Het gezicht van de struisvogel
(De roman van een herinnering)
Cover:José Hulskes. Foto: Chris van Houts.
In zijn rede bij de uitreiking van de Van Der Hoogt-prijs voor zijn roman Het Schot verklaarde Hilbert Kuik zich tot 'veertiger', tot lid van de generatie wier fantasie als kind minder gevoed is met de romantische plaatjes van droompaleizen en prinsen dan met de al te realistische beelden van SS-ers en concentratiekampen. Ook in deze nieuwe, soms zeer lyrische, soms zeer tragikomische roman van Hilbert Kuik spelen deze Tweede Wereldoorlogbeelden weer een sprookjesachtige rol in de psychologie van de hoofdpersoon Tjerk Koster.
Flaptekst:
Het verhaal speelt in 1980 en gaat over een man van vijfendertig van wie de laatste dag van zijn leven wordt beschreven. Koster probeert de herinnering te achterhalen aan een gebeurtenis (op zijn zesde) die hij 'vergeten' is. Hij beseft dat hij pas als hij die herinnering teruggevonden heeft in staat zal zijn zijn leven te overzien en er al zijn losse verhalen een plaats in te geven. Zonder het te weten (maar wat is weten?) heeft hij zijn herinnering in het verborgene gekoesterd en sprookjesachtig ingevuld. De 'verteller' in deze buitengewone roman is Martha, die als 'ambtenares 'op een 'Ministerie' de opdracht heeft Tjerk Kosters 'dossier' te schrijven.
Al doende daagt het haar dat zijzelf de hoofdpersoon is in de herinnering van haar 'cliënt' en zij realiseert zich dat het in feite de cliënt is die háár dossier samenstelt.
Perscitaten:
- Het was ook beter geweest als Kuik de laatste hoofdstukken wat strakker geschreven had in plaats van steeds meer registers open te trekken. Desondanks is Het gezicht van de struisvogel een spannend en zeer origineel verhaal, en bovenal een ernstig en aantrekkelijk pleidooi voor de macht van de verbeelding. (P.M.Reinders in NRC Handelsblad dd 3.1.1986)
- Een bijzondere roman is Het gezicht van de struisvogel. Wie zich niet stoort aan de reeksen beelden, aan de flarden herinneringen, aan een ongewone vertel situatie, aan de grillige handeling: kortom, wie, zoals Claude Simon zei, niet terugdeinst voor onbegaanbare wegen, die zal veel plezier beleven aan deze roman van een herinnering. (Wim Vogel in Haarlems Dagblad dd 9.8.86)
- Het gezicht van de struisvogel: geheimzinnig en wondermooi.(...) In dit droom-achtige boek lopen werkelijkheid en visioen, heden en verleden, leven en dood, herinnering en hiernamaals op zo'n ingewikkelde manier door elkaar heen, dat het 'verhaal' zich slechts al lezende in het hoofd van de lezer ontwikkelt.Hans Roosenboom in De Stem (30.1.1985
- De ernstige bedoelingen van de romancier Hilbert Kuik (Aad Nuis in de Volkskrant. Zie recensie 22.11. 1985)
- Misschien moeten we concluderen dat het wapen van het surrealisme in de handen van van Kuik een te zwaar geschut is geweest. Het dendert en het dreunt voortdurend, maar voltreffers blijven uit. Franz Kafka schreef ooit in zijn dagboeken dat 'een roman een bijl moet zijn die een wak slaat in het bevroren meer van de ziel'. Hilbert Kuik komt niet verder dan een schrapje aan het oppervlak van de ijsvloer. (Jan-Hendrik Bakker in Haagsche Courant dd 15.2.1986)
Recensie:
Kultuurleven, Leuven (pdf)
de Volkskrant(pdf)Tekstcitaat:
Het gezicht van de struisvogel (hoofdstuk 1 en 2; pdf)Download:
Het boek is voor € 6 te downloaden van www.boenda.nl: Het Gezicht van de Struisvogel
