pijpenmakerij Carpe Lunam

| Pijppraat 2021 | Terug naar Wegwijs van Carpe Lunam | index Archief |

dinsdag, 7 december 2021:

Netjes op tijd voor onze afspraak voor onze corona boostervaccinatie stonden Ankie en ik toch nog drie kwartier in de rij voor we aan de beurt waren. Kennelijk waren de ouderen begeleid door lieden die op de bonnefooi waren meegekomen in de hoop de oppepprik te kunnen scoren. Achter ons stonden in ieder geval een oudere dame met twee 'helpers' die hier op hoopten.
    
Inclusief de griepprik was dit voor ons dus de vierde prik dit jaar. Ik onderging twee technieken: de dart- en de drukmethode. Bij de dartmethode heeft de prikker de injectienaald vast als een dartpijltje en met een werpbeweging flatste de naald in mijn arm. Bij de drukmethode wordt met duim en wijsvinger een stuk vel min of meer samengeknepen en vervolgens wordt daar voorzichtig de naald ingeduwd. Bij deze methode voel je later nog wat. Ik prefereer de dartmethode; geeft geen centje last.
 

De bus uit Twente zou om twaalf uur arriveren maar door werkzaamheden op de A12 tussen Utrecht en Woerden kwamen die pas om kwart voor een aanzetten.

Dat kwam goed uit, want een fotograaf van het Reformatorisch Dagblad kwam ook nog langs om een foto van mij te maken. Vorige week donderdag was ik namelijk telefonisch geïnterviewd door die krant en daar moest natuurlijk een foto bij van een pijpenmaker. De dag daarop verscheen het artikel en het was niet zo bijzonder dat ik er hier verder aandacht aan wil besteden.

De 31 Twentenaren kwamen uit Ootmarsum en omgeving. Het betrof een club stadsgidsen en hun aanhang. Zeer weetgraag volk en mijn verhaal over de bruidspijp in Twente hadden zij nog nooit gehoord. Hun expert Jan werd erbij geroepen en die wist ook van niets. Dus de bruidspijp in Friesland en Noord-Holland blijft in de running maar Twente laat ik voorlopig maar even weg. Veel geanimeerde gesprekken en veel gelachen over van alles en nog wat. Zij waren overigens hartstikke blij dat de scherpe kantjes van de coronamaatregelen eraf waren en waren blij weer aan de slag te kunnen.

dinsdag, 28 september 2021:

'Al meer dan zeventig jaar draait het bij de Zonnebloem om mensen' en vandaag had deze organisatie een uitje georganiseerd voor 35 bewoners van Ridderkerk en Ouderkerk a/d IJssel en omgeving. Om half tien arriveerden zij bij Ambachtelijk Gouda en hadden de gehele ochtend tijd om alle ambachtshuisjes grondig te bekijken.
 

Zondag 13 juni 2021:

Ankie en ik stapten maar weer eens op de fiets. Dat vind ik in ieder geval aangenamer dan wandelen; lopen is wat saaier. Langs het water is het ook lekker fietsen en de Gouwe is een flink stuk water. Via de Coenecoopbrug belandden we aan de linkerkant van de Gouwe om onder de Amaliabrug door richting Waddinxveen te fietsen. Van last van het verkeer is daar geen sprake.

Over 't algemeen zien de wat oudere huisjes er verzorgd uit en de gepleegde nieuwbouw past daar goed tussen. Niet overdreven hoog en aangepaste bouwstijl. In Waddinxveen besloten we door te rijden naar Boskoop, dus we gingen onder de brug door. Daar bleek het restaurantwezen de openbare ruimte te hebben geannexeerd voor terrasjes. Daar worstelden we ons lopend doorheen. De weg naar Boskoop is wel iets saaier en daar aangekomen gingen we over de brug om de terugreis te aanvaarden. We wilden bij het water blijven dus we volgden het fietspad tot bij de Coenecoopbrug in Gouda.

Zonnig, temperatuur 22°-24° Celsius, ca 19 km.
 

Dinsdag 1 juni 2021:

Samen met Ankie maar eens naar de Rottemeren gefietst met onze vouwfietsjes. Waarom daarop? In de eerste plaats omdat ze lekker fietsen en in de tweede plaats omdat bij eventuele niet door mij onmiddellijk te herstellen mankementen we met fiets en al de bus of trein naar huis kunnen pakken. Wel eraan denken om mondkapjes mee te nemen anders kunnen we de bus niet in. 

We gingen via het fietspad langs de A12 richting Zevenhuizen. Dat is even door het fijnstof van het verkeer heen bijten, maar daarna langs drie molens van de molenviergang ten noordwesten van Zevenhuizen op naar het fietspad langs de Rotte in de richting A12. Daarvoor via een brug naar de andere kant om op de Rottedijk richting Rotterdam te fietsen. Daar ergens op een bankje ons broodje opgegeten.

Toen we verder fietsten doemden al gauw de contouren van Rotterdam op en bij de eerste de beste brug overgestoken naar de andere kant om via Zevenhuizen weer naar huis te fietsen.
Aangenaam weer, lekker briesje, 26,3 C° en circa 35 km afgelegd. Zo kon die wel weer.

 

Vaccinatie corona 2e keer:

Twintig over negen was ik aan de beurt. Het was stukken drukker dan de vorige keer. Voor de verschillende ruimtes waar werd geprikt zaten en stonden nu rijen. Een surveillant wees mij een rij aan en na even wachten kwam een stoel voor mij vrij. Iedere keer schoof men een stoel op als de eerste in de rij binnen werd geroepen voor een prik. Met de man voor mij maakte ik een praatje. Hij was er ook voor de tweede keer en had ook geen last gehad van de voorgaande prik.

Toen hij na een poosje aan de beurt was, vroeg de assistent van de prikker of wij soms broers waren. 'Nee, hoe zo?', antwoordde de man. 'Jullie lijken zo op elkaar', vond zij. 'We hebben al afgesproken dat we dat uit gaan zoeken', wist ik uit te brengen. M'n buurman vulde nog aan met 'Je hoort tegenwoordig zulke rare dingen op de televisie'

Woensdag 31 maart 2021, fietsrondje Groot Vogelenzang:

Het was zoals ze zo mooi zeggen korte broeken weer. De temperatuur liep op tot 24 graden Celsius, het zonnetje voelde lekker warm op de huid en het was bijna windstil. Opa Antonio stond natuurlijk druk ijs te verkopen, maar een lange rij voor zijn karretje ontbrak. Het was qua verkeer rustig te noemen, toch wel wat fietsers, maar nauwelijks autoverkeer. We hadden wel een route genomen waar de kans op veel verkeer niet groot was.
Al met al een lekker tochtje op onze vouwfietsjes.
 

Ommetje in de buurt:

Woensdag viel mij bij het dagelijkse ommetje op dat er bij 2e kamer verkiezingen 2021 nauwelijks affiches bij particulieren voor het raam hangen. Zou de bereidheid om voor je partij wat reclame te maken in de loop der jaren tot bijna niets meer gereduceerd zijn?

Ook te veronderstellen is dat men er huiverig voor is om er vooruit te komen dat men aanhanger is van een bepaalde groepering.

Of men kan ook nog bang zijn voor kladderaars die biljetten van tegenstanders een vette lik uit de verfpot geven.

Mijn vrouw ontdekte er toch eentje en toen we verder liepen zagen we nog een paar waaghalzen die wat hadden hangen. De meeste zijn heel klein van formaat en drie van de vijf hingen voor een bovenraam.
 

Weer eens winter.

 Voor oudere PIJPPRAAT naar Archief