Australië aan het begin van de 20er jaren van de vorige eeuw; een werelddeel in opkomst. De modernisering en de opbouw van de industrie vergen uiterste inspanning, teneinde de economie van “down under” tot bloei te brengen. Tegelijkertijd worden in opdracht van de regering ook een aantal nationale gesticht en talrijke projecten ter bescherming van de unieke flora en fauna in het leven geroepen.

Australia wordt gespeeld op een groot speelbord, met daarop een kaart van –u raadt het al- Australië. Australië wordt op deze kaart onderverdeeld in 24 regionen, die zo ongeveer evenredig verdeeld rood, oranje, geel, groen, grijs of blauw van kleur zijn. Op de 3- (of meer) landenpunten zijn rondjes met daarin tenten afgedrukt: dit zijn de basiskampen. Op de punten waar twee blauwe gebieden (zeeregionen) elkaar raken staan rondjes met daarin een schip afgdrukt, dit zijn de basisschepen. In elke regio worden zogenaamde natuurbeschermings- en industrialiseringsfiches neergelegd, van elk één. Elke speler krijgt een partijtje rangers (aantal rangers is afhankelijk van aantal spelers) en één vliegtuigje in de eigen kleur.
Belangrijk in dit spel zijn een 42-tal handkaarten, die aan de voorzijde één van de eerder genoemde 6 kleuren kunnen hebben. Los van de kleuren zijn deze kaarten onderverdeeld in vier groepen. Elke groep kaarten laat zowel aan de voorzijde als aan de verder neutrale achterzijde een combinatie van goudstukken en rangers met een som van vier zien:
de eerste groep laat 1 ranger en 3 goudstukken zien
de tweede groep laat 2 rangers en 2 goudstukken zien
de derde groep laat 3 rangers en 1 goudstuk zien
de laatste groep laat 4 rangers zien
De vier groepen worden apart geschud, waarna er van elke groep acht stuks verdekt in aparte stapels worden neergelegd (de overige kaarten gaan terug in de doos). Beginnend met de jongste speler trekken de spelers een kaart van een stapel , tot iedere speler er twee heeft.

Wanneer een speler aan de beurt is dan moet hij 2 akties, dezelfde of verschillende, uitvoeren. Hij kan daarbij kiezen uit de volgende akties:
Vliegen: men verplaats zijn vliegtuigje naar een regio van zijn keuze. Wanneer er een verdekt industrialiseringsfiche ligt dan wordt deze opengedraaid, waarna deze een getal laat zien.
Een kaart uitspelen: een speler kan slechts die kaartkleur uitspelen die hetzelfde is als de regiokleur waar zijn vliegtuig staat, en geldt ook voor de regio waarin het vliegtuig staat. Wanneer er op de uitgespeelde kaart goudstukken staan, dan krijgt de speler het gegeven aantal goudstukken (1 tot 3) in bezit. Verder staat er op de uitgespeelde kaart een aantal rangers, van 1 tot en met 4, vermeld. Dat aantal rangers mag de speler vanuit zijn voorraad plaatsen op één vrije of door hemzelf bezette basis in de vliegtuig-regio.
Rangers terugtrekken: in de regio waar zijn vliegtuig staat mag de speler maximaal 4 van zijn rangers weghalen en terugleggen in zijn voorraad.

Tegen betaling van gekregen geld kan men nog twee andere zaken doen:
Voor 3 goudstukken mag men een willekeurige kaart uitspelen in plaats van de regiokleur waar het vliegtuig staat,
En voor 4 goudstukken mag men 1 ranger over het bord verplaatsen naar een andere, vrije of reeds door de speler bezette basis verplaatsen.

Wanneer alle omringende basissen van een regio zijn bezet door rangers, dan wordt deze regio gescoord: alle rangers in basiskampen geven 1 punt en in basisschepen 2 punten. De veroorzaker van de deze scoring krijgt 3 bonuspunten. Het natuurbeschermingsfiche wordt verwijderd ten teken dat deze regio reeds gescoord is.
Er ligt in elke regio nog een tweede fiche, die opengedraaid wordt zodra een vliegtuig is geland in deze regio: het industrialiseringsfiche. Een opengedraaid fiche laat een getal zien. Wanneer in basissen een aantal rangers staat dat gelijk is aan dit getal dan wordt deze regio gescoord. Eén regio wordt dus tweemaal gescoord, eenmaal bij volledige bezetting en eenmaal bij een gegeven aantal rangers.

Als een speler zij akties gedaan heeft dan vult hij zijn hand weer aan tot twee. Wanneer één van de spelers zijn laatste kaart heeft uitgespeeld en er zijn geen kaarten meer op de trekstapels dan wordt de ronde voor de laatste maal uitgespeeld. Elk goudstuk in bezit geeft de speler 1 extra zegepunt. De speler die het hoogst op het scorespoor staat wint het spel.

Windroosvariant: in deze variant wordt een bijgeleverde windroos op het bord gezet. De windroos is een soort rad die start bij waarde 2 en die stapje bij stapje oploopt tot waarde 12. De windroos wordt steeds met waarde 1 verhoogd, wanneer er een indusrialiseringsfiche met daarop een windroosje wordt omgedraaid. Ondertussen kan een speler aan beurt besluiten om één of meerdere van de te plaatsen ranger(s) te plaatsen in een kolom van 12 rangers. Naast deze kolom staat een kolom voor een zevental tegels afgebeeld: telkens wanneer er een score wordt berekend, dan wordt het afgehandelde natuurbeschermings- of industrialiseringsfiche neergelegd in deze kolom. Wanneer de kolom vol is met (7) tegels, dan volgt er een extra telling. De speler met de meeste rangers krijgt de punten die de windmolen aangeeft, de tweede speler de helft van die punten etc (bij een gelijke stand wint de speler die het hoogst een ranger heeft staan). Na deze telling wordt de bovenste helft van de rangers weggehaald en aan de spelers teruggegeven, en de onderste rangers schuiven naar boven.
Ons was alleen niet duidelijk of de windmolen doordraait naar 2 na 12, of op 12 blijft staan gedurende de rest van het spel.

BEKORINGSFAKTOR:
De doos met haar oranje/blauwe kleurschakeringen spreekt mij erg aan: een uiterlijk van "zo, hier is een goed spel". Ook de kleine lettertjes op de linkerbovenhoek van de voorkant met namen "Kramer en Kiesling" deden mij watertanden. Wat voor goeds zou er nu weer komen na Tikal, Torres, Maharaja, Java, Mexica en Evergreen (oké, ik geef het toe, de laatste is duidelijk minder).

SPELMATERIAAL:
Ook de doos van Australia bevat, net als vele andere Ravensburger-dozen, een nette vakindeling. De handleiding is duidelijk, overzichtelijk en kleurrijk. De ranger-poppetjes en vliegtuigjes zijn duidelijk en leuk, en vallen -zelfs de zwarte- goed op op het speelbord. De fiches zijn goed van kwaliteit, het is wel een aardig klusje om ze neer te leggen aan het begin van het spel. De kaartjes met de verkorte spelregels zijn rijk aan tekst, wellicht iets te rijk. De windroos is een leuk, maar groot en dus een wat gezichtsveldbelemmerend speelstuk.

BEGINNERS?:
Net wanneer je als beginner het gevoel krijgt dat er bij de speluitleg te veel regels naar je toe komen houdt het op. Het spel lijkt wat meer gericht te zijn op de weinigspelende / beginnende speler, maar op de een of andere manier komt het spelsysteem toch wat geforceerd en net iets te ingewikkeld op deze doelgroep over.

GEVORDERDEN?:
Dan zou je verwachten dat Autralia veel te bieden heeft aan de ware spelliefhebber, maar voor deze categorie spelers zit Australia weer net aan de ondergrens. De willekeur van de kaartjes en op en neer gaan van de spelerposities (bijv. speler A loopt ruim uit op speler B, maar twee beurten later staat speler B ruim voor speler A, en twee beurten weer omgekeerd, etc.) geven de gevorderde doelgroep een te ongemakkelijk gevoel om dit spel een topper te noemen.

SPELPLEZIER KORTE TERMIJN:
Australia is een onderhoudend spel op korte termijn, maar al snel zijn je gedachten bij de andere, betere, spellen van Kiesling en Kramer.

SPELPLEZIER LANGE TERMIJN:
Australia zal het op langere termijn moeilijk krijgen te midden van het betere bordspellengeweld.

STRATEGIE/GELUK:
Er zit best veel taktiek in Australia, maar in de kaartjestrekkerij speelt ook het nodige geluk. De ideale verhouding ? Lees het antwoord na de eindworp.

Mijn worp =
-----------------------------
Eindcworp =
Ik ben eerlijk gezegd wat teleurgesteld in Australia. Het spel probeert wat eenvoudiger te zijn dan zijn eerder genoemde voorgangers (Tikal, Java, Maharaja, etc.), waarschijnlijk onder invloed van het succes van een spel als Ticket to Ride, en doet daardoor wat geforceerd aan. Het biedt net iets te veel taktische lijnen om het heel aantrekkelijk te maken voor beginners, en net te weinig grip om het leuk te maken voor de doorgewinterde spelers. In een gezelschap echter waarin zich zowel beginnende als gevorderde spelers bevinden kan Australia een heel aardig taktisch spel zijn.

----