Caesar en Cleopatra speelt zich af in het oude Romeinse Rijk. Machtige personen, te weten 21 patriciërs moeten stuk voor stuk door Caesar (de ene speler) en Cleopatra (de andere speler) overgehaald worden om aan hun kant te komen. In het midden van de tafel worden vijf soorten patriciërs in hun eigen rijen, de fakties, neergelegd. Beide spelers proberen de fakties te beïnvloeden door beurtelings invloedkaarten aan de eigen kant neer te leggen. Deze invloedskaarten hebben de waarden 0 tot en met vijf. De speler mag kiezen tussen het gesloten neerleggen van één kaart of het open neerleggen van twee kaarten. Ook zijn er nog aktiekaarten met verschillende verrassende effekten, waarvan de speler aan het begin van zijn beurt één mag uitspelen. De hand van een speler bestaat uit vijf kaarten, getrokken van een gesloten invloedskaartenstapel en een gesloten aktiekaartenstapel.

Doorgaans vindt er aan het eind van de beurt een vertrouwensvraag plaats. Hiertoe wordt een kaart van de gesloten stapel vertrouwensvragen omgedraaid, en er zou dan het volgende getrokken kunnen worden: "Ondervraag de senatoren !" Nu wordt direkt gekeken wie de meeste invloedspunten heeft liggen bij de rij (=faktie) senatoren. Degene met de meeste invloed wint één senatorenkaart, maar moet wel de hoogste invloedskaart die aan de senatorenrij aanligt inleveren. De verliezer moet zijn laagste kaart inleveren. Als een speler een invloedskaart met waarde nul in de rij heeft (de filosoof), dan wordt de telling omgedraaid: degene met de minste invloed wint nu de senator.
Wie aan het eind de meeste overwinningspunten heeft, gevormd door het bezit van patriciërskaarten, de meerderheid in een faktie, of zelfs alle kaarten hebben van een faktie, wint het spel.

Mijn worp =
Christine's worp =
-----------------------------
Eindworp =
Samen met Babel en Lost Cities vind ik dit het leukste 2-spelerspel van 999Games. Het is eigenlijk een heel abstrakt spel, maar op een vanzelfsprekende manier past dit abstrakte spelidee perfekt bij het thema, nl. Romeinse adellijken aan jouw kant zien te krijgen.
Toegegeven, er zitten veel kansfaktoren in dit spel, er moet namenlijk veel van blinde kaartstapels worden getrokken. Maar op een of andere deert dat de pret niet: de kaarten zien er mooi uit (het bekijken van alle Romeinen geeft al een hoop lol), er is de spanning of je op tijd bent om een meerderheid te hebben liggen bij een faktie, en er is de teleurstelling als blijkt dat de rollen omgedraaid zijn (omdat de andere speler een filosoof in zij rij had). Het spel is, in tegenstelling tot het Catan-kaartspel, zeer interaktief. Je moet konstant op je tegenstander letten want anders grijp je steeds naast de hoofdprijs.
Onderhoudend spel dus, van harte aangeraden.

----