Scotland Yard is een spel met vraagtekens, en deze keer niet "wie
heeft het gedaan ?" (Cluedo) of "wie is wie ?" (Inkognito, Heimlich
& Co, Clans), maar -vaag in de richting van Zeeslag- "waar is hij/zij
?". Hij/zij is in het geval van Scotland Yard slechts één
speler, die op de koop toe de foute naam Mister X krijgt toebedeeld en daarboven
ook nog eens een fout petje op het hoofd krijgt, zodat de andere spelers niet
in staat zullen zijn de oogbewegingen van Mister X te volgen.
Maar ter zake. Scotland Yard speelt zich af op een prachtig speelbord
met daarop afgebeeld een kaart van het hart van Londen. De eerder genoemde crimineel
Mister X is op de vlucht voor de agenten van de befaamde Scotland Yard, waarbij
het dus één speler is die de rol van Mister X op zich neemt en
de andere spelers die de rollen van de detektives op zich nemen. Mister X en
de agenten worden aan het begin van het spel op een willekeurige plek (er zijn
199 plekken) op de kaart gedropt. De agenten zijn, in de vorm van pionnen, duidelijk
zichtbaar op het speelbord. De speelfiguur Mister X wordt echter niet geplaatst
op het bord, zijn positie blijft geheim voor de anderen, doch niet voor Mister
X zelf, die zijn startpositie en alle volgende bewegingen door Londen bijhoudt
op een geheim notitielijstje.
Alle 199 plekken zijn haltes, altijd voor taxi's, soms voor bussen en zelden
voor metro's (met taxi's kun je korte afstanden afleggen, met bussen middellange
afstanden en met metro's lange afstanden). Alle spelers hebben nu een zeker
aantal taxi-, bus- en metrokaarten tot hun beschikking, die zij -slechts één
per beurt- in moeten zetten om zich voort te bewegen, met als doel ofwel Mister
X te pakken (voor de agenten, gelukt indien binnen 24 beurten) ofwel uit de
handen van de agenten te blijven (voor Mister X, gelukt indien aan het einde
van de 24e beurt nog niet gepakt). De agenten zijn dus gewoon te zien, maar
Mister X niet: hoe in hemelsnaam kunnen de agenten dan toch Mister X vinden?
Allereerst omdat Mister X eens in de 5 beurten zijn positie bekend moet maken,
en ten tweede omdat de tickets die Mister X gebruikt voor zijn bewegingen getoond
worden aan de agenten. De agenten moeten daarentegen, naast het gegeven dat
zij gedurende het gehele spel gewoon zichtbaar (maar ook hoorbaar) zijn voor
Mister X, alle gebruikte tickets afstaan aan Mister X.
Degene(n) die als eerste zijn doel (zoals eerder vermeld) is/zijn
de winnaar(s).
Bekoringsfaktor: De nieuwste uitgave van Scotland Yard heeft een doos waarop, naast
de kleuren blauw en zwart,de letters van de titel overheersen. De voorzijde
van de doos straalt uit "wees maar gerust, dit is een overbekend spel,
dus geen miskoop". Dit wordt nog eens benadrukt door de vermelding dat
er meer dan 4 miljoen exemplaren van dit spel verkocht zijn. Op de achterzijde
van de doos staat een grote afbeelding van de spelinhoud, met daarnaast een
korte spelomschrijving in vijf talen en daaronder een beschrijving van de spelkarakteristieken.
Al met al een behoorlijk uitnodigend geheel.
SPELMATERIAAL:
Het speelbord is stevig, bevat twee vouwnaden en is helder bedrukt; de kleur
zwart overheerst op het speelbord en geeft het spel een duister uiterlijk, wat
gezien het thema niet verkeerd is. Leuk zijn de toeristische attrakties die
met naam en afbeelding getoond worden op het speelbord, en dan speciaal voor
diegenen die wel eens in Londen geweest zijn (of van zijn binnenkort naar Londen
te gaan).
BEGINNERS?:
De handleiding is helder en krachtig en roept geen vragen op en vormt dus geen
enkele drempels voor beginners. Ook het spel zelf is goed te doen voor beginners:
het is duidelijk wat te doen als men aan de beurt is, namenlijk een beweging
met zijn figuur te maken gericht op het overwinningsdoel. Het is een gezellig,
onderhoudend en interaktief spel, belangrijke aspekten voor startende spelers.
GEVORDERDEN?:
Scotland Yard is wel degelijk een interessant spel voor gevorderden door de
vele kanten waarin een slimme Mister X letterlijk en figuurlijk op kan gaan.
Bovendien kent het spel een aantal eigenschappen die binnen het bordspellenwereldje
redelijk bijzonder zijn: verstoppertje spelen en allen tegen één.
SPELPLEZIER KORTE TERMIJN:
Daar kan ik kort over zijn, deze is overduidelijk in ruime mate aanwezig.
SPELPLEZIER LANGE
TERMIJN: Scotland Yard is een stayer: hoewel het best wel eens lang in de kast
zou kunnen blijven liggen, heeft het spel genoeg karakter om steeds weer een
come-back te maken op de speeltafel, en succesvol.
STRATEGIE/GELUK:
Het hele spelmechanisme wordt door de spelers zelf bepaald, hetgeen een gering
e mate van geluk met zich meebrengt. Alleen de droppingsplekken
geven het spel een geluksfaktor..
Mijn
cijfer =
-----------------------------
Eindcijfer = Scotland Yard is in het segment vraagtekenbordpellen, zoals daar zijn
Cluedo, Clans, Inkognito en Heimlich en Co, een sterke vertegenwoordiger.
Het is geen bordspel dat weliswaar wekelijks ter tafel zal komen maar daarentegen
wel zijn aantrekkingskracht over de jaren heen zal weten te behouden, omdat
de spelers zelf heel erg het spel bepalen. Overigens is Scotland Yard, in tegenstelling
wat de handleiding qua speleraantal aangeeft, erg leuk met twee spelers, zo
niet het leukst.
