad wat te vinden was in een uitgebloeid bloemscherm van ‘onkruid’ dat gegroeid was onder ons vogel-voederhuisje. Dus planten die gegroeid zijn uit het gemorste vogelvoer van vorig jaar. Logisch natuurlijk dat ze dit zaad lusten, want het is tenslotte gegroeid uit vogelvoer. Zo zie je maar weer, dat de vogels het helemaal niet erg vinden als je eens een jaar wat minder fanatiek in de tuin aan de slag gaat, juist de planten die wij onkruid noemen zijn voor onze twee-voetige vriendjes zelfs extra aantrekkelijk.

Natuurlijk is de Merel ook nadrukkelijk aanwezig. Meestal zie ik als eerste niet zozeer de vogel zelf, maar altijd bladeren die wild in het rond vliegen. Erg leuk om te zien hoe fanatiek ze echt elk blad aan de kant gooien, vaak met een sierlijke zwaai, om iets lekkers te vinden.

En dan nog een leuke verrassing toen ik gisteren een wandelingetje maakte met de wandelwagen. Vlakbij ons huis, in de uit de kluiten gewassen kerstdennen van onze buurman, zag ik een Kuifmees zitten. Het beestje liet zich prachtig bewonderen. Hij zat vlak bij het fietspad en hij vond het geen enkel probleem dat ik bleef staan om naar zijn activiteiten te kijken. Jammer genoeg had ik geen fototoestel bij me, dus ik heb er geen fotootje van kunnen maken voor onze website. Eigenlijk maar goed ook, want tenslotte zat hij niet echt in onze tuin, dus dan mag ik hem niet meerekenen in de verschillende soorten die onze tuin bezocht hebben. Ondertussen heb ik al veertig soorten weten te determineren in (of boven) onze tuin.

Nu ik weer wat vaker in de tuin ben, zal ik extra alert zijn op meesjes, want misschien zie ik wel een Kuifmeesje en die had ik nog niet.

Jolanda Rutten