Van het eigenzinnige bedrijfje 2F-Spiele komt dit door F-fetisjist Friedemann Friese gemaakte spel uit Duitsland, dat speelbaar is door twee tot maar liefst zeven personen. Dit spel zou beschouwd kunnen worden als een zeer uitgeklede “dungeon-crawl” a la Dungeons and Dragons (een bordspel voor wie ik nog niemand zo gek heb gekregen dat diegene(n) het met mij wil(len) spelen), overgoten met een sterke Roborally-saus. Een kerker, bestaande uit een groot aantal vierkanten veldjes, wordt willekeurig gevuld met enkele bloedplassen en steenblokken (of andere moeilijkere hindernissen). Elke speler wordt op het bord vertegenwoordigd door een gezelschap van drie à vier poppetjes (zie afbeelding hieronder), dat van de ingang (de ene hoek) naar de uitgang (de andere hoek aan de diagonale overkant) moet zien te geraken. Dat zou niet moeilijk zijn, ware het niet dat het Monster ook rondloopt in deze kerker.

Elk poppetje mag maar een beperkt aantal stapjes (nummertje bij hun hoofdje, zie figuur hierboven) maken, de spelers verzetten beurtelings hun poppetjes. Als alle poppetjes hun stapjes genomen hebben, dan komt het Monster in beweging. Bij elke stap die hij neemt kijkt hij naar links, naar rechts en naar voren. Als hij in één van deze richtingen een poppetje ziet dan verandert hij van richting, en wel in de richting van dat poppetje. Het aantal stappen van een monster (of soms het aantal slachtoffers) wordt bepaald door het draaien van een kaartje van de trekstapel.
Wie zijn gezelschap (met hoogstens één poppetje er niet bij) het eerst bij de uitgang krijgt, of wie als enige overleeft wint het spel.

Mijn worp =
René's worp =
Gerards worp =
Arno's worp =
Christine's worp =
-----------------------------
Eindworp =
De beoordeling van dit spel is smaakafhankelijk, laat dit vooropgesteld worden. Wie niet van een cartooneske horrorsfeer houdt moet hier ver vandaan blijven.
Leuke kanten aan dit spel zijn de melige sfeer die er ontstaat bij het spelen, de mogelijkheid om elkaar voor de leeuwen te gooien en de relatief korte uitleg. Aan de andere kant lijkt het er wel erg op dat het lot bepaalt wie overleeft en wie gillend ten ondergaat. Er is geen taktiek mogelijk door het hele partijtje heen, alleen in een beweging van een poppetje kan men enige taktiek leggen. Een leuk spel voor af en toe, het biedt goede interaktie zonder al te veel strategische diepgang.
PS Het zou een leuk familie-spel kunnen zijn, ware het niet voor enkele bloedige onderdelen.