Journalist, 60 jaar - Arnhem
Maandag, 12 Augustus 1940
Er werd mij zoo even een prachtig verhaal verteld door iemand, die het gehoord had van een inwoner van den Haag, die er ooggetuige van geweest is. Ik heb het dus uit de tweede hand, maar het is te mooi om er geen aanteekening van te houden. Men was dan in Scheveningen en wandelde op de pier, vanwaar zij op de reede twee Duitsche z.g. 'Schnellboote zagen, gereed om op het eerste sein zee te kiezen. Het zijn kleine zeewaardige, van kiel tot boeg zwaar bewapende zeer snelvaren de scheepjes, die
50 (pag)
den Engelschen al menige onaangename verrassing hebben bezorgd. Maar nu was het de beurt der Engelschen om hun tegenstander een minder prettige verrassing te bereiden. De wandelaars op de pier zagen plotseling een groote waterzuil, een der snelbooten werd half uit het water opgelicht, brak door midden en verdween oogenblikkelijk in de diepte. De gespannen toeschouwers zagen even daarna de dreigende punt van een periscoop boven water uitsteken en met schuimend kielzog achter zich door het water schieten. Het was natuurlijk een duikboot die den Duitschers deze kool hadden gestoofd. Blijkbaar was de duikboot ook gezien door de bemanning van de andere snelboot, want al heel spoedig werd een torpedo in de richting van de periscoop gelanceerd. Het scheen onmiddellijk raak geweest te zijn, want de periscoop verdween en een enorme olievlek verscheen. De duikboot was dus tot zinken gebracht en de bemanning van de snelboot verheugde zich er over den Engelschman een gevoelig verlies te hebben toegebracht, en tegelijk hun kameraden te hebben gewroken. Maar wat gebeurt er? Nauwelijks is de snelboot op haar basis teruggekeerd of wederom spuit een geweldige waterzuil omhoog en ook van deze snelboot is het lot in een oogwenk voltrokken. Daarna verrees voor de oogen van de verschrikte en verbaasde toeschouwers een monster uit de diepte, een monster in de gedaante van een duikboot ... een Nederlandsche duikboot, de O 13. Het luik ging open, officieren en manschappen kwamen op het dek, wuifden naar hun landgenooten, die voor hen onder zwembereik waren; één oogenblik wapperde de Vaderlandsch driekleur over zee en toen gingen allen vliegensvlug weer naar beneden, het luik ging dicht, de boot dook en was voor goed uit het gezicht verdwenen. Het is wederom: Si non e vero, e ben trovato (*), maar laten wij hopen, dat eens de tijd komt, dat dergelijke verhalen kunnen worden gecontroleerd op waarheid