pijpenmakerij Carpe Lunam

zaterdag 20 dec 2014
zaterdag 13 dec 2014	De Waag donderdag van 10.00 tot 14.00 uur: Kennelijk op de hoogte van mijn criterium - onder de 16˚ vertrek ik weer naar huis - werd ik in de Waag verwelkomd met de woorden ~ 't Is boven 17˚. En inderdaad was het op de eerste etage te harden en heb ik mijn spulletjes uitgestald. Op de donderdagse markt was armoe troef. Normaal is het stadhuis omringd met vele kramen, maar het storm- en regenachtige weer was de oorzaak van een ware kaalslag. De meeste kooplieden waren dus thuis gebleven en dat was wel zo verstandig, want het kooplustige publiek had hetzelfde bedacht. Drie keer voerde ik mijn showtje op voor zes Nederlanders en drie Indiërs. Hoe komen toeristen uit India in vredesnaam op het idee ons met een bezoek te vereren? Vermoedelijk het gratis toegangsbewijs dat zij bij verblijf in het Best Western City Hotel Gouda ontvangen. Vriendelijke luitjes trouwens, bij hun vertrek werden zowel gids Loek als ik bedankt met een vriendelijke handdruk.
zaterdag 6 dec 2014	De Waag donderdag van 10.00 tot 14.00 uur: 16˚Celsius was mijn criterium: mocht het op de eerste etage van de Waag kouder zijn, dan zou ik naar huis afnokken. Op de begane grond beloofde het met 10,5 niet veel goeds, maar de dames verzekerden mij dat het boven warmer was. Voor alle zekerheid liet ik mijn zware tas met gereedschappen en attributen beneden staan om poolshoogte te nemen. 't Was op het randje af; de thermostaat stond op precies 16˚en de kachel stond op volle toeren te loeien om de 20˚ te bereiken. Dus toch maar aan de slag voor: vier Nederlanders en vier Fransen. Tegen half twee was de temperatuur opgelopen tot 17˚. Kun je nagaan hoe lek de Waag is.
zaterdag 29 nov 2014	De Waag donderdag van 10.00 tot 14.00 uur: Fietsend naar de Waag werd ik bestookt door een frisse oostenwind. In de Waag was het al niet veel beter: 12˚ Celsius wees de thermometer op de eerste etage aan. Snel de thermostaat op twintig gezet, waarna de kachel aansloeg. Toen ik om twee uur naar huis afnokte, was de zestien graden bereikt. Dat wordt kou lijden als echt de winter toeslaat of natuurlijk gewoon snipperdagen opnemen. Op de markt rond het stadhuis was de sfeer eveneens niet optimaal. Weinig kramen en nog minder bezoekers. Het aantal bezoekers viel nog mee: twee Belgen, twee Fransen, zeven Nederlanders. Onder de Nederlanders twee snuiters die zich rechtstreeks naar de tweede etage spoedden. Volgens gids Loek maakten zij daar een snelle ronde, keken even naar de video, speelden wat met hun telefoontje en verdwenen spoorslags. Kwamen zij poolshoogte nemen of er iets viel te snaaien of te graaien? Hier en daar een videocamera installeren, lijkt mij niet zo'n slecht idee.
zaterdag 22 nov 2014	De Waag donderdag van 10.00 tot 14.00 uur: Slechts drie bezoekers namen de moeite het ambachtenmuseum tegen enen te betreden. Het waren leraressen die gezamenlijk een dagje uit waren. De dames waren erg geïnteresseerd in de geschiedenis van de kleipijp en kozen aan het eind van mijn verhaal zorgvuldig een oude pijpenkop met een merkje uit. Vervolgens hield gids Erik hen nog geruime tijd bezig met de geschiedenis van de Waag en de video over kaasmaken.
zaterdag 15 nov 2014	De Waag donderdag van 10.00 tot 14.00 uur: 't Was even wennen om zo vroeg naar de Waag te gaan en een pakje brood met een appeltje mee te nemen voor tussen de middag. Rondom de Waag was een drukte van jewelste: achter de Waag grote wagens van de NTS en kabelleggers waren in de weer met quads) om van daaruit vaste cameraplaatsen op de Markt en elders in de stad te bekabelen. De bomen hingen vol met kleurig versierde pakketjes en op het schavot van het stadhuis werd een baldakijn aangebracht. Dat alles voor de aanstaande landelijke intocht van Sinterklaas met zijn assistenten waaronder stroopwafel-, kaas- en schietpieten. Onder de bezielende leiding van gids Erik - zijn motto 'Kwaliteit maak je samen!' - werden acht bezoekers in het ambachtenmuseum ontvangen. Voor de helft waaronder een Engelse met haar kleinzoon voerde ik m'n pijpenshowtje op. Vier anderen hielden na de degelijke rondleiding van Erik het pijpenmaken voor gezien en zochten het herfstzonnetje op. ) kleine open terreinwagens met camera aan boord, waarmee o.a. op het natuurijs wordt rondgeknord bij het Nederlands kampioenschap marathonschaatsen.
zaterdag 8 nov 2014	De deuren van de Waag waren dicht en de lichten op de eerste etage uit; de gedeeltelijke winterslaap van de Waag was begonnen. De Waag blijft deze winter geopend t/m 04 januari 2015. Onder andere vanwege het toenemend aantal toeristen in de stad en de diverse evenementen die in Gouda op de agenda staan. Wel op andere tijden: donderdag t/m zondag van 10.00 - 14.00 uur, tijdens de kerstvakantie als het lukt van 10.00 - 16.00 uur. Het pijpenkunstje ga ik die periode op donderdag vertonen, maar deze week had ik wat anders te doen.
zaterdag 1 nov 2014	3D-printer en de Goudse pijp In Pijppraat van 4 oktober meldde ik dat twee van mijn gasten met een door een 3D-printer vervaardigd stuk gereedschap kwamen uittesten. Het zou de toekomst van het pijpenmaken een goede impuls kunnen geven. Na de Dutch Design Week (18-26 oktober 2014) in Eindhoven zou ik daarover meer vertellen. Kyra Cramer, kunstenares, en Bert Saal, industrieel ontwerper, deden mee aan de ontwerpwedstrijd Dutch Darlings georganiseerd door Crafts Council Nederland. Zij zonden een Goudse pijp in vervaardigd met een 3D-printer met daarop het gezicht van oude man pijprokend voorkomend op een schilderij van Vincent van Gogh. Terecht werden zij genomineerd, omdat hun mooi verpakte en kunstig uitgevoerde pijp een kwaliteitssouvenir voor musea zou kunnen worden. De genomineerde inzendingen werden geëxposeerd tijdens de Dutch Design week in Eindhoven. Bezoekers konden daar hun stem uitbrengen op naar hun idee beste ontwerp. Voor het eventuele in productie nemen van deze pijp waren er nog wel twee problemen; de kostbare aanmaak met een 3D-printer en de kunststof waarvan de pijp is gemaakt. Na brainstorming met pijpenmakers van Stichting De Goudse Pijp besloot Bert Saal met de 3D-printer een mal te maken, waarin pijp Vincent op ambachtelijk wijze kan worden gemaakt. Het uittesten van de mal is dus inmiddels in De Waag gebeurd en de vooruitzichten zijn veelbelovend. Foto's: Kyra Cramer De Waag woensdagmiddag: Vijf bezoekers t.w.: twee Montenegrijnen, drie Duitsers.
zaterdag 25 okt 2014	Rotterdam, donderdagmiddag: Even samen met mijn vrouw naar Harolds in Rotterdam gegaan: zij voor tekenspullen, ik voor zelfhardende klei. Stichting De Goudse Pijp, waarvoor ik hand-en-spandiensten verricht, geeft workshops voor scholen en andere geïnteresseerden. Aan het eind van de seance worden de gemaakte pijpen door ons meegenomen om bij zo'n 1000° Celsius te worden gebakken en na ruim een week worden deze terugbezorgd bij de makers. Leuker is als deelnemers na hun geploeter gelijk hun maaksel mee kunnen nemen en thuis de show kunnen stelen met een eigengemaakte pijp. Twee soorten klei lijken daarvoor geschikt: zelfhardende klei en polymeerklei. Zelfhardende klei zou na 24 uur drogen hard zijn en polymeerklei kan men zelf thuis met 120° bakken in een huishoudoventje. Eerst maar eens aan het experimenteren geslagen met de zelfhardende klei. Het pijpje was zo gemaakt en na 24 uur drogen konden oneffenheden worden weggeschuurd. Het eindresultaat was alleszins acceptabel. Aan een vuurproef waag ik me nog niet; misschien fikt de pijp nog harder dan de tabak. De Waag woensdagmiddag: Vier Amerikanen, zes Nederlanders en twee Belgen zochten misschien wel vanwege de regenbuien de Waag op om even een dak boven hun hoofd te hebben.
zaterdag 18 okt 2014	De Waag woensdagmiddag: ~ Bent u pijpmaker Dick? Aldus werd ik begroet bij binnenkomst door één van de vier Hbo-studenten, die een werkstuk over het pijpenmaken wilden maken. Nadat ik mijn spulletjes had uitgestald, kon het feest beginnen. De verslaggeving van mijn demonstratie werd precies geregisseerd; twee van hen werd links en rechts van mij geposteerd met telefoon op video, de andere twee - één interviewde en maakte aantekeningen, de tweede kreeg opdracht detailfoto's te maken - recht voor mij. Een dik uur heb ik de luitjes bezig gehouden en zij zelf kwamen in actie om met een pijp bellen te blazen. Het slotshot op de video werd het overhandigen van een zak toffees als dank voor mijn optreden. Dat ze daaraan zelfs gedacht hadden, moet bij de beoordeling van hun werkstuk zeker een paar bonuspunten opleveren. In de loop van de middag kwamen nog vier Nederlanders mijn kunstje bekijken.
zaterdag 11 okt 2014	De Waag woensdagmiddag: Een filmploeg van RTV West stond me al op te wachten toen ik tegen één uur de eerste etage van de Waag binnenkwam. Het maken van een kleipijp wilden zij vastleggen. Even geduld moesten zij wel hebben, want ik eerst moest ik mijn arsenaal aan gereedschap en attributen uitstallen. Daarna ging het kleipijpen maken en het filmen daarvan van start. Mondelinge toelichting van mijn kant was niet nodig; het beeld moest spreken. Al met al duurde mijn voorstelling ongeveer tien minuten. De ervaring leert dat het eindresultaat amper tien tot twintig seconden op de televisie verschijnt. Wanneer het wordt uitgezonden, was nog niet bekend. Daarna zag ik nog: twee Nederlanders, twee Duitsers. vier Amerikanen. Drie van de Amerikanen hoorden bij elkaar: vader en dochter met haar vriend. De vader was van Nederlandse afkomst en sprak nog een beetje Nederlands. Kennelijk was hij deze reis de tolk voor zijn aanhang, want hij herhaalde zelfs mijn Engelse uitleg nog eens in het Engels totdat dochters vriend zei: ~ I know, he told it already. Hij werd lyrisch bij het zien van mijn oude schaatsen en de pijpen. Zijn 'mam' had hem wel eens verteld dat zij 's winters op de schaats naar school ging en dat haar 'dad' een stenen pijp rookte. Natuurlijk werd dochterlief het slachtoffer van een demonstratie schaatsen onderbinden. Zo ging haar 'granny' dan naar school. En het werd allemaal digitaal vastgelegd. Kat in het bakkie dus.
zaterdag 4 okt 2014	De Waag woensdagmiddag: Voor mijn werktafel verschenen: twee Amerikanen, veertien Nederlanders, twee Duitsers. Ik had op minder bezoekers gerekend. Bovendien werd het een geanimeerde middag. Twee van mijn gasten kwamen met een door een 3D-printer vervaardigd stuk gereedschap, dat de toekomst van het pijpenmaken een goede impuls kan geven. Meer daarover na de Dutch Design Week (18-26 oktober 2014) in Eindhoven.
zaterdag 27 sept 2014	De Waag woensdagmiddag: Bij het naderen van de Waag denderde het lawaai me al tegemoet: kermis. Een apparaat hoger dan het stadhuis zwiepte o.a. in het rond. Veel volk was er niet op de been; wat ouders met kleine kinderen en scholieren met een volle portemonnee. Het museum van de Waag had geen reden om te klagen. In de loop van de middag kwamen binnen: twee Duitsers, twee Australiërs, drie Spanjaarden, twee Amerikanen, twee Zuid-Afrikaners, drie Nederlanders. De Aussies uit Melbourne waren uiteraard niet speciaal voor het pijpenmaken naar Nederland anders hadden ze beter naar Tesselaars Tulip Festival in hun woonplaats kunnen gaan. Het afgelopen weekend vertoonde daar namelijk een pijpenmaker van Stichting De Goudse Pijp zijn kunsten. Via Facebook meldde hij een succesvolle actie.
zaterdag 20 sept 2014	De Waag woensdagmiddag: Een zomerse dag waarop toch enige bezoekers de schaduw van de Waag opzochten: vijf Nederlanders, vier Engelsen, twee Canadezen. Een Nederlands stel vroeg mij een foto van hen te maken. ~ 't Moet wel een mooie foto worden, instrueerde de man, het wordt namelijk de eerste foto van onze prille liefde. Ik stopte hem een lange gelakte Goudse pijp in zijn handen met de woorden: ~ Zo rook jij maar eens een zware pijp. En daarmee werden zij vereeuwigd. Thuis gekomen stond radio Nostalgia aan. Onder leiding van ene Petra werd een raadspelletje gespeeld. Petra liet naar mijn idee een geluid van een dier horen en luisteraars mochten raden wat het was. De eerste beller was een man en zijn antwoord was New York. ~ Hoe zo?, vroeg Petra. ~ Nou, dat vliegtuig tegen dat hoge gebouw, zei de beller. Het was onjuist. Vervolgens een belster met: ~ Een poule patate. ~ Wat is dat dan wel?, wilde Petra weten. ~ Een soort pauw, dacht de vrouw. ~ Nee, het was geen vogel.
zaterdag 13 sept 2014	De Waag woensdagmiddag: Vorige week woensdag heb ik een snipperdag genomen, de voorspelling was mooi weer en daarom fietsten mijn vrouw en ik een paar dagen in de omgeving van Ootmarsum. Leuk stadje dat Ootmarsum en gezellig druk met veel grijze koppen. Deze woensdag was mijn maatje de Engels en niet Nederlands sprekende gids Hesjam. Hij stak prachtige en met humor gelardeerde verhalen af. We vermaakten: vijf Nederlanders, vier Amerikanen, vier Canadezen, vier Duitsers.
zaterdag 30 aug 2014	De Waag woensdagmiddag: ~ Nou is het is een dag lekker weer en zitten we hier binnen in de Waag, zo begroette ik gids Piet bij binnenkomst om één uur. Twee Belgen, drie Italianen, vier Nederlanders, twee Amerikanen druppelden in de loop van de middag bij ons binnen. Bij het onderdeel Goudse pijpjes halen op de schaats, bracht één van de Nederlanders het door het ijszakken ter sprake. Hem was dat net als ik eens overkomen. We konden dus uitvoerig kond doen over de ervaring om plotseling in het ijskoude water te belanden. Een Italiaanse die het Nederlands enigszins machtig was, volgde onze tirade met open mond. Twee kerels die midden in de zomer zitten te ouwehoeren over in een wak rijden.
zaterdag 23 aug 2014	De Waag woensdagmiddag: M'n vaste maat Heyme was op vakantie en gids Piet nam de honneurs waar. Met Piet had ik nog niet in de ring gestaan dus het was even aftasten van hoe doet hij het en hoe vogel ik daar tussendoor en andersom. Het liep gesmeerd voor de bezoekers en dat waren: twee Nederlanders, een Engelsman, een Canadese, een Pool, vijf Belgen, drie Spanjaarden, twee Duitsers. Nog een aardige vangst voor een regenachtige koude dag. ~ Regent het hier altijd zo?, informeerde de Canadese. Het Duitse echtpaar had nog nooit kleipijpen gezien of erover gehoord. Ik kon hun verrassen met de mededeling dat de tabakswinkel hier op de Markt kleipijpen verkocht uit het Westerwald (tussen Dillenburg en Bonn) met de inscriptie 'made in Germany'.
zaterdag 16 aug 2014	De Waag woensdagmiddag: Een drukte van belang op de begane grond van de Waag. De daar ook gevestigde VVV telde tegen vijf uur zo'n vijf honderd bezoekers voor informatie. Een aantal daarvan bezocht het museum en voor mijn tafel verschenen: zeven Engelsen, tien Duitsers, twee Italianen, een Braziliaanse, vijf Amerikanen, drie Nederlanders en nog wat volk wat even bleef kijken en daarna weer doorliep. Toen ik hem de lange Goudse gelakte pijp liet zien, vertelde een Duitser dat een soortgelijke pijp nog ieder jaar gebruikt werd bij de Bremer Schaffermahlzeit. Sinds de zestiende eeuw wordt ieder jaar - sinds 1952 in het raadhuis van Bremen - een bijeenkomst gehouden voor scheepskapiteins, hun reders en genodigden zoals bijvoorbeeld Angela Merkel. Er wordt flink gegeten, gesproken, gedronken en ter afsluiting wordt een lange kleipijp gerookt. Het Nichtraucherschutzgesetz van Bremen geeft speciaal toestemming om tijdens dit etentje een pijpje te roken. Zo, dat is nog eens soepel. Meer over Bremer Schaffermahlzeit en kleipijpen: http://de.wikipedia.org/wiki/Schaffermahlzeit in het hoofdstuk Die Mahlzeit, Getränke und Tabak
zaterdag 9 aug 2014	De Waag woensdagmiddag: Drie pijpenshowtjes gegeven voor: zeven Nederlanders, vier Duitsers, twee Belgen uit Wallonië. Kalmpjes aan dus Onder de Nederlanders waren twee kinderen die bijna uitsluitend Frans spraken. Hun vader werkte en woonde in Frankrijk en hun moeder was Française. Geen optimale situatie voor de jonge Nederlanders om het Nederlands spontaan te gaan spreken. Het meisje vond het wel best zo, maar de jongen was verwoed bezig z'n vaders taal onder de knie te krijgen. Veel logeren bij z'n Hollandse grootouders droeg eraan bij dat hij mijn verhaal aardig kon volgen en al wat woorden kon uitbrengen. Opmerkelijk, je bent Nederlander en spreekt de taal niet.
zaterdag 2 aug 2014	De Waag woensdagmiddag: Verspreid over de middag kwamen de bezoekers een kijkje nemen in de Waag. Het waren: zeven Belgen, zeven Nederlanders, twee Engelsen. Het werd een nautische middag. De Belgen waren met een flottielje oude binnenvaartschepen uit West-Vlaanderen gekomen en lagen met hun boten tot vrijdagmorgen vroeg in de museumhaven te showen. De twee Engelse jongens kwamen met een zeiljacht uit Ipswich en waren via Harwich en Dordrecht naar Gouda gevaren. Van Gouda gingen zij naar Haarlem om vandaar naar Medemblik te gaan. Daar zouden rechtsomkeer maken om naar huis terug te keren. Twee Nederlanders waren per fiets uit Harmelen naar Gouda gepeddeld. Gezien hun leeftijd opperde ik: ~ Zeker elektrisch? ~ Lekker hoor, net zo snel de heuvel op als er af, zei de man.
zaterdag 26 juli 2014	De Waag woensdagmiddag: ~ Hutspot met rookworst en kaantjes, ...lekker!, riep een man in een scootmobiel toen ik met andere fietsers in een bloedhete zon voor de stoplichten van het Kleiwegplein stond te wachten op weg naar de Waag. Hij zweette als een otter en keek parmantig om zich heen. In de Waag was het niet veel beter; warm en benauwd. Zes Nederlanders en twee Zwitsers waren desondanks naar binnen gekomen om de verhalen van reliëf, kaas en pijp aan te horen. Onder de Nederlanders zaten een man en vrouw uit de zuidelijke contreien van ons land. Zij barstens vol vragen, hij stilletjes. Voordat ik zoals gewoonlijk wijzend op de door mij beschilderde pijpjes over Gaudi en Matisse kon oreren, greep zij onverbiddelijk in: ~ Zeker door kinderen geverfd. Gaudi en Matisse heb ik maar laten zitten. Aan het eind van m'n showtje kwam de man los met een boude bewering: ~ Dat pijpenmaken stelt eigenlijk niks voor. ~ Klopt, anders had ik het nooit onder de knie gekregen, wist ik uit te brengen.
zaterdag 19 juli 2014	De Waag woensdag: Al om elf uur was ik in de Waag om mijn werktafel in te richten voor een Probusclub ) uit het Westland. De club wilde per se het pijpenmaken zien; vandaar mijn vroegtijdige aanwezigheid. Om halftwaalf kwam de eerste groep binnen en om kwart over twaalf hun tweede groep. In totaal waren zij met 43 personen. Ik draaide dus twee keer mijn riedeltje af. De rest van de dag had ik geen klagen: zeven Nederlanders, twee Portugezen, twee Engelsen, een Noors echtpaar (hij begon over Ard Schenk, ik gooide Knut Johannesen en Fred Anton Maier in de ring. Maier was een buurman van hem), zes passanten die even bleven kijken en vervolgens afnokten. ) Probusclub Doel: saamhorigheid en vriendschap bevorderen van geheel of bijna geheel postactieven van 55 jaar en ouder. De leden hebben een maatschappelijk verantwoordelijke functie vervuld en hechten waarde - ieder vanuit een persoonlijke, intellectuele en maatschappelijke achtergrond - aan het regelmatig ontmoeten van elkaar. Onderlinge hulpvaardigheid, verbreding van kennis en interesse, verruiming van inzicht en ontspanning vormen bindende elementen. Bron: www.probus-nederland.org
zaterdag 12 juli 2014	Sociëteit So What donderdagavond: Sinds 1970 staat in So What een koets van Koetserij Dekker als decorstuk opgesteld. Van oorsprong was hij zwart, later is hij wit geschilderd. Nu de sociëteit drastisch aan 't verbouwen is, zag men er geen heil meer om hem opnieuw een plek toe te bedelen. Besloten werd om de koets te gunnen aan een persoon of instelling die hem in Gouda en omstreken zou gebruiken in een ludieke rol. Stichting De Goudse Pijp won de gunning en deze avond werd hij in de voormalige asschuur ) aan de Vest te Gouda overgedragen onder genot van een kop koffie en pijpgebak. Daarna werd met veel hangen en wurgen de gedemonteerde koets uit het gebouw gesleept en op een aanhangwagen geladen. Na grondige renovatie gaat de koets dienst doen als mobiele pijpenmakerij. Lente 2015 hoopt Stichting De Goudse Pijp met het dan in oorspronkelijk staat gebracht rijtuig naar buiten te treden. Tegen die tijd heeft de stichting ook wel een knol of ezel gecharterd om een denderend entree te maken. ) Schuur voor de opslag van haardas. In de negentiende eeuw werd as opgehaald om daarna te verkopen voor de productie van loog. Loog had men nodig voor het produceren van glas en zeep. De Goudse asschuur kreeg in 1993 de status van gemeentelijk monument en een paar jaar later werd het onderdeel van het beschermd stadsgezicht. Decennialang is de asschuur het onderkomen van sociëteit So What die culturele en ontspannende activiteiten organiseert voor en door jongeren. Bron: 50 So What!
	De Waag woensdagmiddag: Het regende gestaag en de kooplui van het Gouds Montmartre hadden na het lezen van het weersvoorstelling al bij voorbaat het gebeuren afgelast. Daar waren een aantal toeristen niet blij mee en klaagden bij het VVV. De Waag voer er wel bij: negen Engelsen, twee Nederlanders, vier Polen, vier Zuid-Afrikaanders.
zaterdag 5 juli 2014	De Waag woensdagmiddag: Om half twee sloften zo'n 24 Koreanen het museum binnen. Na het beklimmen van de trap hadden de voornamelijk ouderen maar één behoefte: snel een zitplaats veroveren. De uiteenzetting over het gebouw en het reliëf door de gids werd voor de luitjes vertaald door hun reisleidster. Zij spuide waarschijnlijk tegelijk met de vertaling ook haar eigen kennis over het een en ander, want haar vertaling duurde meestal langer dan het verhaal van onze gids. Een man uit het gezelschap stond aan het eind spontaan op en hield een vrij lang prevelement, waarbij hij twee keer met zijn vinger wees naar de voet van de weegbriefschrijver op het reliëf. Één etage hoger werd het gezelschap getrakteerd op de video over het kaasmaken. Daar volgde dezelfde werkwijze: telkens een stukje video, uitleg van onze gids gevolgd door de vertaling van hun reisleidster. Volgens onze gids later had daar een gedeelte van de groep grote moeite om de ogen open te houden. Hierna was ik met mijn pijpendemo aan de beurt. Dat ging mooi niet door; de Koreanen hadden er geen zin meer in. Volkomen duf geluld snakten zij ernaar het pand te verlaten om buiten weer een beetje bij te komen. Daarna toch nog twee keer gedemonstreerd voor: vijf Nederlanders en twee Canadezen.
zaterdag 28 juni 2014	De Waag woensdagmiddag: Op de Markt bouwden kinderen kastelen met het zand van het strandvolleybalfestijn. Het mooiste kasteel zou goed zijn voor een leuk prijsje. De animo was gering; een tiental kinderen probeerden met het nat gespoten zand iets wat op een kasteel leek te construeren. Een lang leven was de kastelen niet gegund: na vieren schepten shovels het zand in vrachtwagens en veegwagens kuisten de bestrating. In de Waag viel de opkomst mee: twee echtparen uit Kaatsheuvel, vijf zussen uit de buurt van Eindhoven en een echtpaar die Gouda bezochten met hun jacht. Al met al een gezellige middag met geïnteresseerde toeschouwers.
zaterdag 21 juni 2014	De Waag woensdagmiddag: Slechts twee pijpenshowtjes gegeven voor in totaal vier personen. Tijd genoeg om even over het Gouds Montmartre te dwalen. Afdingen lijkt daar weinig kans te maken: ~ Hoeveel kost deze kop en schotel, informeerde een vrouw bij een kraam. ~ Dertien en een half uur euro, kreeg zij van de marktvrouw te horen. ~ Laatst kocht ik een stel voor tien euro, probeerde de vrouw. ~ Nou dan hebt u geluk gehad, bij mij kosten ze dertien en een half. Einde handel.
	Galerie John Wassenaar dinsdagmiddag: Na de stadswandeling 'De Goudse Pijp' belandde een gezelschap van elf personen met als gids Cees Vermeulen van de stichting De Goudse Pijp in de stadsgalerie van scherpschilder John Wassenaar. Na dik anderhalf uur sjouwen door de stad waren ze toe aan een kop koffie met pijpgebak. Daarna trad ik in de voormalige ijskelder van het pand op als pijpenmaker. Behalve het laten zien van het maken van een pijp stak ik de hele riedel aan verhalen rond het pijpengebeuren af. Vooral de bruidspijp maakte indruk met name het ritueel dat de bruid als teken van dienstbaarheid voor de bruidegom de pijp stopte en hem vuur gaf. Uit de reacties van de aanwezige vrouwen viel te concluderen dat dit gebruik heden geen schijn van kans meer maakt.
zaterdag 14 juni 2014	Prinsenhof donderdagmiddag: Zorgcentrum Prinsenhof had stichting De Goudse Pijp gearrangeerd om hun - zoals dat zo mooi heet - cliënten een workshop pijpenmaken aan te bieden. Een achttal oudjes had de moed om wat met klei te gaan zitten klooien. Met schorten voor gingen zij enthousiast aan de gang met het rollen en kasten onder de bezielende leiding van drie medewerkers van De Goudse Pijp. Die vertelden tussendoor natuurlijk over de geschiedenis van het roken met een kleipijp en het op de schaats halen van een Goudse pijp. Het werd een gezellige middag, hoewel één cursiste in de pauze aan haar buurvrouw voorstelde om de rest van de middag maar een stukje te gaan wandelen. De laatste - over de negentig - was dat absoluut niet van plan: ~ Ik wil en zal een pijpje voor mijn man maken!
	De Waag woensdagmiddag: Een strak blauwe lucht en een fel schijnende zon; mooi weer om wat rond te wandelen en zo nu en dan een terrasje te pikken. Dat dachten de toeristen waarschijnlijk ook en gelijk hadden ze. Wel met als gevolg een zeer matig bezoekersaantal in de Waag. Slechts vier bezoekers zochten bij ons de schaduw op na op het Gouds Montmartre wat rondgedoold te hebben. Het Gouds Montmartre is een antiek, curiosa en brokante markt rond het stadhuis van Gouda op elke woensdag tijdens de vakantietijd. Mijn pijprookpauze gebruikte ik om een rondje te maken. Zo te zien was het parool van de bezoekers 'kijken, kijken en niet kopen'. Een marktkoopman blèrde naar zijn collega's toen hij met een klant afrekende: ~ Kijk eens jongens, ik heb wat verkocht.
zaterdag 7 juni 2014	De Waag woensdagmiddag: Vier pijpen werden er voor de bezoekers gemaakt. Het publiek bestond uit Hollanders, Friezen, Zeeuwen en Overijsselaarsters, totaal tien personen. Een middag dus zonder buitenlands te hoeven praten. Toch kon in het niet laten om de paar woorden Fries die ik ken te laten vallen. Earrebarre, min op de bulg en min op de knibbels werden voor de Friezen in de ring gegooid. Met de Overijsselaarsters kwam de Noordwesthoekrit om de hoek kijken. Zij hadden die ook geschaatst. De kunst van het pijproken werd met de Zeeuwen doorgenomen. Eén van m'n klanten was een Engelse leraar en hij vond het interessant dat in de pijpenmakerij gereedschappen werden gehanteerd met namen afgeleid van de Engelse benaming; cast/kast, wire/weijer en shanker/schenkertje. Natuurlijk namen Engelsen ook Nederlandse woorden over. Voor de lol debiteerde ik 'a decoy' afkomstig van eendenkooi. In het verleden zagen Engelsen op bezoek in Nederland deze voor hen onbekende manier van eenden vangen en namen de benaming over: eendekooi, een dekooi, a decoy. De leraar kende uiteraard het woord decoy, maar de oorsprong was nieuw voor hem. En zo werd er wat afgeleuterd.
zaterdag 31 mei 2014	Huis van de Stad woensdagmiddag: Eindelijk was het dan zover: de uitreiking van het certificaat en schild behorende bij de opname van het Goudse pijpenmaken in de Immateriële en Culturele Erfgoedlijst Nederland/Unesco aan stichting De Goudse Pijp. De festiviteiten begonnen in City Hotel Gouda, waar de eregasten werden ontvangen met koffie en Gouds pijpgebak. Vandaar reed het gezelschap met een rijtuig getrokken door Friese paarden naar het Huis van de Stad. Niet rechtstreeks: een gedeelte van de route van de stadswandeling 'De Goudse Pijp' werd gevolgd. In het Huis van de Stad volgde het officiële gedeelte. Jaap de Jong van het Nederlands Centrum voor Volkscultuur en Immaterieel Erfgoed, burgemeester Milo Schoenmaker en namens de stichting 'De Goudse Pijp' Patrick Vermeulen spraken de naar ik schat dertig aanwezigen toe. Daarna volgde ondertekening van het Certificaat en overhandiging van het schild. Uiteraard werd nog een toost uitgebracht op dit heugelijke feit. De eregasten werden weer met de hinnikwagen teruggebracht naar het vertrekpunt, waar een gezellige onderonsje volgde.
zaterdag 24 mei 2014	De Waag woensdagmiddag: Over belangstelling niets te klagen: dertien Nederlanders kwamen binnen k,ijken en om ruim kwart over drie betrad een gezelschap van 34 Overijsselse vrouwen het museum. Tijdens mijn demonstratie bedacht ik dat het wel aardig zou zijn de meute voor mijn werktafel te fotograferen, omdat een gedeelte in Staphorster outfit figureerde. Bang voor een 'nee' liet ik dat toch maar achterwege. Dat was ten onrechte, want na afloop lieten ze zich door toeristen op de markt gewillig op de foto nemen. Toen alsnog van een paar babbelende dames een fotootje gemaakt.
zaterdag 17 mei 2014	De Waag woensdagmiddag: 't Laatste stukje op weg naar de Waag kreeg ik nog een buitje over me heen. Dat voorspelde geen drommen bezoekers ook al omdat het 's morgens ook al buiig was geweest. En inderdaad slechts een Duits echtpaar en twee Nederlandse dames namen de moeite om m'n kunstje te komen bekijken. Toch werd het een gezellige middag. Een collega van de Stichting De Goudse Pijp kwam eens polshoogte nemen en een pijpenmaker in spe kwam een beetje oefenen voor zijn optreden tijdens de keramiekdagen. Tegenwoordig verricht ik mijn meeste kleipijpactiviteiten onder auspiciën van de Stichting De Goudse Pijp. Met trots verschijn ik dan ook met hun button als sieraad op de borst ten tonele.
aterdag 10 mei 2014	Vakmanschap Meesterschap Route Lekker fietsen in de Krimpenerwaard en zo nu en dan afstappen om iets interessants te bekijken of van een markant uitzicht te genieten. Dat kan allemaal aan de hand van de vandaag in Schoonhoven gelanceerde folder Vakmanschap en Meesterschap Route. Bovendien worden de pedaalridders - al of niet met behulp van elektrische aandrijving - attent gemaakt op oude en nieuwe ambachten in Gouda, Schoonhoven en de Krimpenerwaard. De fietstocht is een dikke veertig kilometer lang en als je alle oude en nieuwe ambachten op de route wilt bekijken moet je er een flinke dag voor uittrekken. Misschien valt dat laatste wel mee, want of de kaasmaker, de zilversmid, de pijpenmaker, de mandenmaker, de tassenmaker, de kaarsenmaker, de keramist, de eendenkooiker, de wilgenteenvlechter, de kunstenaar en de lieden van de 'nieuwe ambachten' zoals manicure, pedicure en massage allemaal klaar zullen staan als je bij hun langs komt, valt te bezien. De in de folder afgebeelde pijpenmaker bijvoorbeeld vertoont zijn kunstje alleen op woensdagmiddag en zo nu en dan neemt hij zelfs een snipperdag. De horeca langs de weg staat in ieder geval bijna altijd paraat. M'n vrouw en ik zullen op een mooie dag op de fiets springen en overal waar daar de vlag uithangt, gaan we even gezellig buurten of laten de kuiten ambachtelijk masseren.
zaterdag 3 mei 2014	De Waag woensdagmiddag: Rustig en gezapig zou je deze middag kunnen noemen. Verspreid kwamen bij mij een kijkje nemen: negen Nederlanders, twee Braziliaansen. Er waren meer bezoekers in het museum, maar zij hadden geen oog voor het mooie ambacht van het pijpenmaken. Ieder zijn meug. De Braziliaansen kwamen uit Sao Paulo. Natuurlijk een mooie aanleiding om over hun leefomgeving een boom op te zetten. Zij behoorden tot de min of meer welgestelden en woonden dan ook in een beveiligde omgeving. Dat betekende een dikke muur om hun woonwijk met zware beveiliging. ~ Lijkt dat niet een beetje op een gevangenis?, heb ik maar niet gevraagd om hun vakantiestemming niet te verpesten.
zaterdag 26 april 2014	Verstopt De laatste dagen van deze week zullen toeristen enige moeite hebben gehad om de Waag te vinden: een muziektent van enorme omvang was voor de Waag gebouwd. In de koningsnacht en de dag daarop werd daar een flinke bijdrage geleverd aan het feestgedruis. Via een tamelijk nauwe doorgang was de ingang van de Waag weliswaar nog wel te vinden, maar waarom de tent zo dicht tegen het gebouw moet worden geplakt is mij een raadsel. Een tiental meters richting stadhuis had ook best gekund. Het was op koningsdag best gezellig in de stad. Mijn vrouw en ik maakte een wandeling over de vrijmarkt. Op de Nieuwe Haven begon het festijn met op de straat uitgestalde spulletjes. Op de Raam werd het pas echt; afgedragen (kinder)kleding, boeken, lp's, cd's, kinderwagens, speelgoed, allerlei snuisterijen, drankjes en eetspullen waaronder zelfs halal belegde broodjes. Vorig jaar viel mij op dat er veel rollators te koop werden aangeboden. Nu geen enkele, kennelijk geen goede handel. We kwamen nog kennissen tegen. ~ Nog wat gekocht, informeerden we. ~ Nee we hebben zelf rotzooi zat.
zaterdag 19 april 2014	De Waag woensdagmiddag: Kijk, zo is het genieten. Mijn klantjes die net een oude pijpenkop uit het mandje hebben gegrabbeld en met een vergrootglas proberen te achterhalen wat het merkje voorstelt en met behulp van het merkenboek de pijpenmaker opsnorren. Het was een Waals gezin, waarvan de vader nog een beetje Vlaams sprak. Weetgierig en slim om een pijpenkop uit te zoeken met een merkje. Zij had er één met een Franse lelie bemachtigd en vertelde dat die in het wapenschild van Brussel voorkwam. Later thuis heb ik het nog even nagekeken: lelies in allerlei wapens, maar niet in die van Brussel. Voor mijn werktafel verschenen in de loop van de middag: de hiervoor genoemde 5 Walen, zes Duitsers, twee Spaansen, twee Engelsen, twee Fransen, een Nederlander. Was het toch weer gezellig.
zaterdag 12 april 2014	De Waag woensdagmiddag: ~ Er zijn al mensen voor je geweest, werd mij bij binnenkomst toegeroepen. Ze zouden later terugkomen. Later bleek het één mevrouw te zijn die over het pijpenmaken een artikel wilde schrijven op Wikipedia. Zij wilde het hele proces van bonkje klei tot kleipijp op video vastleggen, maar het lukte haar niet haar apparatuur aan de praat te krijgen. Uiteindelijk heeft zij stap voor stap het gebeuren met haar fotocamera vastgelegd. Het kwam haar uiteindelijk wel goed uit want om de opgenomen video tot een toonbaar geheel te snijden en te plakken was een tijdrovend karweitje waar ze eigenlijk niet zo handig in was, bekende ze. Na haar meldden zich nog een Amerikaanse, een Engelse, vier Nederlanders, twee Denen. Na vieren kwam een Engels gezelschap van zo'n twintig personen de Waag bezoeken voor het proeven van kaas. Zij kregen niet de kans mijn edele ambacht te aanschouwen; hun verdere programma zou daardoor worden verstoord. Van de week lag voor toeristen de folder van de Stichting De Goudse Pijp voor het meenemen in de rekken van onder andere het VVV. In de folder wordt de wandelaar begeleid langs allerlei bezienswaardigheden in Gouda die te maken hebben met de vroegere productie van pijpen. Het Algemeen Dagblad was niet te beroerd om hier aandacht aan te besteden. Opmerkelijk trouwens dat de recente publiciteit - gegenereerd door Stichting De Goudse Pijp - allerlei lieden zoals mijn eerste bezoekster op het idee brengt ook maar eens iets te gaan doen met dit onderwerp. Aanstaande mei wordt een fietstocht gelanceerd van Gouda via Haastrecht naar Schoonhoven en terug via Bergambacht en Stolwijk. Het thema van de tocht is ambachten, waarbij de pijpenmaker stevig aan bod komt. Terug uit het verdomhoekje van de anti-rook aanhangers.
zaterdag 5 april 2014	De Waag woensdagmiddag: Dat viel zwaar tegen. Voor de eerste keer dit jaar paraat in de Waag om het kunstje van het pijpenmaken te tonen en geen hond die er kwam kijken. In de winkel op de begane grond was wel wat reuring, maar om het museum te bezoeken was het kennelijk veel te mooi weer voor. Om een uur of half vier dacht ik even dat ik toch nog klantjes zou krijgen. Drie volwassenen en vijf kinderen informeerden bij de kassa naar de prijs van het entree. Dat was tegen de dertig euro. Te pittig in hun ogen en ze dropen af. ~ Nou vooruit voor twintig euro mag u met het hele koppel naar binnen, had hen misschien wel overgehaald. Bovendien was er dan nog twintig euro gevangen. Kennelijk is er geen ruimte om de tarievenlijst wat flexibeler te hanteren. De Waag is aan de buitenkant wat gekuist, het reliëf wat donkerder gemaakt en er zijn om duiven te weren een soort schrikdraad en netten aangebracht. ~ Lijkt het je wat, vroeg een voorbijganger toen ik een foto nam. Het reliëf had nog wel wat donkerder kunnen zijn, vond hij ook. Hij wees naar de duiven op het stadhuis: ~ Zo die zitten nu daar de boel mooi onder te schijten.
dag 29 maart 2014	Midlandfm Oudewater maandagmiddag: Om half vijf stonden Patrick en ik als vertegenwoordigers van Stichting De Goudse Pijp voor de deur van de Oudewaterse radio-omroep achter de Heksenwaag. 't Was geen live-uitzending zoals twee maanden geleden bij Gouwestad Radio, maar voor de opname van een interview uit te zenden op de woensdag daarop. Bij Gouwestad Radio ging het voor de vuist weg, maar hier hadden de twee dames al een plan de campagne gemaakt hoe het gesprek ongeveer zou gaan verlopen. Desondanks ging het aardig spontaan en Patrick vertelde vol vuur wat de stichting beoogde; het oude ambacht van het pijpenmaken nieuw leven inblazen. Mijn rol was die van bijzit die zo nu en dan ook een kooltje op het vuur mocht gooien. Woensdagmorgen natuurlijk afgestemd op Midlandfm 107.5 om eens te horen wat we daar hadden zitten lullen. Ruis. Toen maar op de kabel FM 98.3 afgestemd, want daar zit deze omroep ook op. Wederom ruis. Weinig bereik(t)?
zaterdag 22 maart 2014	Zingen in de pijpenmakerij Al eerder werd in Pijppraat een pijpenmakerslied gepubliceerd. Nu blijkt dit slechts het laatste couplet te zijn van een veel groter lied. Nu nog op het wijsje van zien te vinden en we kunnen het complete lied zingen. Pijpmakerslied Ik maak een pijp, uit brooze klei en aarde, En leer hoe broos het leven is, Daar het aan mij nog zoete blijdschap baarde, Voegt aan mij ook de erkentenis, Omdat ‘k nog vrolijk werken mag, En ’t brood verdien op iederen dag, bis Zijn wij dan ’t saam ter winkel neer gezeeten, Het zij bij dag, of bij de lamp, Laat ons in ’t werk dan nimmermeer vergeeten, Dat ons leeven is als een damp; De pijp, die dus onze aandacht wekt, Is ’t die aan ons tot leering strekt, bis Niets zal ons dan in naarstigheid verhind’ren, Men zie gestadig werkend toe, Zorg dus, vol vlijt, voor onze vrouw en kindren Dat elke hen voor ’t gebrek behoe; En kasten wij, zij tremmen mee, Zij passen op de scheur en de glee, bis Laat ons te saam bij ’t vormen, of bij ’t rollen, Bij ’t weijeren, oplettend zijn; Zoo blijft ons werk bij ’t glaazen en bij ’t snollen, Geroemd aan ’t IJ, en Maas en Rijn; Zo is ’t dat de pijpenmaakerij, Aan ons tot nut en voordeel zijn. Bis Bron: Vaderlandsche letteroefeningen jrg. 1866 tekst Jan Bessan, overleden 1803, predikant bij Remonstrants Gereformeerde gemeente in Gouda van 1789 tot zijn dood.
zaterdag 15 maart 2014	Publiciteit Een opmerkelijke bijkomstigheid van zo'n doenles op de Achtbaan van vorige week is dat sommige media er aandacht aan besteden. Het AD pakte op een kwart pagina uit met een informatief en vriendelijk artikel over Stichting de Goudse Pijp. De Goudse Post was met een kleinere bijdrage ook van de partij. De publiciteit van de laatste maanden leidde er ook toe dat men in 't algemeen wat sympathieker staat tegenover het ambacht pijpenmaken en men niet onmiddellijk een relatie legt met het verfoeilijke roken. Zo vond het City Hotel Gouda van Best Western het een goed idee een vitrine met enige authentieke gereedschappen en een stelletje pijpen in zijn lobby te plaatsen. Gasten van dit hotel worden bij binnenkomst direct geattendeerd op Gouda Pijpenstad en ons oude ambacht.
zaterdag 8 maart 2014	OBS De Achtbaan Moordrecht donderdag en vrijdag: Stichting De Goudse Pijp verzorgde voor deze school een workshop pijpenmaken. Dit in het kader van de maand van de techniek die op deze school wordt gehouden. Er waren twee dagen voor uitgetrokken en assistentie van Carpe Lunam werd zeer op prijs gesteld omdat in twee dagen voor tien klassen moest worden opgetreden. Dus op donderdag begonnen we - twee pijpenmakers van de Goudse Pijp en ik - om kwart voor negen met de eerste groep van zo'n twintig tot vijfentwintig kinderen. Eerst een praatje voor de hele klas, daarna werd de club verdeeld over drie werktafels waar de eerste beginselen van het pijpenmaken werden geoefend en de kinderen probeerden een pijp in elkaar te frommelen. Dat viel nog helemaal niet mee. Op deze manier werden vijf groepen afgewerkt en op vrijdag nog eens vijf klassen. Meer dan twee honderd pijpen of wat daar voor door moet gaan, zagen het licht. Het is de bedoeling dat de door de kinderen gefabriceerde pijpen, worden gebakken en beschilderd. Daarna volgt een tentoonstelling en na afloop daarvan mogen de kinderen hun werkstukje mee naar huis nemen. Een heel apart gebeuren. Tijdens een inleidend praatje voor de workshop gaan er al snel vingers omhoog: vragen. Er was er één die z'n vraag al niet meer wist toen hij aan de beurt was. Of vragen geheel buiten de orde: ~ Pijpenmaker, hoe oud bent u?, vroeg een meisje. ~ Nou raad maar eens. ~ Veertig, was haar antwoord. ~ Tachtig, riep een jongen. Hij was het dichtste bij. Opmerkelijk was het verschil na afloop van de workshops. De ene klas was verdwenen voor je er erg in had, maar bij sommige klassen kwamen de kinderen met een bedankje een handje geven.
zaterdag 1 maart 2014	Voetbal Per fiets naar Bodegraven voor een middagje voetbal Rohda'76 A1 tegen Jodan Boys A3. In verschillende teamsporten komt de clubnaam Rohda voor en je vraagt je dan ook de oorsprong van zo'n naam af. Dat blijkt heel simpel: Recht op het doel af. Bij Jodan Boys ligt dat iets ingewikkelder: Jongelingsvereniging Daniël, vroeger een onderdeel van het CJMV (Christelijke Jonge Mannen Vereniging). Nergens wordt zo hard gevloekt als bij Jodan Boys, vertelde me eens een scheidsrechter. Aanvankelijk ging de strijd gelijk op, maar bij een snelle aanval van de thuisclub belandde de bal toch achter de keeper van Jodan Boys. Niet lang daarna maakte Jodan Boys gelijk. Weer kwam de tegenstander terug met een goaltje en keken de mannen van Jodan Boys tegen een achterstand aan. Voor de rust werd gelijk gemaakt, 2-2. Na rust een overwicht van Jodan Boys, maar zoals dat vaak gaat scoorde Rohda'76 via een omstreden strafschop. Daarna schreeuwde de aanvoerder van Jodan Boys zich rot dat de aanvallers, waaronder mijn oudste kleinzoon, scherper moesten zijn. Die hadden natuurlijk kunnen roepen dat de verdediging beter moest opletten, want er lagen er ondertussen al drie in hun mandje.Toch hielp het. Voor het eindsignaal vlogen er nog twee bij Rohda'76 in, zodat met 4-3 werd gewonnen. Expeditie geslaagd.
zaterdag 22 februari 2014	Schaatsen Over het Goudse pijpjes halen op de schaats vertel ik tijdens mijn pijpenmakershowtje als schaatsliefhebber graag. De toeschouwers duw ik ook mijn oude Hollandse schaatsen in de handen en sommigen vragen zich af hoe die dingen in hemelsnaam aan de voeten zitten. Dan ga ik op de knieën en bind een schaats bij hen onder.
zaterdag 15 februari 2014	Popfestival De diefstal van kentekenplaten in onze wijk stijgt volgens de politie explosief. Nu zijn die platen wel erg makkelijk te jatten; aan de voorkant twee schroefjes eruit draaien en aan de achterkant een schuifje lostrekken en het is gebeurd. Daarom bood de politie met een mobiele werkplaats op een grote parkeerplaats de mogelijkheid om de platen gratis goed vast te zetten met popnagels. Dat gratis was niet tegen dovemansoren gezegd en het werd een drukte van belang; een file op de weg naar de poppers en ongeveer een uur wachttijd. Wat de dieven met de platen doen is voor de politie een raadsel. Misschien weten zij wel beter: ontduiken van de motorrijtuigenbelasting door met andermans kenteken rond te rijden. Óf er is een verzamelaar op dievenpad om in het volgende Guiness Boek of Records met de grootste verzameling kentekenplaten te pronken.
zaterdag 8 februari 2014	De Waag donderdagmiddag: Ondanks de winterslaap van het Kaas- en Ambachtenmuseum was ik toch nog een middagje in De Waag. Twee klusjes waren daar te doen: het leeghalen van de vitrines op de eerste etage en een opwarmexercitie voor de twee pijpenmakersgezellen die na 1 april aan de bak gaan met demonstraties pijpenmaken. De expositie van de pijpen uit de verzameling van Loet van Vreumingen was beëindigd en moest plaats maken voor onze eigen uitstalling. De twee pijpenmakersgezellen Wil en Erik wilden nog eens oefenen onder mijn begeleiding. Dat lukte wonderwel ondanks dat zij in om en nabij een jaar geen pijp meer hadden gemaakt. Erik plaatste zelfs zijn brouwsels op Facebook. De Waag staat rondom in de steigers. De buitenkant krijgt een flinke beurt; de muren worden schoon gespoten en er wordt een duivenwering aangebracht. De duivenwering bestaat uit het spannen van een net over het driehoekig gedeelte boven in de voorgevel en het aanbrengen van strips op de uitstekende gedeelten van het reliëf. Op de strips komt een zwak stroompje te staan, zodat de duiven bij een landing een naar gevoel in de pootjes krijgen en onmiddellijk weer wegklappen. Ook wordt het nu spierwitte reliëf kunstmatig verouderd en verweerd door het aanbrengen van een patinalaag. Twee vliegen in één klap; de Waag wordt fotogenieker en in mijn pijprookpauze word ik niet meer getrakteerd op duivenflodders.
zaterdag 1 februari 2014	Tenoma Het Japanse tijdschrift Tenoma schrijft artikelen voor mensen die alternatieve levenswijzen nastreven. Althans daar lijkt het op als je - niet de Japanse taal machtig - het blad doorbladert en slechts de afgedrukte foto's kan bekijken. Anders dan bij ons gebruikelijk wordt aan de achterkant begonnen, van links naar rechts omgeslagen en wordt van boven naar beneden gelezen. Bij de foto's stonden de tekens weer horizontaal. Hun journaliste Sayuri Kusama bezocht begin mei vorig jaar Gouda om materiaal te verzamelen voor een artikel over het pijpenmakersambacht. Via via kwam zij eerst terecht bij pijpenmakerij 'Witte Kees'. Met aardig wat daar vergaarde kennis kwam zij de dag daarop bij mij in de Waag om mijn kunstje te bekijken en de geschiedenis van de pijp aan te horen. Zij fotografeerde daar alles wat los en vast zat en woonde twee keer een demonstratie bij. Het resultaat van de hele exercitie verscheen in het afgelopen novembernummer. Vier pagina's met foto's gemaakt bij 'Witte Kees' en in de Waag. Geen stadhuis, geen Sint Jan en geen buitenkant van de Waag, maar wel foto's van oude huisjes aan de Ridder van Catsweg. Om in de veronderstelde trant van Tenoma te eindigen: eenvoud is het kenmerk van het ware.
zaterdag 25 januari 2014	Voetbal Er stonden voor mij eigenlijk twee wedstrijden op het programma: Jodan Boys C1 tegen RCL C1 en Jodan Boys A3 tegen TOGB A1. Voor de eerste wedstrijd kwam ik te laat uit bed. Deze wedstrijd werd door m'n kleinzoon en zijn maten met 5-3 gewonnen na eerst met twee nul te hebben achter gestaan. De tweede wedstrijd met m'n oudste kleinzoon kon ik niet missen, want die was pas gepland om kwart over vier. Ruim na half vijf werd de aftrap een feit bij onaangenaam weer met een verrekt koude wind. Met andere toeschouwers zocht ik een plekje op de tribune, maar gaande weg zat je daar ook te barsten van de kou. Een beter alternatief leek m'n zoon om de 'business seats' van de club op te zoeken. Daar zaten we aardig warm met een overzicht van bovenaf op het hele veld. De gasten van TOGB waren de onzen in de eerste helft flink de baas; goed voetballend en razend snel. Het stond voor de rust al 0-5. De tweede helft waren die jongens kennelijk uitgeraasd en ging de strijd meer gelijk op. Toen m'n kleinzoon uit het veld werd gehaald om op de reservebank te gaan zitten - het was al over zessen - vond ik het leuk geweest en heb ik ook de aftocht geblazen. Later hoorde ik van m'n kleinzoon de einduitslag: 0-6. 'Helaas' voegde hij eraan toe.
zaterdag 11 januari 2014	In 't voorbijzwemmen (25) Twee mannen: ~ Zag ik jou nou van de week lopen met zo'n pietepeuterig hondje met van die uitpuilende ogen? ~ Ja dat is onze Lola, een chiwawa. ~ Dat is heel andere koek dan de Golden Retriever die jullie eerder hadden. ~ Dat kreng vrat de oren van je kop en dat werd ons qua kosten wat al te gortig. Tinus hebben we dus noodgedwongen ingeruild. Tja, 't is crisis en bezuinigen moeten we allemaal. Staande in het ondiepe met rondom hem heen zijn maten, doet een zwemmer kond van het volgende: ~ Ik liep gisteren op de Kleiweg en zag daar opeens een grote hondendrol liggen. Een tegenligger had de bolus kennelijk niet in de gaten en voordat ik een waarschuwingskreet kon slaken stapte de dikke vent er midden in. Hij gleed uit en viel met z'n achterwerk precies in de derrie. Met veel moeite krabbelde hij weer overeind, waarbij hij z'n kleding nog verder besmeurde. Vervolgens veegde de gelukszoeker zijn handen af aan de stoeprand, keek naar de plek des onheils en schold: 'Die vieze vuile klere mussen!'.
zaterdag 4 januari 2014	Sponsor Voor de kerst komt een krantenjongen via een kaartje van z'n krant zijn beste wensen voor het nieuwe jaar aanbieden. Terwijl hij z'n fooi in z'n zak steekt, vraag ik of er nog wat valt te vangen in deze crisistijd. ~ Dat valt best mee, zegt hij lachend. ~ Waarvoor ben je aan 't sparen?, is mijn volgende vraag. ~ Vuurwerk meneer! 't Is of er een rotje in m'n gezicht ontploft. Op Oudejaarsdag breken al vroeg het geknetter en het gedonder los. Putdeksels vliegen omhoog door de daarin gegooide donderslagen en groepjes jongeren op de parkeerplaats bestoken elkaar met rotjes en vuurpijlen. Mijn krantenjongen loopt met een grote plastictas voor zijn buik, waaruit hij zijn munitie put. Als zijn munitiedepot zou worden getroffen door een rotje of een goed gericht schot met een vuurpijl, zijn de rapen in z'n maag en darmen gaar. Hij is trouwens niet kinderachtig; hij deelt aan kleine jongens vuurpijlen uit, zodat zij aan het gevecht mee kunnen doen. En dat sponsor ik ....
	Voor PIJPPRAAT voorgaande jaren naar Archief