Een nietsontziende wervelstorm heeft het rijke Castilië verwoest en enkel de funderingen van zijn eens zo prachtige burchten laten staan. De oude koning zoekt onder zijn zonen een waardige troonopvolger aan wie hij de bouw van zijn koninklijke burcht kan toevertrouwen. Wie in de loop van 3 jaar de hoogste en grootste burchten kan bouwen en er zich vestigt zal hem opvolgen.

Het spelbord toont Castilië als een gebied van 8x8 velden waarop in de loop van het spel de burchten ontstaan. De spelers krijgen bij elk van de drie waarderingen punten voor de burchten waarop je ridders staan. Hierbij wordt telkens het grondvlak van de burcht vermenigvuldigt met de hoogte van de verdieping waarop de ridder staat. Daarbij is elke speler gebonden aan een vijftal aktiepunten, die hij als volgt kan besteden:
-Ridder inzetten, 2 aktiepunten (een ridder mag alleen worden ingezet horizontaal of vertikaal naast een andere ridder van de eigen kleur)
-Ridder verplaatsen, 1 aktiepunt per veld (ridders kunnen door de deuren van een burcht en mogen er weer uitkomen op hetzelfde of een lager nivo)
-Bouwsteen inzetten, 1 aktiepunt (met een bouwsteen kun je een burcht vergroten of verhogen, waardoor deze bij de eindtelling meer punten op kan leveren)
-Aktiekaart kopen, 1 aktiepunt (hiermee kan je bij het uitspelen een eenmalige speciale aktie ondernemen.
-Aktiekaart inzetten, 0 aktiepunten (1 aktiekaart per beurt)
-vooruitgaan op scorespoor, 1 aktiepunt per stap
Degene die na 3 scoringsronden de meeste overwinningspunten heeft is de winnaar.

PS bij de gevorderdenversie heeft elke speler de tien aktiekaarten reeds inde handen en hoeven deze niet gekocht te worden. Nu is het dus kwestie om deze kaarten zo slim mogelijk uit te spelen.
PS2 in de Meesterversie geldt er een speciale opdracht waarmee extra punten kunnen worden gescoord, bijv. aan het eind van het spel al je ridders in een bepaalde voorgeschreven positie hebben staan.

Bekoringsfaktor:
De doos is voor een bordspel redelijk klein, is stevig en voelt gevuld. Aan de voorzijde staat een redelijk abstrakte tekening van torens, die op het eerste gezicht weinig indruk geeft van het spel zelf (als het speel eenmaal bekend is, dan pas blijkt deze tekening heel toepasselijk te zijn in de zin van abstrakt versus concreet). De achterzijde geeft met een mooie grote foto en overzicht voor speleraantal, speelduur, en een schaalverdeling voor geluk, strategie etc een goede beeld van het spel.

SPELMATERIAAL:
De doos blijkt bij opengaan goed gevuld te zijn, waarbij met name de grote hoeveelheid torenstukjes opvalt. Het spelbord is voor een bordspel wederom klein van stuk, is gemaakt van stevig karton en vouwt goed uit. De illustraties van het speelveld, de scoretabel en de achtergronden zijn prachtig en geven een warm uiterlijk aan het spel. De speelstukken voor elke speler zijn groot en gemaakt van hout, en zijn goed in kleur van elkaar te onderscheiden. De koning is nog groter en eveneens duidelijk vormgegeven. De speelkaarten bestaan uit setjes voor elke speler en dragen de kleuren van de speelstukken. Op de aktie-kaarten staan de te nemen akties getekend. Niet altijd is de bedoeling van deze tekeningen duidelijk en geregeld is het nodig om de Duitse tekst, die onder de tekening staat, te lezen.
De handleiding is alleen in het Duits, is monochroom, en heeft voldoende voorbeelden. De bewegingsmogelijkheden van ridders onder of door een kasteel wordt niet helder uitgelegd.

BEGINNERS?:
Het spel uitleggen aan beginners is niet erg moeilijk: er zijn maar een beperkt aantal uit te geven aktiepunten en een beperkt aantal te kiezen akties. Het doorkrijgen hoe de ridders door en over de kastelen kunnen bewegen kan lastig zijn voor een beginnende speler en vereist geregeld uitleg door een ervarener speler. Als de uitlegfase eenmaal passé is, dan een beginner hier veel plezier aan beleven.

GEVORDERDEN?:
Op voorwaarde dat een gevorderde speler een hang heeft naar bordspellen met een abstrakte inslag (zie ook Euphraat en Tigris), is er hier veel te genieten voor een liefhebber: veel taktische mogelijkheden en de mogelijkheid om het spel op een ingewikkelder nivo en zelfs op een meesternivo te spelen.

SPELPLEZIER KORTE TERMIJN:
Het spel komt in de eerste instantie wat stroef op gang, omdat het wat kaal en abstrakt overkomt. Het is een denk- en geen doespel en dat komt niet altijd de gezelligheid ten goede. Op korte termijn zal dit spel zich zeker met moeite een plaatsje verwerven in jouw (aktieve) spellemkast..............

SPELPLEZIER LANGE TERMIJN:
..............maar als je dan eenmaal door de fase komt van het uitproberen en aftasten van de mogelijkheden van het spel, en het vinden van de juiste spelers, dan zul je merken dat Torres een rijk spel is, met veel taktische lagen, oneindige mogelijkheden en met veel interaktie.

STRATEGIE/GELUK:
Aan het gebruik van de speelstukken en de beschikbare aktie-punten zal het niet liggen: hier is geen kansfaktor aanwezig. Eigenlijk is alleen in de basisversie, waarbij je een aktiekaartje kunt kopen voor 1 aktiepunt, een kansfaktor aanwezig in die zin dat soms een gunstig en soms een minder gunstig kaartje in je handen valt. Op het ingewikkelder nivo heb je alle aktie-kaarten reeds vanaf het begin in je handen en is de kansfaktor tot een minimum gereduceerd met een maximum aan strategie.

Mijn worp =
Gerard's worp =
Christine's worp =
Arno's worp =
-----------------------------
Eindworp =
Torres is niet iedereens “kopje thee” (en dat is te zien aan de uitslag hierboven). Het is net als Euphraat en Tigris een abstrakt spel met een flinterdun thematisch laagje. Het is, zoals hierboven reeds geschreven, echt een denkspel, waarbij er dus geregeld stiltes zullen vallen in het spelgezelschap. Maar dit hoeft helemaal niet verkeerd te zijn: in het juiste gezelschap is dit een zeer goed spel, waarbij je met je beperkte aktiepunten zo verstandig mogeliijk moet omgaan. Het spel doet erg aan Java denken: een beperkt aantal te besteden aktie-punten en het bouwen in de derde dimensie, de hoogte. Java is alleen een stuk thematischer, en dat is soms een nadeel en soms een voordeel, afhankelijk van de smaak.
De gevorderden-versie en de meester-versie daarentegen voegen een enorme extra uitdaging en diepgang aan het spel toe en reduceren de kansfaktor in het spel aanzienlijk. Pas nu wordt het spel een strijd in taktisch inzicht en abstrakt denkvermogen. Torres hoort wat mij betreft tot de drie grote T’s die in mijn top-10 staan (Tadsch Mahal, Tikal en Torres), en is, ondanks de mindere kanten die vooral smaakafhankelijk zijn, een topspel. Het duurt lang voordat dit spel uitkomt in Nederland, maar ik weet dat dat ooit echt gaat gebeuren !