Wat ben ik lui zeg. Nou ik niet alleen. Iedereen in dit huishouden. Na noeste arbeid twee extra dagen vakantie. Reuze gezellig hoor. Iedereen thuis en lui in de tuinstoel. Ik op mijn grote tuinbed speciaal voor mij. Zo af en toe word Spike ook getolereerd maar ze zit liever in een tuinstoel. Heerlijk af en toe naar het bos of strand en verder alleen maar slapen. Wat een hondenleven. Koninginnedag schijnt een groot feest te zijn. We gaan naar een braderie. Vraag me nog niet wat dat is want ik zou het niet weten. Vrouwtje zei, zoiets als de markt waar we iedere week naar toe gaan maar dan een beetje groter en meer lawaai. Er worden daar kussengevechten gehouden over de singel en er loopt een dweilbandje rond. Snappen jullie het? Opa en oma zijn er ook. We gaan er in ieder geval wel naar toe. Als ik ook maar wat lekkers krijg. De familie drinkt dan oranjebitter. Dat krijg ik niet is me al verteld. En omdat ik mee moet, gaan ze met de auto dus dan is er een de BOB. Ik snap er nu helemaal niets meer van.
De vlag ligt al op tafel want die moet de baas morgen ophangen. Wat een fanatiekelingen zeg. s'avonds is er vuurwerk. Dat heb ik al eens gehoord. Maar ik was nog wel erg klein.
Toen het boekje van de Duitse Doggen
Club binnen kwam. Heeft het vrouwtje gelijk mijn fokker
opgebeld of dat ik al een stamboomnummer had om naar een clubmatch te
gaan. Nou dat vond ze wel leuk, en ze ging ook gelijk bellen. Op 6 juli
gaat het gebeuren. Alleen val ik dan onder de jeugdklasse en daar stel ik
nog niet zo veel voor. Die is van 9-18 maanden en ik ben er dan 9,5 maand.
Dus nog een piepje hè. Die stoere jongens van anderhalf jaar zullen wel
alle prijzen weghalen maar misschien ben ik wel "veelbelovend".
Die categorie is er vast ook wel en anders dan maken we die gewoon.
Het is leuk om er een kijkje te gaan
nemen en mij te laten keuren. Vrouwtje had het al over mijn tenen
schoonmaken en me borstelen. Mijn tanden poetsen en mijn ogen uitbaggeren.
Nou het is weer fraai. Mij wordt niets gevraagd. Ik ben hier altijd
lijdend voorwerp.
We moeten dan wel vroeg weg want het is in Roelofarendsveen. Vlak bij Amsterdam. Dat is toch wel honderd kilometer. Naar het strand is het al vijftig kilometer dus dit is iets verder. En om negen uur is de keur. Nu zijn we hier wel gewend aan vroeg opstaan, en als ze mij niet vertellen wanneer we precies gaan, dan slaap ik goed. Maar het vrouwtje kennende, zal ze het wel verklappen en dan kan ik fluiten naar mijn nachtrust en dan heb ik wallen onder mijn ogen als ik daar aankom.
Nou laat ik eerst maar eens de Koninginnedag afwachten want anders haal ik alles door elkaar. Het is anders vermoeiend hier.
Aangezien ik op 13 september geboren ben, ben ik nu 8 maanden. Het is even wennen maar dat gaat snel. Mijn stoel, (blauw, waar ik niet zonder kan zie hiernaast) moest schoongemaakt worden. Zelfs Spike wilde er niet meer in.
Heb ik me zelf weer even van de
slechte kant laten zien. Het kussen was nog niet helemaal droog dus ik moest
slapen zonder overtrek. Nou zie op de foto het resultaat. Het kussen is nu
iets hobbeliger. Ik heb me reuze vermaakt. 
Als
het zondag ochtend is, is het altijd zo stil. Je moet toch wat. Spike
verraad de boel altijd door te gaan blaffen als ik dichter bij kom. Die laat
ik voortaan met rust. Ik had alle tijd om even de boel te onderzoeken. Leuk
hoor zoveel pluis in de kamer. Ik heb mijzelf uitstekend vermaakt.
Als ik ergens niet tegen kan dan is het
warm weer. De familie geniet er van maar ik kan niet eens naar
buiten. Ook Spike heeft er last van. Ze ligt uitgebreid onder tafel te
hijgen. Ook ik kan mijn bek niet dicht houden. Het enige wat je kan doen is
voor pampus op de bank liggen. Ze hebben zo'n raar draaiding aan het plafond
hangen. Het geeft wel enige verfrissing moet ik zeggen. Ik sjok mee naar
buiten als het moet. Maar rennen daar begin ik niet aan. Vrouwtje vind het
een verademing, zei ze. Dat ik zo mak ben. Nou ja zeg, of dat ik zo druk
ben. Nu kan ze ons alleen uitlaten, zonder dat ze door heel de straat
gesleurd word. Ze schaamt
zich rot, roept ze wel eens. Maar als we eenmaal
bij al die katten aan het eind van de straat zijn dan is de vaart er uit. Ik
kan er niet bij want ze springen allemaal weg. Het is wel een leuk gezicht.
Ze vliegen alle kanten op. Het zijn er zeker zes. Dan bekijk ik even waar ik
mijn plasje zal doen, op naar het grasveld voor de grote hoop en dan sjok ik
weer terug. Ik peins er niet over om te gaan rennen. Spike haalt zelf het
eind van de straat bijna niet. Maar ze is dan ook al oud.
