Mijn huidige woning is momenteel een plek van grote onrust: we
gaan verhuizen, weliswaar binnen het dorp blijvende, maar toch, we gaan verhuizen.
Dat betekent dat veel van de door mij zo gekoesterde bordspellen reeds zorgvuldig
zijn ingepakt, en het is nu de oude garde bordspellen met hun grote formaat
doos die mij nu noodgedwongen toelachen om ook eens keer besproken te worden,
al is het maar kort. Na Cluedo komt nu Demarrage! aan de beurt, een spel dat
mij zo vertrouwd is, dat het lijkt alsof ik het al tientallen jaren bezit, maar
op de achterkant van de handleiding staat echt 1991 (Ja, kritische lezer, ik
weet dat dit spel al eens eerder is uitgegeven, maar dat is hier niet mijn punt).
Om Demarrage! te spelen moet je wel een klein beetje wielerfan
zijn, want het spel gaat -je raadt het al- over wielrennen. De spelers zijn
ploegleiders en beschikken ieder over vier renners, ieder met hun specifieke
capaciteiten: een kopman, een sprinter, een klimmer etc. De renners zullen racen
over een parcours gevuld met haarspeldbochten, kasseien, klimmen en dalingen
en tussensprints.
Om een renner voort te bewegen moet met twee dobbelstenen geworpen worden, waarna
de renner volgens het aantal gegooide ogen een aantal stappen vooruit mag gaan.
De renner die daar echter achter staat mag nu kostenloos er achteraan, het zogenaamde
in het wiel rijden, en ook alle direkt aangesloten renners mogen dat ook. Bij
kasseien en klimmen worden er punten van de worp afgetrokken, bij dalen worden
er punten bijgeteld. Eerste, tweede en derde worden in de tussensprint geeft
extra zegepunten, de eerste renner krijgt zelfs de gele trui en krijgt, zolang
hij deze weet te behouden bij de tussensprints, bij elke worp extra zegepunten.
Een worp van zeven betekent een kaartje, met daarop een onverwachte (positieve
of negatieve ) gebeurtenis, trekken. De renners kunnen tijdens het spel enkele
malen krachtkaarten inzetten: een krachtkaart van 5 inzetten geldt als dobbelsteenworp
van 5 en een krachtkaart van 6 natuurlijk als een worp van 6. Elke renner heeft
zijn eigen set krachtkaarten en dus zijn eigen kwaliteiten. Aan het eind van
het spel komen de renners over de finish, waarbij elke renner een aantal zegepunten
krijgt afhankelijk van je positie. Daarbij opgeteld worden de tussensprint-punten
en de gele trui-punten.
Als laatste tellen de spelers de punten van hun vier renners bij elkaar op,
en -hoe logisch- degene met de meeste totaalpunten wint.
Mijn
cijfer =
Christine's cijfer =
-----------------------------
Eindcijfer = Aanvankelijk twijfelde ik tussen vier en vijf dobbelsteenoogjes, maar
Christine heeft me toch doen hellen naar de vijf oogjes. Gevoelsmatig ben ik
geneigd om de huidige generatie bordspellen hoger in te schatten vanwege de
kleine kansfaktor, de hoge mate van interaktie en de grote strategische diepgang
die vaak aanwezig is. Demarrage! is al van een wat oudere generatie, het ziet
er stripachtig, ludiek en ook wat gedateerd uit, maar dat deert niet, want Demarrage!
is gewoon een leuk bordspel dat amuseert, amuseert en nog eens amuseert. Misschien
komt het wel doordat het spelidee zo perfekt aansluit op het gehanteerde thema,
maar Demarrage! slaat anno nu nog steeds bij veel mensen aan, ook diegenen die
niet van wielrennen houden. Goed, er wordt "simpelweg" gedobbeld,
maar de krachtkaartjes, het in het wiel rijden, de hindernissen en de gebeurtenissen
doen je het eerste aspekt compleet vergeten.
Demarrage!, als je het spel ergens in een winkel ziet liggen, koop het dan,
want het is een stayer. Wel grappig om te zien dat Jumbo vaak uitroeptekens zet achter haar spellen:
Demarrage!, MaNiKi! en Tik....Tak....Boem! bijvoorbeeld.
