Je vertegenwoordigt een adellijke Venetiaanse familie in de strijd om een plaats in de senaat. Je vergroot de invloed in de verschillende delen van de stad, je verbant medespelers en bouwt strategisch belangrijke bruggen. Je benut de invloed van de Doge zodat niemand meer om je heen kan!

Het gaat in dit spel om de edelen, die in zes wijken van het oude Venetië de gunst van de Doge proberen te verkrijgen, en wel in de vorm van Prestigepunten. Zoals u weet is Venetië nogal waterig, zodat het plaatsen van bruggen door de spelers in dit spel belangrijk is.
De wijken hebben ieder twee waarden: de eerste waarde is het aantal prestigepunten dat een speler krijgt wanneer deze de meerderheid van edelen in deze wijk bezit, de tweede waarde is voor de speler met de op één na grootste meerderheid. Het zijn dus de meerderheden die de noodzakelijke overwinningspunten geven, maar feitelijk draait dit spel om twee soorten kaarten: aktiekaarten en limietkaarten. De aktiekaarten zorgen voor ofwel (ver)plaatsingen van edelen of bruggen ofwel voor een telling: een Gebiedskaart staat een plaatsing toe van een edele in het op de kaart vermelde gebied, of in een aanliggend gebied, mits deze verbonden is met het gebied door middel van een brug in de eigen kleur. Een Brugkaart staat de plaatsing van een brug in de eigen kleur toe of, als de voorraad leeg is, een verplaatsing. Een Overloperskaart staat toe dat een edele van een andere kleur vervangen wordt door een edele in de eigen kleur. Een Verbanningskaart staat toe dat een door een dobbelsteenworp bepaald aantal edelen uit één wijk van het spelbord verwijderd worden. Een Dogekaart tenslotte laat de Doge bewegen over de eigen bruggen of -tegen betaling van Prestigepunten- over bruggen van anderen, en laat in de wijk waar de Doge uitkomt een telling plaatsvinden (Prestigepunten voor de 1e en 2e plaats in meerderheid van edelen).
De Limietkaarten zijn kaarten met een getal, 1, 2 of 3 en bepalen wanneer een speler in een ronde uitgespeeld is, namelijk bij een som van 10 of hoger.
Het idee van hoe aktie-en limietkaarten bij de spelers belanden is origineel te noemen. Bij vier spelers bepalen twee spelers de samenstelling van de kaarten. Dus: speler 1 trekt 5 aktiekaarten en 3 limietkaarten, waarna hij deze acht kaarten samenstelt in twee aanbiedingen, de eerste aanbieding bijv. twee Dogekaarten, 1 Verbanningskaart, Limietkaart 3 en Limietkaart 1, de tweede aanbieding bijv. dan 2 Brugkaarten en Limietkaart 1. Speler 2, de beslisser genoemd, mag nu uit deze twee aanbiedingen een keuze maken en vervolgens de aktiekaarten direkt naar believen inzetten. Daarna is speler 1, hij moet de aanbieding die achterblijft inzetten. Daarna zijn op dezelfde wijze speler 3 en 4 aan de beurt. Als de som van de Limietkaarten van een speler niet de tien overschrijdt mag hij een volgende ronde spelen. Speler 2 wordt nu de startspeler en mag twee aanbiedingen maken, etc.

Mijn worp =
Arno's worp=
-----------------------------
Eindworp =
Eerst eventjes iets over de spelmaterialen en handleiding: deze zijn zonder meer van goede kwaliteit. De handleiding is in vijf talen, waarvoor proficiat. Enige minpuntje: het spelbord is voor een groter bordspel als San Marco aan de kleine kant.

San Marco is een onderhoudend spel, maar mist toch die magische "touch" die er bij een vergelijkbaar spel als El Grande wel is. Op een of andere manier blijven de edelen heel passief en valt er relatief weinig met hen te beginnen. Wel heel origineel is het Limietpuntensysteem en het verdeelsysteem van de kaarten. Vooral het laatste aspekt zorgt er voor dat San Marco toch zo af en toe uit de kast gehaald zal worden om gespeeld te worden.