Elke speler vertegenwoordigt een concern, dat door middel van Krachtcentrales stroom produceert en door aansluiting van een stroomnet steden verzorgt. Tijdens het spel worden er Krachtcentrales geveild en koopt men grondstoffen ten behoeve van stroomproductie. Gelijktijdig moet men er op letten dat het uitbouwen van het stroomnetwerk gestaag voortgaat, om een toenemend aantal steden van stroom te kunnen voorzien.

In Funkenschlag, in het Nederlands te vertalen als Vonkenslag, is het belangrijkste onderdeel de Krachtcentrales, die in het begin van elke ronde via een origineel systeem geveild worden aan de spelers (max. één per speler, fase 2) en waarvan de spelers er nooit meer dan drie tegelijkertijd mogen bezitten :

Hierboven staat bijv. een Krachtcentrale met waarde 8. Elke Krachtcentrale heeft een verschillende waarde, te beginnen met waarde 3. De waarde 8 van deze Krachtcentrale wil in dit geval zeggen dat de minimumprijs bij de veiling 8 Elektros (de gebruikte munteenheid) is. Aan de onderzijde van de 8-kaart staan drie stapels steenkolen afgebeeld, met daarna een pijl in de richting van een huis met een 2 erin. Dit wil zeggen dat deze Krachtcentrale een Steenkoolcentrale is. Deze Steenkoolcentrale kan maximaal het dubbele aan steenkoolblokjes, dat is dus 6 blokjes, opslaan. Wanneer men drie Steenkoolblokjes vanuit deze centrale inlevert, dan kan men 2 steden van stroom voorzien in deze ronde.

Nadat iedereen in de eerste ronde zijn eerste Krachtcentrale heeft gekocht (en in de tweede ronde de tweede, de derde ronde de derde en in de volgende ronden eventueel een Krachtcentrale die één van de drie oude vervangt) gaat men grondstoffen kopen (fase 3). Er zijn vier grondstoffen in het spel: steenkolen, olie, vuilnis en uranium. Grofweg kan gezegd worden dat steenkolen meestal het goedkoopst is en olie, vuilnis en uranium in oplopende volgorde steeds duurder, doch daarbij geldt wel één maar: bij hoge vraag van een grondstof wordt de betreffende grondstof duurder en bij lage vraag goedkoper. Dit laatste geschiedt via een gronstoffentabel , aan de rand van het speelbord, waarop de grondstoffen klaarliggen. Na elke ronde wordt deze tabel bijgevuld, en als er dus een grondstof blijft liggen dan wordt dezelfde, erbij gelegde, grondstof goedkoper. Leuk verzonnen !

Daarna komt de Bouwfase (fase 4), waarin men in één of meerdere steden een huisje in de eigen kleur mag neerzetten op het speelbord. Daarbij moet ik allereerst even verder stilstaan bij dit speelbord: het heeft twee zijden, aan de ene kant staat een kaart van de Verenigde Staten, aan de andere kant een kaart van Duitsland. Elke kaart is in 6 regio´s onderverdeeld, alleen van belang voor het aantal spelers, want naar gelang er minder spelers zijn doen er minder regio´s mee in het spel. Op elke kaart staat een veelheid aan steden. Elke stad heeft drie plaatsjes waarop een huisje gezet kan worden: één plaatsje met waarde 10, één met waarde 15 en één met waarde 20. Tussen de steden lopen verbindingen, in de vorm van stroomkabels. Een verbinding heeft een waarde, bijv 0, 9 of 18.
Wanneer een speler nog geen huisjes op de kaart heeft, dan mag hij kiezen in welke stad hij zijn eerste huisje bouwt. In het eerste deel van het spel mag er maar één huis in elke stad staan, en wel op het vakje met waarde 10. Het bouwen van een dergelijk huisje kost dan ook 10 Elektros. Elk volgend huisje wat gebouwd wordt moet aansluiten op het eigen netwerk van huisjes. Zo kan men bijv. drie huisjes plaatsen in de drie steden Passau, Regensburg en Munchen tegen betaling van 10 (Passau) + 12 (Verbinding tussen Passau en Regensburg) + 10 (Regensburg) + 10 (Verbinding tussen Regensburg en Munchen) + 10 (Munchen) = 52 Elektros. Zodra één speler zeven huizen op de kaart heeft staan begint het tweede deel van het spel, dit betekent dat er nu twee huizen (van verschillende kleuren) in één stad mogen staan (het tweede huis kost dan wel 15 Elektros !). Het derde deel begint zodra in de stapel Krachtcentrales de kaart Staufe 3 te voorschijn komt: nu mogen er drie huizen in één stad gebouwd worden, waarbij het derde huis maar liefst 20 Elektros kost.

Daarna volgt fase 5, de bureaucratie-fase, waarin de spelers een aantal van hun steden (d.w.z. de steden waarin hun huisjes staan) aansluiten op stroom. Wanneer men in het geval van de eerder getoonde 8-Krachtcentrale drie steenkolenblokjes afneemt (zo men die heeft) en aflegt in de algemene voorraad, dan kan men 2 van zijn huizen op de kaart van stroom voorzien. Heeft men nog één of twee Centrales dan kan men ook daar grondstoffen afleggen om nog meer huizen van stroom te voorzien. Elk huis dat men van stroom weet te voorzien levert geld op en dus krijgt men meer geld naarmate men meer huizen van stroom weet te voorzien. Daarna worden de grondstoffen in de grondstoftabel weer aangevuld volgens een schema dat achterop de handleiding staat.

Tot slot volgt, of start, fase 1, waarin de spelervolgorde bepaalt wordt. Nummer 1 is degene die het meeste aantal steden van stroom heeft voorzien, en bij gelijk spel is het de speler wiens laagste Krachtcentrale de hoogste waarde heeft. De andere volgen conform dit systeem.

Leuk is dat de startspelervolgorde wordt gehanteerd in fase 2, het veilen van Krachtcentrales, maar dat deze startspelervolgorde precies wordt omgekeerd in fase 3, grondstoffen inkopen, en fase 4, bouwen: in het laatste geval start de speler die achteraan staat in de volgorde (m.a.w. de speler die de minste steden van stroom heeft voorzien), daarna de speler die daar net voor staat.

Zodra een speler zeventien huizen heeft geplaatst eindigt het spel, doch de huidige ronde wordt nog wel uitgespeeld. Winnaar is degene die in deze laatste ronde de meeste van zijn huizen van stroom kan voorzien (en dit hoeft dus niet per sé de speler die zijn 17e huis bouwde te zijn!).

BEKORING:
Funkenschlag is een weinigzeggende naam voor ons Nederland, maar toch ziet de doos er door zijn aparte artwork en rijkheid aan groene kleuren er nieuwsgierigmakend uit.

SPELMATERIAAL:
Het spelbord is werkelijk mooi te noemen, met een aansprekende tekenstijl. Er is sprake van een dubbelzijdig spelbord, een dik pluspunt. De kleuren van de regio's zijn wat moeilijk van elkaar te onderscheiden. De handleiding kent 8 pagina's en is in zwart-wit, en straalt niet uit in overzichtelijkheid. Het vervangen van Krachtcentrales wordt op verschillende punten in de handleiding uitgelegd en is wat moeilijk te vatten, maar.. uiteindelijk valt alles toch nog op zijn plaats. De houten speelstukken zijn mooi en, het zijn er veel. De kleuren van de speelstukken zijn goed van elkaar te onderscheiden. Het speelgeld imponeert weinig, het is slapjes.

BEGINNERS?:
Funkenschlag kent een zodanige taktische gelaagdheid dat er enkele potjes nodig zijn om tot een mogelijke "winning strategy" te komen. Geen licht spel dus,

GEVORDERDEN?:
Dit spel is smullen voor gevorderden, met name door het strakke geldmanagement wat er nodig is. Soms kom je luttele stuivers te kort om de noodzakelijke goederen, krachtcentrales of huizen te kopen en loop je een kans op de overwinning mis. Het geld wordt dus vaak geteld in dit spel en zal snel slijten.

SPELPLEZIER KORTE TERMIJN:
Funkenschlag zal even post moeten vatten voor wat betreft de taktische en strategische mogelijkheden, en zal dus in eerste instantie, mede door de lange speelduur, matig bekoren.

SPELPLEZIER LANGE TERMIJN:
Maar op lange termijn zijn er zoveel leuke aspekten aan dit spel dat het toch leuk wordt en blijft. Het veilingsgedeelte is bijna al een spel op zich, maar ook op de goederenmarkt en het spelbord kun je je lekker uitleven en zelfs de anderen behoorlijk zieken.

STRATEGIE/GELUK:
Toegegeven, je moet een beetje geluk hebben met wat je toekomt op de goederen- en centralemarkt, maar uiteindelijk hangt het geluk toch af van je verrichtingen in eerdere fasen.

Mijn cijfer =
-----------------------------
Eindcijfer =
Funkenschlag is een sterk strategisch spel, en is beslist de moeite waard voor de rechtgeaarde spellenspeler. Het spel lijkt ingewikkelder dan het is, en dat maakt het -mede gezien de vrij lange speelduur- minder geschikt voor beginnende of oppervlakkige spellenspelers. Auteur Friedeman Friese vestigt desalniettemin definitief zijn naam als eigenzinnige maar originele spellenmaker!
De eerste editie van Funkenschlag was niet echt geslaagd, en daarom is het spel enkele jaren later in een nieuwe maar vooral betere vorm als tweede editie verschenen.