|
|
 pijpenmakerij
Carpe Lunam
| Pijppraat 2015 | Terug naar Wegwijs van Carpe Lunam | index Archief | |
|
|
pijpenmakerij
Carpe Lunam
| Pijppraat 2015 | Terug naar Wegwijs van Carpe Lunam | index Archief | |
| zaterdag 26 december 2015  |
De
Waag donderdag: In
de regen ging ik naar de Waag en terug naar huis hetzelfde liedje.
Daar tussen was het aardig weer, maar toen zat ik binnen voor vijf
Amerikanen en een Nederlands gezin - een viertal - wonend in Portugal.Met gids Wil werd het een gezellige middag met enthousiaste bezoekers met wie we over van alles en nog wat konden lullen, omdat we alle tijd hadden en zij kennelijk ook. De drie Amerikanen die vroeg in de middag onze gast waren, kwamen uit Washington D.C. Vader, moeder en dochter waren zeer geïnteresseerd en bestookten ons met vragen. Bij het uitzoeken van een oude pijpenkop had de dochter er één te pakken met een anker als merkje. Dat kwam goed uit, vertelde de moeder want zij was piloot bij de marine. Zijzelf ging met een melkmeisje naar huis. Later kwamen nog twee Amerikaanse studenten uit Californië. Hij studerend in Madrid en zij bezocht een semester aan de Hogere Hotelschool in Breda. Een nieuwe variant dook op toen ik het 'Portugese' meisje mijn oude Hollandse schaatsen in de handen drukte met de vraag wat dat voor dingen konden zijn. Een ijsschaaf veronderstelde zij en deed de beweging voor. Zij was in ieder geval dichterbij dan anderen die dachten aan een kaasmes. |
| zaterdag 19 december 2015 |
De
Waag donderdag: ~
Zou er überhaupt vandaag nog iemand in de Waag komen, vroeg ik mij
bij binnenkomst af. Het zag er somber uit, maar om kwart voor één
kwamen toch nog twee bezoekers binnenwandelen. En daar bleef het bij.Op de zolder kon ik mijn gereedschappen en attributen met grote moeite terugvinden. Om een of andere reden hadden mijn spullen een andere plek gekregen. Hier en daar tussen de dozen met voorraden van de winkel scharrelde ik ze bij elkaar. De twee toeschouwers waren ideale toehoorders. Een van hen was vrijwilligster bij een historische vereniging en actief in de archeologische werkgroep. Die werkgroep had inmiddels onder andere een groot aantal pijpenkoppen boven de grond gekregen en de vrouw wilde natuurlijk alles van de hoed en de rand oftewel van de ketel en de steel weten. Zelfs de glaasters en de snolsters kwamen aan de orde. De dames op de foto zijn waarschijnlijk aan het snollen; met zeepsop en bijenwas de pijpen glimmend wrijven. Glazen is met een agaatsteen de pijpen voor het bakken polijsten. Na het bakken glimmen de pijpen alsof ze zijn geglazuurd. Was het toch nog de moeite waard. |
| zaterdag 12 december 2015 |
De
Waag donderdag: Voor
een miezerige dag was de vangst redelijk:twee Hongaarsen, twee Duitsers drie Nederlandsen. Een van de Nederlandse dames voerde graag zelf het woord, maar tot zwijgen veroordeeld tijdens mijn praatje ging ze de op tafel uitgestalde pijpen testen door erin te blazen. Tussen de pijpen lag ook een gebroken pijp die ik bijna onzichtbaar had gelijmd en versterkt met een lucifer in het rookkanaal. ~ Deze is verstopt, onderbrak zij mij triomfantelijk toen ze die te pakken had. ~ Ja wat wilt u, half Nederland heeft daaraan zitten lurken, troefde ik haar af. ~ Getverderrie!, riep zij uit en begon met een zakdoek haar lippen schoon te vegen. Bij haar vertrek bood ik haar tevergeefs de klaarstaande mok met zeepsop en pijp aan om nog even bellen te blazen. |
| zaterdag 5 december 2015 |
 De
Waag donderdag:Het draaiorgel in de buurt van de Waag speelde toen ik aankwam 'Zie de maan schijnt door de bomen'. Een passend welkom dus, maar het hele repertoire kwam de rest van de dag voorbij; van 'De zak van Sinterklaas' tot en met 'Oh, kom maar eens kijken'. En dat minstens drie keer.  De bezoekers van de markt hadden kennelijk slechts oog voor de besognes van het inkopen van sinterklaas surprises en geen zin in het edele ambacht van het pijpenmaken. Een stagiaire van het VVV en een Mexicaan kwamen bij mij kijken en dat was het. Met een cadeautje van de Waag - een wekglaasje kruidnoten - ging ik tevreden knabbelend naar huis. |
| zaterdag 28 november 2015 |
 De
Waag donderdag:'t Was lekker warm in de Waag toen ik binnenkwam. Boter- en gevulde koek stonden al uitgestald en koffie en thee stonden schenkklaar gereed. Een bezoek van een gezelschap was afgezegd, dus in het museum zouden we het moeten doen met toevallige passanten. Dat waren er toch nog zes, allen Nederlanders. Dat betekende een gemiddelde van twee per uur. Van tien tot twee uur aanwezig maakt vier uur minus een uur installeren en afbreken blijft drie uur over voor demonstratie. ~ Al met al geen slechte score, zou een optimist zeggen. |
| zaterdag 21 november 2015 |
 De
Waag donderdag:Op de voorpagina van de Krant van Gouda stond deze week een prachtige foto van de zonovergoten markt vol met toeschouwers die de kaasshow bekeken. De vetgedrukte tekst daarbij was: 'YES!! Gouda de Beste Binnenstad van Nederland'. Op pagina 3 werd eerlijkheidshalve daaraan toegevoegd, dat het in de categorie middelgrote steden was. Vandaag was het heel andere koek: druilerig weer, nauwelijks kramen, een enkele toerist en stratenmakers die het onkruid tussen de kinderhoofdjes uitkrabden en vervingen door grit of iets dergelijks. Dat zou niet veel worden in de Waag, schatte ik in. Dat pakte anders uit: twee Brazilianen, een Spaanse, drieëndertig Nederlanders. Onder die Nederlanders een gezelschap van zo'n dertig wat oudere Brabantse vrouwen. De stemming zat er bij hen goed in. Een tiental had de moed niet meer in om de tweede trap naar de bovenste etage op te klimmen en lieten de video en het praatje van gids Piet over kaas aan zich voorbijgaan. Bij mijn showtje leek het erop alsof sommige dames al een wijntje achter de kiezen hadden, want bij het woord 'pijpen' ontstond een lacherige stemming. Even overwoog ik te gaan vertellen over het vroegere bordeel in de Naaierstraat alhier dat reclame maakte met de kreet 'Charmante Goudse pijpen'. Toch maar niet gedaan. Bij hun vertrek vroeg ik hen of zij de toren van de Sint Jan nog gingen beklimmen. ~ In geen honderd jaar, was het antwoord. |
| zaterdag 14 november 2015 |
 De
Waag donderdag:'t Was even slikken om al om tien uur in de Waag te zijn, maar de enthousiaste begroeting van de twee aanwezige dames in de winkel maakte veel goed. De temperatuur op mijn werkplek was ook aangenaam en met gids Wil (m) is het altijd goed werken. Een sloot bezoekers zou het feest compleet hebben gemaakt. Dat viel tegen: twee meisjes uit Brabant en een bezoeker die speciaal voor het pijpenmaken naar de Waag was gekomen. 
Dat laatste streelde mijn ego wel weer.De gouwenaar Van gids Wil kreeg ik een kopietje uit een oud woordenboek, waarin de gouwenaar een eervolle eerste plaats kreeg toebedeeld als Goudse of lange pijp. De nummer 2 is buikloop en 3 - Dat is de gouwenaar - staat voor 'Dat is beroerd slecht'.  Hoe zou dat nu zijn? In mijn Kramers' Woordenboek van 1955 staat hij als lange Goudse pijp nog genoemd, maar in Van Dale Handwoordenboek van 1995 komt de gouwenaar niet meer voor. Jammer, want ze worden nog wel gemaakt bij Goedewaagen in Nieuw Buinen. De langste die ik heb gemaakt schat ik op zo'n vijftig centimeter. Dat is kinderwerk vergeleken bij de éénmeterpijp; een nog heel exemplaar is een kostbaar bezit voor de pijpenverzamelaar. |
| zaterdag 7 november 2015 |
 DuiventilZoals in elke stad leven in het Goudse stadscentrum honderden verwilderde duiven; het zijn tijdens wedstrijdvluchten verdwaalde duiven, losgelaten trouwduiven of hun nakomelingen. Een gezellig gezicht al die duiven op de Markt, maar het heeft ook zijn keerzijde: verstopte regenpijpen door nesten, besmeurde gevels en vensterbanken. Ook is de kans groot op een traktatie van een flinke kledder op je hoofd of kleding. Om de populatie van het gevogelte enigszins in de hand te houden is in de nabijheid van de Markt een duiventil geplaatst. De bedoeling is dat de duiven daar kunnen eten, slapen, poepen, nestelen en broeden. De vogels worden daar dagelijks gevoerd en van water voorzien. De eieren worden daar vervangen door gipseieren. Een diervriendelijke aanpak dus. 
De burgerij werd bovendien opgeroepen geen etensresten meer op straat
te smijten of te voeren. Dat is een lastige. Van de week kwam een
vrouw de Markt op fietsen en al voordat zij van haar fiets af was,
werd zij omzwermd door een colonne duiven. Uit haar fietstas haalde
zij een zak met voer en begon te strooien. Een aandoenlijk tafereel
voor toeristen: een oude dame en haar gevleugelde vrienden. Èn de
duiven zien geen reden meer om de duiventil te bezoeken.Het beleidsplan Duivenoverlast wordt gefrustreerd door voerende oude vrouwtjes, katten die de duiventil belagen en 'dierenliefhebbers' die de verzorgers van de duiventil uitschelden. Hoe moet het dan wel toegaan bij echte onderwerpen? |
| zaterdag 31 oktober 2015 |
De
Waag woensdagmiddag: Geen gekke score voor een dag in eind oktober: negen Nederlanders, vier Belgen, zes Engelsen, een Australische, een Amerikaanse.  De
Amerikaanse verraste gids Heyme met de vraag waar de zes sterren voor
stonden in het wapen van Gouda. Heyme riep mijn hulp in. Ik had geen
flauw idee, maar met een knipoog zwamde wat over één, twee of drie
sterren voor hotels en dat ook gebruikt werd voor steden. Gouda kwam
terecht in de zes sterren categorie, terwijl bijvoorbeeld Haarlem er
maar drie heeft.Maar hoe zit het dan wel? Stadsgids Els kwam later toevallig langs; jammer zij wist het ook niet. Zij wilde het precies weten en ging het in het museum Gouda informeren. Het resultaat: In het verleden had de stad een burgemeesterloos tijdperk en de stad werd toen bestuurd door zes regenten. Vandaar die zes sterren. De medewerkster van de VVV had trouwens nog een aardige: het kwam door de wapenspreuk bij het wapen: Per aspera ad astra oftewel door de doornen naar de sterren. Voor de zekerheid ben ik thuis op zoek gegaan naar een wat meer plausibele verklaring. Historische Vereniging Die Goude meldt dit: In de middeleeuwen vestigden de heren van der Goude zich in het gebied dat nu Gouda heet. Deze ridderfamilie startte van hieruit de ontginningen van het omliggende land. De heren, die ook schouten van de stad waren, bezegelden officiële stukken met hun familiezegels. Jan van der Goude (1375-1411) voerde als wapen een zilveren dwarsbalk, van boven en van onder vergezeld door drie gouden sterren. Het stadswapen van Gouda lijkt hierop. Sterren gelden in de heraldiek onder andere als symbool voor de kosmische orde vanwege hun waargenomen baan om de poolster, las ik ergens anders. Dat moest ik hebben om verder te vertellen. De Amerikaanse werd dit allemaal niet gewaar; zij liep rond in de enige zes sterren stad van Nederland. |
| zaterdag 24 oktober 2015 |
 De
Waag woensdagmiddag:Herfstvakantie, dus een opleving in het bezoekersaantal: 24 Nederlanders, twee Australiërs, vier Fransen, vier Amerikanen. Erg precies is de opsomming niet, want gids Heyme vertelde me later dat hij op een gegeven moment in vier talen bezig was. Onder wat ik voor Nederlanders hield, hebben dan ongetwijfeld nog Duitsers of Spanjaarden gezeten. Onder die Nederlanders rekende ik ook een vrouw van Afghaanse afkomst met haar twee kinderen. Zij vertelde in perfect Nederlands dat zij nog wel eens met haar vriendenkring een waterpijp rookte. Niet zo'n Turkse met verschillende slangen, maar een echte Afghaanse met fles en één slang. ~ En roken jullie dan hasjiesj?, vroeg ik. ~ Nee, van die lekkere vruchtentabak. 't Zal best gezellig zijn, maar om omstebeurt uit hetzelfde mondstuk te zitten lurken, zou mij niet zo bekoren. |
| zaterdag 17 oktober 2015 |
 De
Waag woensdagmiddag:Ondanks het rot weer ben ik niet voor niets gekomen: een Texaans meisje, twee Limburgers, een Utrechter, een Australische, een Nederlandse. Door de Australische werden bij het item Goudse pijpjes halen op de schaats mijn oude schaatsjes die ik in haar handen drukte onmiddellijk herkend. ~ Hoe weet jij dat nou?, vroeg haar Nederlandse begeleidster. ~ De crèche, waar mijn kind verbleef, verhuisde naar een ander pand. Ouders waaronder ik hielpen bij het opruimen van het nieuwe verblijf. Tussen de rommel werden een paar rare apparaten gevonden. Later werd door een slimmerik vastgesteld dat het schaatsen moesten zijn. De schaatsen werden als versiering aan de muur gehangen. De schaatsen zullen wel van een geëmigreerde Fries of Hollander zijn geweest die geen afscheid kon nemen van zijn schaatsen of hoopte op ijskoude tijden om op de Tasmanzee een tochtje te maken. |
| zaterdag 10 oktober 2015 |
 De
Waag woensdagmiddag:Bijna uit alle windstreken kwamen de bezoekers: twee uit Zuid Limburg, twee uit Zeeland, een uit Engeland, een uit Spanje, een uit Luxemburg, twee uit Duitsland, een uit Noord Amerika. Het Kanonnetje Het kleine sierlijke pijpje dat in de
Waag wordt verkocht onder de naam Martijntje, is onder
pijpenverzamelaars bekend als 't Kanonnetje. |
| zaterdag 3 oktober 2015 |
 Terschelling
woensdag:'t Pijpenmaken in de Waag werd die dag ingeruild voor fietsen op Terschelling. Vorig weekend leek de weersverwachting prachtige mogelijkheden te bieden voor een paar dagen op dit waddeneiland. Daarom toen gelijk maar een hotel geboekt. Wat werd beloofd kwam allemaal prima uit: mooi weer met een fel zonnetje en een frisse wind. Bij aankomst op West Terschelling staan de huurfietsen uitnodigend in rijen opgesteld om de pas aangekomen toeristen te verleiden. Natuurlijk is ook daar de elektrische fiets populair en wat opvalt dat ook veertigers en vijftigers met trapondersteuning het eiland rondsjezen. Kennelijk alvast iets doen aan snelheidgewenning om in de toekomst met de scootmobiel goed beslagen ten ijs te komen. |
| zaterdag 26 september 2015 |
 De
Waag woensdagmiddag:Toen ik in de buurt van de Waag kwam, rolde het lawaai van de kermis me al tegemoet. Getoeter, gegil, gebrul van de kermisexploitanten die hun attractie aanbevolen en natuurlijk de mix van muzikale omlijsting. In de Waag kon ik me nog net verstaanbaar maken voor: vier Duitsers, zes Nederlanders, twee Belgen, een Australische. Met twee Nederlanders werden de kermissen van vroeger nog even doorgenomen. Slotconclusie was: vroeger was alles beter, behalve de tandarts. |
| zaterdag 19 september 2015 |
 De
Waag woensdagmiddag:Het zou een mooie middag zijn om iemand de beginselen van het pijpenmaken te leren; weinig toeristen dus volop tijd om wat te klooien. Dat viel tegen: 31 Nederlanders, waaronder een gezelschap van 21 vrouwen kwamen binnen. De leerling pijpenmaker kwam slechts toe aan het rollen van de pijp en toekijken hoe ik probeerde de tent te vermaken. Toen ik door had, dat het gezelschap bestond uit leden van een vrouwenkoor, kon ik het niet nalaten over mijn ouders te vertellen die lid waren van een koor. ~ De liedjes die zij thuis oefenden vond ik nou niet je dat, voerde ik. ~ Wat voor liedjes waren dat dan?', vroegen ze. ~ Va pensiero*, la, la ,la ...., lalde ik en het hele koor jubelde mee. *) Slavenkoor uit de opera Nabucco van G. Verdi |
| zaterdag 12 september 2015 |
 De
Waag vrijdag:Een klas kinderen stond om vijf voor half elf al voor de Waag te trappelen om naar binnen te komen. In het kader van Open Monumentendag werd op vrijdag een klassendag georganiseerd om ook kinderen kennis te laten maken met cultuur en ambacht. Op de Goejanverwelleschool hier in Gouda hadden zij terecht gekozen voor het pijpenmaken en daarom bezocht 's morgens en 's middags een klas van groep acht de Waag om mijn pijpenshowtje te aanschouwen. Of ik zo'n groep kinderen een dik half uur in bedwang en bezig kon houden was een leuke uitdaging. Een paar slimmeriken zorgde voor wat reuring met kiene vraagjes zoals 'Het regent pijpenstelen, is dat van deze pijpen?'. Daarop kon ik weer verder borduren met 'Grote stelen, kleine stelen, maar grote stelen het meest'. Bij het vertellen over de pijpenmerken kregen de kinderen een minstens honderd jaar oude pijpenkop met een merkje uitgereikt. Uitgelegd werd hoe ze thuis via internet de maker van hun pijp konden achterhalen. Hun onderwijzeres vond het een mooi project om op school uit te voeren. Een ventje kwam me aan het eind van de rit nog bedanken voor de nieuwe woorden die hij had geleerd. Eerder had hij mij erop geattendeerd dat het door mij gebezigde woord 'fikken' eigenlijk niet zo'n netjes woord was. Waarop ik de Bargoense synoniemen tengels, poten en jatten lanceerde. |
| zaterdag 5 september 2015 |
De
Waag woensdagmiddag: Weinig animo: drie Nederlanders, twee Amerikanen. Geen wonder, want in de regen en met bliksemschichten bereikte ik de Waag. |
 In
't voorbijzwemmen (28)In het schapenhok vraagt Kobus aan Adriaan of hij naast het zwemmen nog iets anders doet aan sport. ~
Nee hoor, zo sportief ben ik niet en ook nooit geweest.
O ja, ik heb nog wel een schaatsmedaille op mijn palmares
staan. Dat kwam door mijn dochters die in de jaren negentig een
schaatstocht op de Reeuwijkse Plassen wilden maken en vonden dat pa
ook van de partij moest zijn. Op mijn oudbakken houten schaatsjes kon
dat echt niet meer, oordeelden zij. Dus ik schafte een paar hoge Noren
van het bepaald niet goedkope kwaliteitsmerk Ballangrud aan. Met
mijn nieuwe aanwinst van Zweeds staal schreven we ons een dag later
bij het startpunt van de toertocht in. We ontvingen een stempelkaart,
die met alle stempeltjes van de controleposten onderweg recht gaf op
een medaille na het volbrengen van de tocht. De
vooruitzichten waren goed; mooi weer, matige wind, niet al te koud,
puike uitrusting en goed ijs. Na vijf minuten kreeg ik al pijn in mijn
enkels en een kwartier later begon het irritant te schuren in mijn
schaatsschoenen. Even later was de pijn niet meer te harden en werd
het tijd mijn voeten te inspecteren. Met
ijskoude poten arriveerde ik bij het start/finishpunt. Terwijl ik mijn
daargelaten schoeisel aandeed, zag ik opeens een stempelkaart op de
grond liggen. Nader bekeken leken daarop alle vereiste stempeltjes
aanwezig te zijn. Bij het aanbieden van deze kaart werd mij zonder
enig probleem de zwaarbevochten medaille uitgereikt. |
|
| zaterdag 29 augustus 2015 |
Halverwege de
terugreis naar huis kreeg ik een lekke band. Tja, was ik toch nog even
sportief bezig. |
| zaterdag 22 augustus 2015 |
 De
Waag woensdagmiddag:Het was een Italiaanse dag: elf Italianen, zeven Nederlanders, een Duitser. Geen
opzienbarende opkomst, maar zij kwamen verspreid over de middag binnen.
Dat waren zeven pijpenshowtjes, waarbij ik dus zeven pijpen maakte. Twee
daarvan frommelde ik later in elkaar vanwege inferieure kwaliteit. Ne
pas se pencher au dehors |
| zaterdag 15 augustus 2015 |
 De
Waag woensdagmiddag:In de winkel van de Waag stond al flink wat volk toen ik binnenkwam. Ook gids Heyme was in het museumgedeelte hartstikke druk met toeristen. Het bleef de hele middag aardig doorstromen, zodat ik wel zes pijpenshowtjes heb gedraaid. Vogels van verschillende pluimage keken bij mij: twaalf Nederlanders, zes Belgen, twee Duitsers, twee Japanners, twee Russen, een aantal niet geïdentificeerde luitjes. Het Russische stel hoorde aanvankelijk erg knorrig mijn praatje aan, maar toen ik over schaatsen - het op de schaats Goudse pijpjes halen - begon, brak het ijs. Elfstedentocht en de recordijsbaan in Alma Ata van de voormalige Sovjet Unie passeerden onder andere de revue. Sport verbroedert, bleek weer eens. |
| zaterdag 8 augustus 2015 |
 De
Waag woensdagmiddag:Het liep niet storm in de Waag: vijf Nederlanders en drie Fransen. Een loopje over de curiosamarkt zat er ruimschoots in en daar bewonderde ik een mooie doos met houten en van klei gemaakte pijpen. De tekst op de doos 'Bruyere Garantie' zal wel niet voor de kleipijpen hebben gegolden.  De Fransen spraken gelukkig een beetje Engels, zodat ik dacht niet in de problemen te komen. Toen ik uitlegde waarom de pijpenkoppen in het begin heel klein waren - tabak heel duur (expensive) - en in de loop der tijd steeds groter - tabak werd goedkoper (cheaper) -, gaf de vrouw in het gezelschapje te kennen dat ze dat niet snapte. Gids Heyme schoot me te hulp en legde het in het Frans uit. Toen kwam de aap uit de mouw: zij had expensive verwart met explosive. |
| zaterdag 1 augustus 2015 |
 De
Waag woensdagmiddag:Een Tsjechische filmploeg had net de Waag verlaten toen ik binnenkwam. Jammer voor de Tsjechen dat ze het mooie ambacht van het pijpenmaken hadden gemist. Gids Heyme was door hen uitgebreid geïnterviewd en dat heeft ongetwijfeld ook wel spannende plaatjes opgeleverd. Gezien het slechte weer in de ochtenduren verbaasde het me dat de marktkooplieden van het Gouds Montmartre toch waren op komen dagen. Niet allemaal, want er waren nogal wat kramen zonder bezetting. Het bezoek aan m'n werktafel liet niets te wensen over: dertien Nederlanders, drie Duitsers, vier Canadezen. Er waren trouwens wat meer bezoekers in het museum, maar die hadden geen interesse of moesten op tijd bij hun bus zijn. Soms vraag je je af waarover mensen zitten te prakkiseren tijdens mijn showtje. Vanmiddag vroeg een Canadese terwijl ik het over pijpenmerkjes had naar de bodem van de gegraven kanalen, singels en grachten: ~ Is dat van beton of gemetselde stenen? |
| zaterdag 25 juli 2015 |
De
Waag woensdagmiddag: Het eerste uur beloofde een rustige middag. Op m'n gemak alle spullen uitgestald en de pijpenvoorraad in de winkel aangevuld met een tiental pijpen. Het is trouwens wel lekker om in een lage versnelling te beginnen. Als bezoekers gelijk al bij binnenkomst ongeduldig om me heen lopen te springen, krijg je toch de neiging om m'n normaal slome tempo wat op te vijzelen. 
Na half drie kwam het allemaal goed mettien Duitsers, twaalf Nederlanders en vier Belgen voor de werktafel. Een Duitser gaf me nog een lesje Duitse spraakkunst. Toen ik zei: ~ Und nun gehe ich nach dem Schraubstock .... oder ist es zum Schraubstock?, antwoordde hij: ~ Nach ist gut: Bewegung, zu ist Ruhe: ich bin zu Hause. |
| zaterdag 18 juli 2015 |
De
Waag woensdagmiddag: 't Is goed te merken dat de vakanties zijn begonnen: vijf Fransen, vijf Polen, vier Schotten, vier Engelsen, vijf Nederlanders, drie Belgen. Bijna de hele middag in touw, slechts even er tussenuit geknepen om een nieuwe fietsbel bij de Hema te halen. Op weg daarheen kwam ik nog een man tegen die net als ik een pijp in de mond had. Dat is tegenwoordig zo zeldzaam dat ik maar eens gedag zei. Hij groette enthousiast terug en voegde daaraan toe: ~ We zijn er nog, houden zo. |
| zaterdag 11 juli 2015 |
 De
Waag woensdagmiddag:Het regende pijpenstelen toen ik per fiets naar de Waag reed. De kooplui van het Gouds Montmartre hadden het goed bekeken; dat wordt vandaag niks en zij waren thuis gebleven. Kennelijk bepalen zij de avond ervoor of 's morgens vroeg of zij afreizen naar Gouda. Op de markt was bijna geen hond te bekennen, maar gids Els en ik hadden toch niets te klagen: twee Belgen, negen Nederlanders, drie Duitsers, zes Engelsen. Aan het eind van de middag hoefde ik op weg naar huis mijn regenzeiltje niet te gebruiken. Op naar het weekend met tegen de dertig graden. |
 In
't voorbijzwemmen (27)
Cor en
Willem babbelden over het al of niet zwemmen in het buitenbad. Cor
vond het helemaal niets omdat om het kleine buitenbad - meer een
pierebadje - te bereiken buitenom het gebouw van het overdekte bad een
eind in de koude wind moest worden gelopen. |
|
| zaterdag 4 juli 2015 |
De
Waag woensdagmiddag: 's Morgens had ik nog het idee om lekker thuis in de tuin onder de kastanje te gaan zitten. Wie zou er 's middags nog bij temperaturen van boven de 30° in de stad rondzwalken? Toch maar om half een op de fiets gestapt om eventueel voor een hittebestendige zwerver mijn kunstje in de Waag te gaan vertonen. Het was warm in de Waag, maar ik was niet voor niets gekomen. Gids Piet vertelde dat om drie uur een groep van vijftig personen bestaande uit Belgen en Nederlanders ons zou bezoeken. Een plan van aanpak was snel gefikst: hij zou de helft meenemen naar de tweede etage en de andere helft bleef bij mij om het pijpenshowtje te aanschouwen. Daarna zouden de twee ploegen van etage verwisselen en zouden we dezelfde riedel opnieuw afsteken. Om even voor drieën kwam het gezelschap (47 vrouwen en twee mannen) uitgeblust door een stadswandeling de Waag binnen strompelen. De club in tweeën verdelen viel nog niet mee; een aantal verdomde het om nog een trap te beklimmen. Bovendien was het Piet en mij ontgaan dat er nog een gids van de Waag was opgeroepen, die net toen ik mijn praatje begon de Waag binnenstormde. Zij wilde graag haar prevelementje maken, zoals haar in een e-mail door de leiding was gevraagd. Geen enkel probleem voor Piet en mij: hoe meer geouwehoer hoe beter. Op de valreep kwamen nog een Amerikaans paar binnen. Voor onze gasten werd deze middag zoals het Nationale Hitteplan voorschrijft flink wat water getapt. |
| zaterdag 27 juni 2015 |
 De
Waag woensdagmiddag:Opnieuw was het rustig: twee Chinezen, de een wonend in Amerika, de ander in Nederland, twee Belgen uit Antwerpen, vier Nederlanders. Zij kwamen twee aan twee in de loop van de middag binnen wandelen, zodat ik vier keer mijn pijpenshowtje afdraaide. Tussendoor bekeek ik de lampenkappen die op de straatlantaarns op de Markt waren geplaatst. Dit om een huiselijk sfeertje te creëren. De motieven op de kappen zijn Goudse producten, bekende Gouwenaren en bezienswaardigheden in Gouda. Dit alles onder het motto 'Gouda stad van ...... . Zo zijn er bijvoorbeeld kappen met Gouda stad van kaas, Gouda stad van stroopwafels, Gouda stad van keramiek en Gouda stad van Erasmus. Het verleden van Gouda wat betreft het maken van kleipijpen is het afgelopen decennium - mede door het antirook beleid - tussen de coulissen beland. Mede door stichting De Goudse Pijp verschijnt deze geschiedenis steeds meer ten tonele; nu op de bühne door het plaatsen van een lampenkap Gouda stad van Goudse pijpen met daarop de afbeeldingen van de lange Goudse gelakte, een krulpijpje en een Delfts blauwe tabakspot. |
| zaterdag 20 juni 2015 |
 De
Waag woensdagmiddag:~ In juni is het altijd heel rustig, vertelde de bedrijfsleidster van de Waag al eens eerder. Voor deze dag een juiste constatering, want het bezoek beperkte zich tot: twee Belgen. twee Amerikaansen, drie Nederlanders. Maar niet getreurd, het waren heel gezellige luitjes die zeer geïnteresseerd waren. Genoeg tijd voor mij om tussendoor over het Gouds Montmartre rond te struinen. Dit keer op zoek naar pijpenrekken. Ik vond er slechts één. Volgens de kraamhouder was het Balinees houtsnijwerk, maar dat nam ik maar met een korreltje zout. Het houtsnijwerk afkomstig uit Bali valt namelijk op door oog voor detail, vakmanschap en hindoe afbeeldingen. Het snijwerk van het pijpenrekje leek me machinaal met een freesmachine vervaardigd. Maar ach, de kooplui willen in ieder geval proberen hun 37 euro staangeld te scoren. |
| zaterdag 13 juni 2015 |
 De
Waag woensdagmiddag:Tot vijf over vier was in het museum geen hond te bekennen, maar toen stapten binnen: twee Duitsers, drie Nederlanders, twee Roemeensen. Daarvoor in twee etappes het Gouds Montmartre rondgestruind. Tussen de uitgestalde spullen ontdekte ik zowaar nog enige pijpen, maar ze waren niet interessant genoeg om naar de prijs te informeren. Aardig wat kijkers op de been, maar weinig kopers zo te zien. Daar tussendoor vloog in de winkel van de Waag nog een duif naar binnen. Met een kartonnen doos hebben we getracht hem te vangen. De duif zag op tijd de bui al hangen en vertrok naar hogere sferen t.w. de balken hoog in het gebouw. Daarop werd de dierenambulance ingeschakeld die om vijf uur arriveerde om met een schepnet aan een lange stok ten aanval te gaan. De afloop maakte ik niet meer mee; thuis wachtte de warme hap. |
| zaterdag 6 juni 2015 |
 De
Waag woensdagmiddag:Gouds Montmartre was er weer voor de eerste keer dit seizoen en met het aardige weer van deze dag zouden er wel eens heel wat mensen een bezoekje aan de Waag kunnen brengen. De opkomst was er echter matig: vijf Maleisiërs vier Duitsers, drie Engelsen, twee Nederlanders. Voor deze bezoekers voerde ik aan 't begin van de middag twee showtjes pijpenmaken op, waardoor ik mooi daarna zelf een rondje over de 'antiquiteitenmarkt' kon maken. Erg druk was het er ook niet. Afgelopen zondagmorgen sjouwde een
deel van de 4500 Chinezen van een cosmetisch bedrijf uit China op
bezoek in Nederland op een uitgestorven markt in Gouda rond. Deze
Chinezen hadden hun vingers afgelikt als ze op deze markt waren
getrakteerd. Én de kooplui zouden met volle beursen naar huis zijn
gegaan. In andere steden kochten deze luitjes namelijk alles wat los
en vast zat, maar in Gouda zat alles op slot. Volgens de lokale krant
had de organisator van de reis bij de gemeente hun bezoek
aangekondigd, maar de stadsmanager zei van niets te weten. Lekker
slagvaardig. |
| zaterdag 30 mei 2015 |
De
Waag woensdagmiddag: Het was een plezierige middag samen met gids Heyme en onze bezoekers t.w.: een Indiase wonend in Canada, vier Polen, een Ecuadoriaanse, dertien Nederlanders. Onder de Nederlanders waren er twee die ons wel wilden laten weten dat zij uit Groningen kwamen. Gelijk maar de daar zo populaire zanger Ede Staal (1941-1986) in de ring gegooid. Zij kwamen gelijk met het liedje Mien toentje, maar zijn 't Het nog nooit zo donker west bekoort mij het meest. De Noorder Rondritten - schaatswedstrijd en -tocht - werden ook nog doorgenomen. Over de gasbel ben ik maar niet begonnen. |
| zaterdag 23 mei 2015 |
 De
Waag woensdagmiddag:Zo gezellig kan het nou wezen: elf dames uit Brabant die de pijpenmaker omringden. Ze wilden alles weten van de steel en de kop en barstten van de vragen. ~ Het lijkt hier wel Kunst of Kitsch, die vent weet er alles van, fluisterde één van hen bij vertrek. Was het maar zo. Zij waren niet de enige bezoekers: twee Zuid-Afrikanen, zes Australiërs, drie Polen. De Australische vader en moeder met hun vier kinderen toerden door Europa om wat cultuur op te snuiven. Dan zijn ze in het Kaas- en Ambachtenmuseum altijd aan het goede adres. ~ Wat zullen dit voor dingen zijn?, vroeg ik aan één van de jonge gassies, toen ik hem mijn oude Hollandse schaatsen in de handen drukte. Het pientere ventje hoefde niet lang na te denken: ~ Messen om kaas mee te snijden. |
| zaterdag 16 mei 2015 |
 Keramiek
festival donderdagmorgen:Per fiets ging ik naar de Markt om een kijkje nemen op het festival. Vooral was ik benieuwd of er nog pijpenmakers hun kunstje vertoonden. Eerst op zoek naar de kraam van pijpenmakerij Witte Kees, maar die was helaas niet te vinden. De informatiestand van de organisatie meldde me dat pijpenmaker Kees Moerings wegens ziekte had afgezegd. Mooie tegenvaller was dat, want Kees maakt bijzonder mooie pijpen. Voor de Waag kwam ik Patrick Vermeulen - pijpenmaker van De Goudse Pijp - als koetsier van het rijdend pijpenmuseum tegen. Over klanten had hij niet te klagen, vertelde hij. De pijpenmaker die eens in de maand in de Waag demonstreert, liep ik ook nog tegen het lijf. Hij was verkleed als Schot en bespeelde de pijp- of doedelzak of z'n leven er van afhing. Wat deed ik daar als pijpenmaker? Nog even een kijkje nemen bij een kunstenaar die vorig jaar en het jaar daarvoor mot stond te maken over het maken van foto's door toeschouwers. 't Was niet te geloven, maar hij was weer in discussie met een bezoeker die een beeldje had gefotografeerd. Onmiddellijk nam ik m'n kans waar en drukte af. Zo leverden de pijpenmakers weer een goede bijdrage aan het welslagen van dit festival. |
| De
Waag woensdagmiddag: Aan het begin van de middag kwam een wat ouder Duits stel op bezoek. Ze waren bijzonder jolig. Of ze hadden uitbundig geluncht met veel wijn of ze hadden pas verkering, want ze lachten zich rot om elkaars opmerkingen. Daar bleef het bij in het museumgedeelte van de Waag. Normaal maak ik drie à vier pijpen op een middag en rook ik één pijpje, nu was het anders om. Ook in de winkel op de begane grond was het bijzonder rustig. De stilte voor de storm, want de volgende dag begon het Keramiek festival. |
|
| zaterdag 9 mei 2015 |
De
Waag woensdagmiddag: Aan mijn werktafel verschenen: acht Nederlanders, drie Brazilianen, één Canadese. Toevallig raakte ik in de winkel van de Waag in gesprek met een Costa Ricaan. De wat oudere man vertelde dat hij met twee zussen per cruiseschip een reis door Nederland maakte. 't Probleem was dat hij zijn zussen op weg naar een kaaswinkel in de stad was kwijt geraakt. Hij stond nu bij ons te posten in de hoop dat ze langs zouden komen. ~ Wat straten verderop is ook nog een kaaswinkel, opperde ik. Na hem de weg te hebben gewezen, spurtte hij weg. Tegen sluitingstijd vielen nog twee Amerikanen uit Dallas binnen. Toch nog maar iets verteld over het reliëf en het pijpenmaken. |
| zaterdag 2 mei 2015 |
De
Waag woensdagmiddag: Vier keer mijn showtje opgevoerd voor: negentien Nederlanders, één Engelsman, vier Fransen, twee Belgen, twee Canadezen. 't Was de eerste week van de Voorjaarsvakantie, dus veel (groot)ouders met hun (na)kroost zochten wat vertier. Bij het verhaal 'Goudse pijpen halen op de schaats' vertelde de man van het Canadese echtpaar dat hij ooit als kind schaatsen had geleerd op schaatsen met dubbele ijzers. Die schaatsjes zijn allang verloren gegaan en hij heeft de grootste moeite om zijn kinderen en kleinkinderen uit te duiden hoe dat soort schaatsen er uitzagen. Hij had ze ook verder in zijn leven nooit meer gezien. 
De pijpenmaker kon hem helpen. Ik viste uit de schaatsen aan de
kapstok bij de Waag een paar te voorschijn en hij reageerde
enthousiast: ~ Dat waren ze! ~ Hup, op de foto met die dingen, gelaste ik. Tja, hij had z'n fototoestel in 't hotel laten liggen. De oplossing was eenvoudig: z'n emailadres genoteerd en hem beloofd een fotootje op te sturen. Tik je trouwens in Google 'skates with two blades' in, dan vind je ze in allerlei uitvoeringen, ook de zijne. Maar ja, wat is bij thuiskomst nou leuker: 'Kijk dit zijn ze, gevonden op Google' of 'Op reis in Europa spraken we in Gouda een pijpenmaker enz., enz., en deze foto stuurde hij ons toe'? |
| zaterdag 25 april 2015 |
 De
Waag woensdagmiddag:Genoeg volk over de vloer, maar niet allemaal hadden ze tijd of zin om mijn pijpenshowtje te aanschouwen. Voor mijn werktafel verschenen in ieder geval: tien Amerikanen, twee Duitsers, drie Fransen, vier Indiërs, een groep van twaalf personen afkomstig uit USA, Canada en Australië, twee Hongaren, één Portugees. De jonge Portugese man had een
kritische geest. Terwijl gids Heyme met een groep bezig was, vertelde
ik hem wat over het reliëf. De uitleg van de aanwezigheid van de
Oosterse figuur met tulband als ontdekker van het maken van kaas
slikte hij niet: ~ I don't belief, zei hij korzelig. Oftewel ik geloof
er geen snars van. Hij vertoonde ook geen enkele reactie toen ik naar
de voet van de weegbriefschrijver wees. Mijn uitleg dat de schrijver
de zaak bekluit door zijn voet op de schaal te drukken, waardoor de
kaas wat zwaarder op het weegbriefje komt, kon hem niet bekoren.
Opnieuw klonk uit z'n mond ~ I don't belief. Daar had hij trouwens een
punt gemaakt. |
| zaterdag 18 april 2015 |
De
Waag woensdagmiddag: Op sommige plaatsen in Nederland werden zomerse temperaturen gemeten; in Gouda bleef het er net onder. Maar evenzogoed prima weertje om een lekker fietstochtje te maken. De plicht riep echter. E  r
zouden drie groepen Amerikanen in de loop van de middag in de Waag
verschijnen. En die kwamen ook, maar ik hoefde mijn showtje niet op te
voeren. Het waren een soort flitsbezoeken; even snel wat kaas proeven,
de video over kaas maken bekijken en snel weer wegwezen naar het
volgende evenement hier ter stede.Ik kwam aan de bak voor twee Amerikanen, vier Nederlanders en een tiental Amerikanen van één van de gezelschappen die zich niet naar de video lieten koeienneren. Na gedane arbeid lag er van de kaasboer nog een cadeautje klaar: een agenda 2015 voor mijn vrouw en mij. 't Is eens wat anders dan een stuk kaas. |
| zaterdag 11 april 2015 |
|
| zaterdag 4 april 2015 |
|
|
De Waag
woensdagmiddag: |
|
| zaterdag 21 mrt 2015 |
|
| zaterdag 14 mrt 2015
|
|
| zaterdag 21 febr 2015 |
|
| zaterdag 14 febr 2015 |
|
| zaterdag 31 jan 2015 |
|
| zaterdag 17 jan 2015 |
|
| zaterdag 10 jan 2015 |
|
| zaterdag 3 jan 2015 |
|
| Voor PIJPPRAAT voorgaande jaren naar Archief | |
 |
|
De
Waag woensdagmiddag:
De
Waag woensdagmiddag:
So
What zaterdagmiddag:
Na
een winterslaapje van enkele maanden riep De Waag me op om pijpen te
komen maken. Het begon met zoeken waar m'n spullen waren gebleven,
want de dames van de logistiek houden van reorganiseren en bovendien
stond de zolder volgestouwd met nieuwe voorraden voor de winkel. Even
onwennig was het even om tijdens het demonstreren de juiste
verhaallijn weer te pakken te krijgen, maar ik geloof niet dat mijn
bezoekers dat in de peiling hadden.
Vrijdagmorgen:
zonsverduistering
Vandaag
dan de zonsverduistering. Ondanks de goede voorspellingen van een min
of meer onbewolkte hemel was het lou loene met de pet op; laag
hangende bewolking zonder een glimpje van de zon te zien. Toen maar
even op de tv gekeken met een reportage van de totale
zonsverduistering op de Faeröer-eilanden - ook niet- en Spitsbergen.
Staphorster
stipwerk
Het eenvoudigst leek me om in de bibliotheek een boekje met een
technische uiteenzetting te halen. Jammer, maar dat was niet
voorhanden en toen maar op internet gezocht. En natuurlijk vond
ik daar wat. Gereedschap: spijkers met verschillende kopgrootte,
kurken om als handvat te dienen en verfsoorten voor de diverse soorten
te beschilderen materiaal. Voor kleding bijvoorbeeld moet je
katoenverf gebruiken. In de kurken kun je spijkertjes rond- of
hartvormig drukken, zodat het wat sneller gaat. De rest is niet zo
moeilijk: in mijn geval in de acrylverf dopen en afdrukken. Wel een
geduld werkje.
Pijpenkoppen
Ik
maakte een tijdje geleden een lijstje van de acht merken die zij
voerden en vroeg een amateur-archeologe hier in Gouda of zij iets voor
me kon betekenen. Ondertussen kreeg ik er zelf twee te pakken.
Museum
Bioscoop
Post
De
Waag vrijdagmiddag van 12.00 tot 16.00 uur:
De vrouw van het wat oudere Belgische echtpaar informeerde of mijn
kleipijpen nog wel gekocht werden.