Elke speler handelt in bonen. Deze bonen teelt hij op zijn velden en probeert hij met (grote)winst te verkopen. Hoe meer bonen van eenzelfde soort op een veld groeien, hoe groter natuurlijk de opbrengst zal zijn. In bepaalde gevallen wordt de speler verplicht tot een vroege verkoop wat dan slecht een lage opbrengst oplevert. Soms valt zelfs helemaal niets te verdienen. De speler die uiteindelijk met zijn bonenhandel de meeste goudstukken verdient , wint dit spel.

De hele truc van het spel is dat je de volgorde in je handkaarten niet mag veranderen. Je moet dus als eerste de kaart spelen die vooraan in je hand zit, daarna die erachter etc.. Alleen tijdens het handelen met een andere speler (die aan de beurt is) mag je kaarten verderop in je hand aanbieden, de kaarten die je terugkrijgt mogen niet in de hand genomen worden , maar moeten naar je speelveld. Je speelveld bestaat uit twee velden vòòr je op tafel, op elk veld mag je een rij ontwikkelen van één soort bonen, bijv. de onderstaande "sojaboon":

Linksboven op deze kaart zie je hoeveel kaarten er van deze soort boon in het spel zijn, 12 dus. Onderin zie je hoeveel geld je krijgt voor welke hoeveelheid bonen van deze soort. Als je dus twee sojabonen bij elkaar hebt op één veld dan krijg je 1 munt (de munt staat op de achterzijde van elke bonenkaart, je krijgt dus een omgekeerde bonenkaart), maar liever zou je zeven sojabonen verzamelen want dat levert 4 munten op.
Wanneer je aan de beurt ben dan moet je voorste kaart in je hand op een veld neerleggen en mag je eventueel je tweede kaart spelen. Wanneer beide velden al bezet zijn door andere soorten bonen dan ben je dus gedwongen om één van deze twee velden direkt te verkopen tegen de onderop de kaart staande prijzen. Echter, een bonenveld met maar één bonenkaart mag je nooit verkopen, je bent dus gedwongen om dan de langere rij te verkopen. Gelukkig mag je in de loop van het spel nog een derde bonenveld kopen voor drie munten:

Vervolgens draai je twee kaarten in de trekstapel om, en mag je beslissen om ze zelf te houden (direkt neerleggen op je bonenveld) of te gaan handelen met andere spelers, waarbij de andere spelers kaarten uit hun hand kunnen bieden en dus de speelvolgorde van hun handkaarten kunnen beïnvloeden.
Tenslotte vul je je hand aan met drie kaarten, die je achter aan je handkaarten toevoegt.

Mijn worp =
Christine's worp =
Arno's worp =
-----------------------------
Eindworp =
Boonanza zit in een geel doosje met een melige striptekening van een bikkende boon, en komt daardoor over als een ludiek en oppervlakkig spelletje. Ludiek is het wel, maar oppervlakkig, nou nee. Het doosje is gevuld met 104 speelkaarten en 6 derde bonenveldjes; de kaarten zijn grappig, overzichtelijk en goed speelbaar voor zowel links- als rechtshandigen.
Wanneer je dit spel voor het eerst speelt denk je "waar gaat dit over ?", maar reeds in de eerste partij wordt duidelijk dat dit een bijzonder leuk en origineel spel is. De volgorde in je handkaarten is bepalend voor het spel en creëert een uniek spelmechanisme. Omdat je konstant bezig ben om de volgorde in je handkaarten zo gunstig mogelijk te krijgen is de handelsfase tussen de aktieve speler en de anderen strategisch, venijnig en soms lachwekkend, maar uiteindelijk uitermate belangrijk om te kunnen winnen (en niet dat derde bonenveldje).
Boonanza staat in mijn top-3 van kaartspellen, na Take 5 en voor De Grote Dalmuti, en zal daar moeilijk weg te krijgen zijn, want dit is een top-kaartspel. Dit kleine doosje gaat deze zomer weer mee op vakantie naar Duitsland, en dat wordt weer avonden plezier daar!

----