Het spel De Bezeten Fles is gebaseerd op het verhaal "De Bezeten Fles" van R. L. Stevenson uit 1893. In dit verhaal is de fles van glas (in tegenstelling tot de houten fles in het spel). Het glas is geblazen in het vuur van de hel. Er leeft een geest met kwade bedoelingen in de fles en dat is de schaduw die men er soms in ziet bewegen. Als iemand de fles koopt, wordt alles wat deze persoon aan wensen uitspreekt, de waarheid. Liefde bekendheid, geld, huizen.... Maar deze geest kan niet het leven verlengen, en heeft verder één groot nadeel: als de persoon die hem bezit sterft voordat hij de fles heeft kunnen verkopen, zal hij in de hel terechtkomen.
De fles kan niet verkocht worden worden, behalve met verlies. Verkoop je de fles voor hetzelfde geld als jij ervoor betaald hebt, dan zal hij bij je terugkomen....

Leuk is dat men in een abstract kaartspel toch de essentie van het verhaal heeft weet te vatten. Het spel bestaat uit 37 kaarten met de waarden 1 t/m 37 en 1 houten fles. Aan het begin van elke ronde wordt de fles altijd op kaart 19 gezet, dit is de startwaarde van de fles. De handkaarten (m.u.v. kaart 19, want dit is eigenlijk geen handkaart) hebben een rode, blauwe of gele kleur: de meeste van de rode kaarten hebben een waarde hoger dan 19, de meeste gele kaarten hebben een waarde van lager dan 19 en de blauwe kaarten zijn evenredig verspreid rond de 19. Verder heeft elke kaart een geldwaarde van 1 tot 6 goudstukken, waarbij de hogere kaarten doorgaans meer waard zijn, en om deze goudstukken draait het spel.

De 36 kaarten worden opgedeeld aan de spelers. Elke speler legt nu een kaart verdekt in het midden van de tafel: de aldus verkregen kaarten worden de duivelslag genoemd en worden onder kaart 19 gelegd. De fles wordt nu op kaart 19 gelegd.
De startspeler opent met een kaart, waarna de andere spelers linksom een kaart bijleggen. Indien mogelijk moeten de andere spelers de kleur van de startspeler volgen (indien ze de gevraagde kleur niet hebben dan mogen ze een willekeurige kleur neerleggen). Als iedereen een kaart neergelegd heeft, dan wordt gekeken wie de slag gewonnen:

• Als alle neergelegde kaarten de waarden hoger dan kaart 19 hebben dan wint de speler die de hoogste kaart had gespeeld, maar....
• Als er een kaart lager dan kaart 19 is gespeeld, dan wint deze kaart. Zijn er meerdere kaarten onder kaart 19 gespeeld, dan wint de speler die de kaart die het dichtst bij de 19 zit.

Een voorbeeld:

De fles staat op kaart 19, speler 1 komt uit met de rode kaart 11. Speler 2 heeft geen rode kaart en speelt een blauwe 17. Speler 3 heeft ook geen rode kaart en speelt een blauwe 27. Speler 1 en 2 spelen de sterkste kaarten, omdat de kaarten onder de 19 zitten. Speler 2 echter wint de slag, aangezien zijn kaart zich het dichtst onder de 19 bevind. De kaart 17 wordt nu in het midden van de tafel neergelegd, en de fles wordt erop gezet. De waarde van de fles is nu 17!

Speler 2 is nu de bezitter van de fles. Heeft hij aan het eind van de ronde nog steeds de fles in bezit, dan krijgt hij geen punten voor zijn slagen, maar slechts de goudwaarde van de duivelslag in strafpunten. Speler 2 komt nu met een nieuwe kaart uit, en zo gaat het spel door tot alle handkaarten uitgespeeld zijn. De spelers die de fles dan niet bezitten tellen de goudwaarden van hun gewonnen slagen. De punten en strafpunten worden genoteerd. Na een van te voren afgesproken aantal ronden of bij het behalen van een bepaalde score (bijv. 200 punten) wordt de winnaar bepaald.

Mijn worp =
Albert's worp =
Arno's worp =
Christine's worp =
Gerard's worp =
-----------------------------
Eindworp =
Ik ben uitermate verrast door het hoge spelplezier dat De Bezeten Fles geeft. Voor een speleraantal van 3 of 4 personen, maar zeker voor 3 personen, is dit misschien wel het leukste kaartspel dat ik ken! Eigenlijk is dit spel een vrij abstract kaartspel, maar het is toch wonderlijk hoe het spelidee trouw is gebleven aan het centrale thema van het verhaal van Stevenson. Leuk is ook dat het verhaal van Stevenson, met dezelfde titel als het spel, in de speldoos aanwezig is.
Dan moet ik toch nog wat mindere punten vermelden: het artwork van de doos en de tekeningen op de handkaarten spreken me maar weinig aan. De doos ziet er wat kitscherig uit en de handkaarten ogen amateuristisch. De handleiding is in de uiteenzetting van de regels adekwaat, maar is door de afwezigheid van illustraties sober te noemen. Uiteindelijk zijn deze minpunten tijdens het spelen niet merkbaar en daarom krijgt dit spel van mij een hoge waardering.

De auteur, Günter Cornett, heeft ook het reeds in Nederland via 999 Games uitgegeven Kahuna gemaakt.