Vom Kap bis Kairo, wat ik in het vervolg van deze bespreking kortweg "Kairo" zal noemen, komt uit een grote Duitse serie van kleine, handzame en vooral goedkope (rond de 5 euro) kaartspelletjes van de firma Adlung. Opvallend is dat de kaartspellen van Adlung die gericht zijn op de leeftijd 12+, vaak het karakter van een groot bordspel hebben. Ik verwacht dan ook andere toppers (zeker gezien de hoge prijs/kwaliteit verhouding) van Adlung, zoals Verrater, Meuterer, die Fugger en het meest recente Im Auftrags des Königs in de toekomst te gaan recenseren. U merkt het overigens misschien al, de spellen zijn Duits(talig), maar Vom Kap bis Kairo is overigens tekstloos en vergezeld van een Duitse, Franse en (zwakke) Engelse handleiding.

In Kairo beschikt elke speler over een treintje, waarmee hij, reizend door Afrika, gaat proberen acht landschappen te doorkruisen. Degene die dit als eerste voor elkaar krijgt wint het spel direkt.
Er zijn vijftig landschapskaarten, en wel van elke soort tien. Er zijn dus vijf landschappen: steppe (6 sporen nodig om deze te doorkruisen), stad/dorp (7 sporen nodig), woestijn (8 sporen nodig), gebergte (9 sporen nodig) en rivier (10 sporen nodig). Op elke kaart staat een geldwaarde van 1 tot en met tien, en verder staan er op elke kaart nul tot drie spoortjes getekend. Naarmate een kaart minder waard is staan er meer spoortjes afgebeeld. De treintjes worden naast elkaar neergelegd en de vijftig landschapskaarten worden geschud en als verdekte trekstapel neergelegd. Verder heeft elke speler pen en papier, waarop hij zijn geldvoorraad en biedingshoogte bijhoudt, nodig. Overigens start elke speler met 100 eenheden geld.

Het spel begint met een veilingsronde. Een aantal landschapskaarten evenredig aan het aantal spelers wordt open neergelegd. Vervolgens schrijven de spelers in het geheim het door hun geboden bedrag op. Hierna wordt gekeken wie het hoogste bedrag heeft, en deze speler mag als eerste een kaart uitzoeken en deze voor zijn trein neerleggen. Daarna is de op één na hoogste bieder etc.. Zo, nu heeft iedereen een landschapskaartje voor zijn trein liggen met een zeker aantal spoortjes erop. De startspeler (hoogste bieder) probeert nu zijn landschap te doorkruisen: daartoe pakt hij een kaartje van de trekstapel, telt het aantal sporen van deze kaart op bij de sporen van de voor zijn trein liggende kaartje(s) en kijkt of dit aantal voldoende is om het eerstvolgende kaartje te doorkruisen. Laat ik vervolgen met een voorbeeld: speler A heeft een steppe-kaart voor zich liggen. Een steppe-kaart heeft zes sporen nodig om doorkruist te kunnen worden. Op de steppekaart van speler A staat al één spoortje. Speler A draait een kaart van de trekstapel om met twee spoortjes. Hij heeft nu 1+2=3 spoortjes terwijl hij er zes nodig heeft. Speler A zou de resterende drie spoortjes kunnen kopen van de bank, en wel voor 10 geldeenheden per spoor, in totaal dus 30 geld. Dit vindt hij teveel en hij past. Het getrokken kaartje met twee sporen blijft liggen voor de volgende speler, speler B, deze heeft acht spoortjes nodig om zijn woestijn te doorkruisen. Op zijn woestijnkaart staan reeds twee sporen en op de door speler A getrokken kaart ook twee, hij trekt er nog een kaart bij. Op deze kaart staan drie sporen. Speler B heeft nu 2+2+3 = 7 sporen , dat is 1 te weinig. Hij betaalt echter toch nog 10 geld voor het laatste spoor, waarna hij zijn trein plaatst op de woestijnkaart, als teken dat hij deze doorkruist heeft; vervolgens ontvangt hij nog het geldbedrag wat op de doorkruiste woestijnkaart staat. De getrokken kaarten worden afgelegd, en er wordt nu gegeken of één van de spelers op het laatse landschapskaartje staat. Zo nee, dan gaat deze ronde gewoon door. Zo ja, dan begint weer een nieuwe veilingsronde, waarna het trajekt van elke lokomotief weer verlengd wordt. Dit herhaalt zich tot één speler acht landschappen doorkruist heeft.

BEKORINGSFAKTOR:
SPELMATERIAAL:
BEGINNERS?:
GEVORDERDEN?:
SPELPLEZIER KORTE TERMIJN:
SPELPLEZIER LANGE TERMIJN:
STRATEGIE/GELUK:

Mijn worp =
-----------------------------
Eindworp =
Vom Kap bis Kairo heeft een beetje kryptische naam die ons Nederlanders niet direkt aan zal spreken. Het geheel zit in een benauwend klein doosje en de speelkaarten schitteren niet door hun mooie uiterlijk. De Engelse handleiding is uiterst matig en het advies is dus ook om je te beperken tot de Duitse uitleg (de Frans heb ik overigens niet doorgenomen). Dit klinkt allemaal negatief, maar als Kairo eenmaal gespeeld wordt dan blijkt dit spel uiterst aangenaam te zijn. Er zitten verschillende leuke elementen in: bieden, geldmanagement en racen. Vooral de laatste fase, zo vlak voor de finish, is erg spannend te noemen: soms zit je met je neus tegen het lint van de finish en wordt je toch nog ingehaald door iemand die twee plaatsen achter je staat, maar die klaarblijkelijk net dat beetje meer geld had. Voor een spel met een zodanig lage prijs als Von Kap bis Kairo heb je absoluut geen miskoop als je dit spel binnenhaalt, want het is gewoon een goed spelletje.