Al jong ben ik met de muziek begonnen. Mijn eerste instrument was een gitaar die ik tweedehands overgenomen heb. Het ding was zelf gemaakt en als versterker zat er een omgebouwde radio bij. Dat was nog eens een tijd.
In 1962 stond ik voor het eerst als sologitarist op het podium in een kroeg in Den Haag. Met 4 man verdienden we daar wel ƒ 50.00 per avond. Maar na een paar avonden kregen we daar een contract. Één maal per week voor ƒ 250.00, en dat was voor die tijd al veel geld. (Zeker voor een 15-jarige) Al snel werd mijn eerste Fender JazzMaster bij elkaar verdiend en werd de versterker vervangen door een 'Schaller'. Deze geweldige aanschaf werd gedaan op advies van mijn buurman Renée Nodelijk (Renée and the Alligators). En het was een geweldig advies.
Maar in 1964 gebeurde er iets ergs. Doordat ik een stel kinderen wilde helpen een bal van het dak te halen, bleef ik aan een ring hangen. Hierdoor ging mijn linker ringvinger bijna verloren. Doch in het ziekenhuis werd de boel er weer netjes aangenaaid, maar stond wel helemaal krom naar binnen. Gitaarspelen was er dus niet meer bij! Op aanraden van mijn fysiotherapeut kreeg ik van mijn moeder een orgel, want door het drukken op de toetsen zou mijn vinger wel weer recht worden. Maar dat ging niet erg snel en verdrietig heb ik in 1967 afscheid genomen van mijn Fender. Reden? Spelen ging niet meer en mijn zoon werd geboren. Geld was dus belangrijker.
Maar mijn liefde voor muziek hield mij dagelijks aan mijn orgeltje, ( Riha Andante) zodat mij dat steeds beter af ging. Zelfs zo goed, dat ik, na mijn verhuizing in 1969 naar Steenwijk, bij het Muziekhuis Jan de Vries orgels ging demonstreren. Maar ook met mijn vinger ging het steeds beter. Dus ook soms alweer een beetje op een gitaar pingelen. Daar kwam ik ook in aanraking met een band die een bassist nodig hadden. Ik was alweer verkocht.
Mijn tweede gitaarperiode brak aan in 1974. Snel kocht ik mijn eerste basgitaar. Het werd een Fender Mustang. Die was tenminste niet zo groot en ik was niet zo geoefend. Voor versterking werd gekozen voor de Fender Bassman 135. Dezelfde week stond ik alweer in een zaal te bassen, wat natuurlijk verschrikkelijk zweten was. Ik herkende dan ook ineens de term: "traning on the job".
Na een periode werd het tijd voor een nieuwe bass en kwam de Fender Jazzbass om de hoek kijken. Omdat ik zoveel spijt heb gehad van de verkoop van mijn eerste Fender, kon ik er niet toe komen mijn mustang in te ruilen. Hij bleef dus. Ook werd het weer tijd af en toe eens wat solo te spelen, dus werd mijn liefde voor de JazzMaster weer aangewakkerd. Het duurde niet lang of ook die was er weer. Mijn verzamelwoede was gestart. Ook een Welson Les Paul volgde in de rij.
Maar ook op het gebied van de orgels stond het niet stil. Mijn Riha werd vervangen door een Diamond en deze weer door een Yamaha, maar ik eindigde met een Eminent 2000 Grand Theatre Model Rembrand. Deze heb ik nu nog steeds.
Door omstandigheden werden in 1985 de optredens met de band gestopt en begonnen we een duo. Hierdoor kwam ik in aanraking met Böhm. Geweldige instrumenten, maar na aankoop had je alleen een paar printplaten, weerstanden en IC's. Dus avond aan avond met de soldeerbout in de handen. De eerste digitale rhitmebox kwam tot leven en de nieuwe verslaving was er. Ik bleef solderen met Böhm. De expander 12/24, een masterkeyboard, de midicontroler, het 12 kanaals mengpaneel, de versterker, de boxen en de de Station Two. Er kwam geen eind aan. Ik moest zelfs een ander huis kopen, want het paste er niet meer in. Zeker toen er ook nog eens een PA van Dynacord 4 x 800 Watts bij kwam.
Ook andere merken werden steeds beter. Er volgde een Technics, een Roland
D85, een PSR 2000, een PSR 9000 en de Tyros1. Op de Technics en de PSR 2000 na
heb ik alles nog in bezit en is het nodige met computers gekoppelt. Op dit
moment (nov 2005) is er ook de nieuwe Tyros2 bij gekomen. Natuurlijk ben ik weer
vergeten de Tyros1 in te ruilen en staan ze nu broederlijk naast elkaar in de
kamer. Maar dat zal ik wel moeten veranderen. Ik
wacht alleen nog op een nieuw huis, zodat ik alles in één kamer onder kan
brengen. Maar daar zal het wel niet meer van komen, want er is geen verhuizer
die mij wil verhuizen denk ik.
