Het raadsel van de zon
Cover door Bert Bouwman.
Flaptekst:Dat het spannend was om naar Tanzania in Afrika te gaan, daaraan hadden Bart en Ellen nooit getwijfeld. Maar ze wisten niet dat ze te maken zouden krijgen met bezweringen van de medicijnman, met een stammenoorlog, krokodillen en een jeep zonder benzine in de woestijn. Misschien maar goed ook, anders…
Peter Heuvel heeft de leiding gekregen van een Nederlands ontwikkelingsproject in Tanzania. Een half jaar na zijn vertrek komen zijn vrouw Lien en hun kinderen Bart en Ellen ook naar Afrika. Bij aankomst in Dar Es Salaam horen zij dat er moeilijkheden zijn tussen de stammen in het gebied waar Peter zich bevindt en dat hij daar nauw bij betrokken is.
Wanneer Ellen, Bart en hun Tanzaniaanse vriend Josefoe het gebied rond het ontwikkelingsproject gaan verkennen, raken ze betrokken bij raadselachtige gebeurtenissen, onder meer rond een magische leeuwentandenketting, een vergadering van Zebra's en een wijze medicijnvrouw. Maar het meest duistere blijft het raadsel van de zon…
Hilbert Kuik vertelt in dit spannende boek ook veel over het land, de bewoners, de flora en de fauna, de godsdiensten en gebruiken die vaak sterk afwijken van de onze. Hij weet zoveel van dit deel van de wereld omdat hij gedurende drie jaar in Oost Afrika als arts aan een ziekenhuis verbonden was. Voordat hij 'Het raadsel van de zon'schreef, had hij al enkele boeken voor volwassenen op zijn naam staan, waarvan één werd bekroond met de Van der Hoogtprijs.Opmerking: Dit kinderboek is ontstaan uit het feuilleton (± 24 maandelijkse afleveringen) dat ik schreef voor het kinderblad Samsam dat in de jaren zeventig op de Lagere Scholen verspreid werd met de bedoeling informatie te geven over andere culturen. (HK)
Perscitaten:
- Het is boeiend geschreven, bijna ter plaatse zou je zeggen, want het is soms of Hilbert Kuik erbij is. Of hij vooral met Ellen en Bart en de Tanzaniaanse jongen' Josefoe alle raadselachtige voorvallen meemaakt. (De Vokskrant; zie recensie)
- Opvallend afwezig in dit boek is de toon van superieure blanke die Afrikanen wel even zal vertellen wat ze met hun eigen land moeten doen. Daardoor is het een aanwinst.(Parool 22.4.1980)
- Ellen redt een kind uit de muil van een krokodil, vader blijkt gekidnapt, ze zijn getuige van allerlei toverij, ze gaan bij de koning op visite en zo gaat het maar door. Om hen heen worden allerlei hoogdravende en moeilijke gesprekken gevoerd - in de gij-vorm soms - die ze zonder enige moeite kunnen volgen, terwijl ze maar een paar woordjes Swahili kennen en Ellen slechts drie jaar Engels heeft en een talenknobbel. De geloofwaardigheid van het geheel wordt door dergelijke ongeloofwaardige bijzaken naar mijn smaak te veel geweld aangedaan! (NRC dd 21.12.1979)
- In het boek van Hilbert Kuik is de schoolmeester voortdurend aanwezig om, zonder datje erom gevraagd hebt, het toch al niet onderhoudende verhaal te onderbreken met uitweidingen over leefomstandigheden van de Afrikanen en "verhelderende" opmerkingen als: "Net zoals in Nederland niet alle mensen hetzelfde denken over bijvoorbeeld zoiets als de neutronenbom, zo dachten ook de Walima (een stam) verschillend over het (irrigatie) project". Een zin die je bijblijft. (A.v.d.K. in Utrechts Nieuwsblad dd 02.10.1979)
Recensie: Jean PaulBresser in de Volkskrant (pdf)
Textvoorbeeld: De vrouw op de hurken (pdf)
