Roelof Alberts Lukkien was zeeman en vaak ver van huis. Het leven van een zeeman was beslist niet zonder gevaar. Roelof was matroos op het galjootschip de Alberdina en vaart op een dag onder leiding van kapitein Zwaal vanuit Harlingen naar Newcastle. Vanuit de volgende haven stuurde Roelof op 12 november 1863 een bericht naar huis, waarschijnlijk om zijn zoon Gerhardus te feliciteren voor zijn achtste verjaardag. Deze brief was het laatste wat er van Roelof en de rest van de bemanning werd vernomen.

Voor de achtergebleven moeder en zoon was het leven niet gemakkelijk en Alida leert na enige tijd een weduwnaar met vijf kinderen kennen. Ze raakt van hem in verwachting, maar is niet instaat om met hem in het huwelijk te treden, omdat Roelof nog altijd als vermist staat opgegeven. In1867 stapt ze naar de arrondissements rechtbank te Winschoten en start een rechtzaak om Roelof dood te laten verklaren. Dit ging niet zomaar, vanaf oktober 1867 wordt Roelof maar liefst 3x gedagvaard om te verschijnen. Zelfs in de Veendammer Courant van 30 Oktober 1867 wordt een oproep geplaatst. Als Roelof op geen van deze oproepen reageert wordt Alida op 5 Februari 1868 in het gelijk gesteld en Roelof officieel dood verklaart. Alida mag hertrouwen en Roelof wordt vanaf 12 november 1863 dood verklaart en bovendien veroordeeld tot het betalen van de proceskosten.

Alida trouwt in september 1868 met Barend Doornbusch.

 

 

 A00008a.jpg (156806 bytes)

Een deel van de huwelijksakte van Gerhardus Lukkien en Geertje de Groot waarin staat dat voor Roelof Lukkien recht op vermoeden van overlijden bestaat. Let op de spelfout van Roelof's achternaam. Ook in officiele akten werd vroeger niet zo nauw gekeken met de wijze waarop een naam geschreven werd.