donderdag:

Gepland was dat ik om half twaalf in de pijpenmakerij gereed zou zitten. Om een uur of elf kreeg ik thuis een telefoontje van René dat ik pas om twaalf uur hoefde te komen, want de bus met onze gasten had pech. En inderdaad om even over twaalven reden onze bezoekers voor. Aan de bus bleek niets te mankeren, maar bij vertrek uit Amsterdam moest er nog een chauffeur opgetrommeld worden.


Het waren dertig gezellige Amsterdammers van de stichting Groen|Grijs. Wij kregen natuurlijk Grijs voor onze kiezen. Spreekstalmeester Rein had nog een primeur voor hen, namelijk een bord beschilderd door Tinus met een replica van een schilderij uit de stal van Rembrandt met daarop Geertje Dircx. Zij was het in ongenade gevallen liefje van Rembrandt die hij in het spinhuis van Gouda liet opsluiten.

Dit soort verhalen van Rein gaat er altijd in als een stroopwafel in een Gouwenaar. Er werden na afloop opvallend veel stroopwafellikeur verkocht.
 

woensdagavond:

Ook Kees Moerings - voormalig keramist en pijpenmaker in ruste - dook daar op. Op Twitter zag ik een foto van Raymond Aarsman waarop gouwenaar Kees de nieuwe burgervader een gouwenaar in de handen drukt.  Knap gedaan van Kees om het kleipijpen maken op deze manier voor het voetlicht te halen, want als gevolg hiervan pakte het Algemeen Dagblad met een hele pagina uit over Kees Moerings' activiteiten.
 

dinsdagmiddag:

Met de bus van Contiki die reizen over de hele wereld organiseert, kwam een gezelschap van 42 personen ons bezoeken. Het werd voor hen geen Kontiki-expeditie, maar er viel bij ons toch nog heel wat te ontdekken.

Meer lezen over de Kontiki-expeditie en Thor Heyerdahl: tik op de achterkant van de bus.

Zotte Zaterdag werd in de stad gevierd, min of meer omdat Erasmus hier zou zijn verwekt. Geboren werd hij in Rotterdam. Dit ging gepaard met allerlei optochten, optredens van koren, muziekgezelschappen en straattoneel. Ankie en ik vertrokken naar het centrum om bij de demonstraties oude ambachten in en om de Sint Janskerk een kijkje te nemen.

Veel hadden we er ons niet van voorgesteld, maar het viel ons helemaal niet tegen. In de Sint Jan troffen we een stand aan van Ambachtelijk Gouda waar Martin van den Berg het plateel schilderen aan het showen was.

Martin oftewel Tinus zoals hij meestal wordt aangesproken schilderde op een bord Jacob, een arme Goudse straatjongen in de 18e eeuw begraven in de rijke protestantse Sint Jan. Ongebruikelijk met zijn hoofd naar het oosten en in een graf dat niet van hem kan zijn. De ca. 17-jarige Jacob werd toevallig gevonden bij restauratiewerkzaamheden tussen de reguliere graven stammend uit de 17e en 18e eeuw. Mede vanwege een gebitsbeschadiging door een Goudse pijp werd een gezichtsrecontructie gemaakt en getoond in een vitrine in het koor.

Na het optreden van een mannenkoor hebben we in de omgeving nog wat rondgeschuiveld en toen we dat zat waren ... hup naar huis.

Het museum De Lakenhal in Leiden was kortgeleden opnieuw geopend na een grondige restauratie en uitbreiding. Ankie was heel benieuwd hoe het was geworden en daarom stapten wij op de trein richting Alphen a/d Rijn om daar over te stappen naar Leiden.

Het zag er inderdaad gelikt uit en Ankie had het erg naar haar zin. Zoals gewoonlijk ging ik op speurtocht naar kleipijpen en ik werd daar vorstelijk beloond. 

De leukste was wel een schilderij van Jan Steen 1626-1679, de bestolen vioolspeler, ca. 1670-1672 olieverf op paneel. Het stelt voor een vioolspeler die al aardig in de olie is. Hij lacht schaapachtig naar de jonge vrouw, die intussen geld uit zijn beurs pikt. Haar koppelaarster reikt hem nog een glaasje aan. De oude dwaas is de schilder zelf. Steen interpreteert dit onderwerp persoonlijk. Hij was niet zo handig met financiën en moest bijverdienen als brouwer en herbergier.  Deze wijsheden stonden op een bordje naast het schilderij.

Terug vanuit Leiden via Den Haag Centraal; zo maakten we een mooi rondje Zuid-Holland. 

Zondagmiddag
Familiedag Van Maanen 2019:

Mijn zoon Han en nicht Betsy Pak hadden het lumineuze idee om een familiedag te organiseren. De deelnemers zouden nakomelingen en aanverwanten zijn van mijn ouders Dik van Maanen (1911) en Bep van Geutselaar (1913). Aanvankelijk zochten zij als plaats van samenkomst iets in De Meern, maar tegenwoordig was het verenigingsgebouw daar niet meer beschikbaar voor dit soort activiteiten. Het werd uiteindelijk een soort gelijk gebouwtje in Hagestein in de buurt van Vianen. 

Bijna allen waren present en het werd een leuk weerzien tussen broers, zussen, neven en nichten. Al met al toch gauw over de veertig personen. De organisatoren hadden ook gezorgd voor een leuke quiz aan de hand van oude familiefoto's om de aanwezigen te testen op hun kennis over de eigen familie. Allemaal niet al te serieus, maar wel heel lollig. Tijdens de hele bijeenkomst werden oude foto's getoond die door de bezoekers al van te voren waren aangeleverd. Bij vertrek werd iedereen gefotografeerd met een mooie omlijsting.
 

donderdagmiddag:

Voor de verhalen van Rein, Eric, Gert, Kees, René en mij schoven maar liefst 54 Belgen bij ons aan.

'Zou 't allemaal wel waar zijn?', hoorde ik een Vlaamse tegen haar man zeggen. Dat klonk mij als muziek in de oren.

woensdagmiddag:

Uit het oosten van het land kwamen 43 vrouwen de ambachtshuisjes bezoeken. Qua leeftijd een gemixte club, maar wel leergierig. Vooral het maken van de kop van de pijp vonden zij voor een vrouw niet om te doen om dat er redelijk veel kracht moet worden gebruikt om de stopper in de mal te drukken. Ik vertelde hen dat een Ierse pijpenmaakster door de stopper aan een soort hefboom vast te zetten zij op een eenvoudige manier met één hand de stopper de mal indreef. Tevredenheid alom over zoveel vrouwelijk vernuft.