Dvonn is een abstrakt bordspel voor twee personen, waar net als bij dammen gespeeld wordt met witte en zwarte speelstukken ( of liever gezegd: ringen). Beide spelers leggen aan het begin van het spel om beurten 3 rode ringen en vervolgens hun eigen speelstukken neer, tot het bord volledig gevuld is. Het is de bedoeling om stapels te maken van de speelstukken, waarbij de kleur van het bovenste speelstuk aangeeft van wie de stapel is (en door wie die alleen maar bewogen mag worden). Een stapel met hoogte 1 mag in een rechte lijn slechts 1 vakje bewegen, een stapel van 2 in een rechte lijn slechts 2 stappen etc., en men mag niet met een stapel op een leeg veld aankomen. Daarbij moeten de stapels verbinding houden met de rode speelstukken, anders worden ze van het speelbord verwijderd. Er zijn nog wat kleinere regels, maar dit is de essentie, het aan het eind bezitten van de hoogste stapel.

Mijn worp =
Christine's worp =
Arno's worp=
-----------------------------
Eindworp =
Het moet gezegd worden, Dvonn is gewoonweg geniaal. Hoe de maker, de Vlaamse Chris Burn, het verzonnen kan hebben is me een raadsel, want het spel lijkt wel van een andere wereld (dat hoeft niet altijd goed te zijn, maar in dit geval zeker wel). Het spel heeft de diepgang van dammen en misschien zelfs wel van schaken, de mogelijkheden zijn oneindig. Wat ook erg leuk is dat de spelers de startopstelling van de stukken zelf bepalen, bijna een spel op zich, waardoor elk spel weer anders begint. De grootste taktische diepgang komt echter kijken in de midden- en eindfase van het spel, wanneer het aantal mogelijke zetten overzichtelijk is geworden en er meer richting kan worden gegeven aan elke zet.
Ik ben erg benieuwd geworden naar de andere spellen van Burn's GIPF-project.....................