Uitgever: Avalon Hill
Auteur: Mike Gray
Aantal spelers: 2 tot 5
Speelduur circa 120 minuten
Vanaf 12 jaar

Review door Frank

Shogun

 

De beoordeling (kies een onderwerp):
Bekoringsfaktor
Handleiding/materialen
Beginners?
Gevorderden?
Spelplezier Korte Termijn
Spelplezier Lange Termijn
Strategie/Geluk
TOTAAL

Ga naar dit spel op Spellink.nl

Een rustige middag op mijn praktijk, een ideaal tijdstip om eens even kort een gouwe ouwe uit
mijn collectie door te nemen, en wel Shogun. Naar ik begrijp zijn er meerdere spellen met de
titel Shogun uitgebracht, in dit geval gaat het om een groot oorlogsbordspel uit dezelfde serie
als Axis and Allies. Ik zeg oorlogsbordspel, want Shogun speelt zich namelijk af in de Middeleeuwen van Japan, de tijd van de strijd tussen Warlords en van de Ninja's en de Samurai.
Ik heb Shogun niet zo vaak gespeeld, aangezien we eind jaren tachtig andere prioriteiten
hadden, te weten het eerder genoemde Axis and Allies, wat ons qua thema meer aansprak.

Nu ik echter Shogun weer eens doorneem meen ik dat dit spel minder aan glans heeft verloren
dan zijn grote broer, hoewel de basis -het aan de hand van de dobbelsteen met je legers
veroverend van land naar land trekken- hetzelfde is. In Shogun gloort al iets wat rond 2000 in
met name de zogenaamde Duitse spellen ten volle tot uitvoer werd gebracht: puntsgewijs
strategisch handelen met als doel in het grote geheel als eerste te finishen.

Een spelersronde wordt doorlopen door middel van een aktiereeks, bestaande uit een negental akties: de eerste is gelijk het leukst, het heimelijk inzetten en verdelen van je geld (koku) over de komende akties. Deze aktie maakt het spel erg origineel en doet denken aan latere spellen als Morgenland en Wallenstein. Zo bepaalt deze eerste aktie de inhoud van de volgende zaken: de spelersvolgorde (aktie 2, hoogstbiedende als eerste etc.), het bouwen van een fort (aktie 3), het plaatsen van versterkingen (aktie 4, aantal versterking afhankelijk van aantal koku), het inzetten van huurlingen (tijdelijke troepen, aktie 5, aantal afhankelijk van aantal ingezette koku) en het inhuren van de ninja (aktie 6, hoogstbiedende wint). Elke speler beschikt naast vele kleine legereenheden, de garnizoenen, over drie hoofdlegers, die uit veel verschillende eenheden kunnen bestaan (veldheer, samurai boogschutters, haakbusschutters, samurai zwaardvechters, huurlingen en ashigaru speemannen, ieder met hun eigen dobbelsteensterkte). De hoofdlegers krijgen naarmate zij meer veldslagen hebben gewonnen meer ervaringe, hetgeen grotere bewegings- en aanvalsmogelijkheden geeft. De huurlingen worden heimelijk door de spelers ingezet, wat ook voor verrassingen kan zorgen, evenals de ninja, die ofwel een vijandige veldheer kan vermoorden ofwel inzage in de plannen van een ander kan bedrijven.

Degene die als eerst 35 landen weet te veroveren wint dit spel.

Frank's worp=
-----------------------------
Eindworp =

Zoals ik hierboven al aangaf heeft Shogun een aantal spel-elementen in zich die beslist goed zijn, doch beter uitgebuit worden in de volgende (Duitse) generatie bordspellen. Feit blijft wel dat er nog steeds -a la Risk- stevig gedobbeld moet worden in dit spel. Ook de handleiding is met weinig illustraties en met maar liefst 28 pagina's lengte gebruikersonvriendelijk en vormt een aanzienlijke drempel om aan dit spel te beginnen. Liefhebbers van Axis ans Allies en bordspelminnende Japanse geschiedenisliefhebbers moeten beslist eens een kijkje wagen bij Shogun.

PS verwar dit spel niet met het abstrakte tweepersoonsspel Shogun van Ravensburger, welke ik in de verre toekomst ook nog wel eens ga beoordelen.