Trivial Pursuit is een quiz-spel, waarbij de spelers vragen in zes categorieën
voor de kiezen kunnen krijgen: Televisie, Film, Sport en Spel, Roddel, Trends
en Muziek. Elke speler heeft een leeg bakje, waarmee men al dobbelend over
het speelbord beweegt. Aangekomen op een gekleurd vakje, wordt een vraag gesteld
in een met de kleur corresponderende categorie. Wanneer men de vraag goed beantwoord
heeft dan mag men nog een keer. Op een zestal plekken op het speelbord bevinden
zich de Triviant-vragen (één in elke kleur): wie de Triviant-vraag
goed
beantwoord mag een taartpuntje in de gewonnen kleur in zijn bakje zetten. Is
het bakje
uiteindelijk vol met 6 taartpuntjes, dan moet men het bakje in het midden van
het speelveld zien te krijgen. Heeft men -daar aangekomen- een willekeurige
vraag correct dan
wint men het spel.
Nieuwigheid in deze DVD-editie zijn de Triviant-vragen, die in multimedia-formaat
op een bijgeleverde DVD staan. De televisie speelt dus een cruciale rol in
dit bordspel!
Mijn
worp =
Christine's worp =
-----------------------------
Eindworp = Ongetwijfeld zal dit een spel zijn, waarvan er de komende jaren duizenden
van over de toonbank gaan. De nog immer populaire DVD wordt hier immers
gecombineerd met het nog immer populaire Triviant. En Trivial Pursuit DVD Edition
is in het juiste gezelschap en de juiste setting best goed te pruimen, mede
dankzij de gelickte DVD. Maar als spellenliefhebber kan ik hier niet warm van
worden, en wel om de volgende zaken: allereerst is daar het gebruikte kleurpalet,
dat suikerzoet is te noemen, en verder is de doorzichtige dobbelsteen -liggend
op dit kleurpalet- niet goed af te lezen en soms bijna niet te vinden. Bovendien
zijn de rose en oranje velden moeilijk van elkaar te onderscheiden. Ten tweede,
als
men
als
Triviant-veelspeler
de
kaartjes al snel leert kennen en dus altijd weer profijt heeft van
irritante voorkennis, dan is dat helemaal het geval met de slechts 150 vragen
op de DVD.
De vragen op de DVD zijn uiterst aantrekkelijk vormgegeven , maar de koek is
dus snel op. Verder vonden we de wijze van vraagstelling in veel gevallen gekunsteld,
en dus verwarrend overkomen. En tot slot, wie geinteresseerd is in natuur,
geschiedenis, reizen, politiek, literatuur en meer van dat soort zaken, zal
niet ver komen in dit spel: hier regeren soaps, commerciële zenders, Idols,
modernste popmuziek en Joop van der Ende-musicals. Om dit te illustreren een
voorbeeld (een kaartje met 6 vragen):
Voor welk beroep achter glas volgde Manuela Kemp een avondopleiding?
In welk MTV-programma krijgen auto's een extreme make-over?
Als welke spring-in-'t veld wil Eddy Zoëy terugkomen als hij zou reincarneren?
Hoe noem je iemand die een weblog opricht met specifieke informatie over
een bepaald soort muziek?
Naar welk land wil gijzelnmer Al Pacino in Dog Day Afternoon per vliegtuig
vluchten maar niemand weet waar het ligt?
Wat speelt Maud als ze rennend over het veld er een slag naar slaat?
Desalniettemin blijft een partijtje Triviant
op zijn tijd best leuk, maar niet deze versie: de DVD smaakt weliswaar naar
meer, maar het is gewoonweg te veel Glamour en Glitter, en dus te oppervlakkig
voor een kennisspel.
