Na mijn avonturen in de Ardennen van twee weken gelden was
tijd voor iets heel anders. Mijn oog was gevallen op de bierloop; een estafette
over 120 kilometer met de mogelijkheid voor ultralopers om de laatste vier
etappes (iets meer dan 58 kilometer) solo te lopen.
Deze tocht gaat langs een hele serie brouwerijen in het Belgische land. Na
afloop krijgen de lopers een mand met Belgische speciaal-bieren. Boze tongen
zouden kunnen beweren dat de enige reden om hier mee te doen dit pakket is….
In dit kader spreekt het welkomstwoord van de organisatie boekdelen:
“Welkomstwoord
Bedankt en gefeliciteerd met je inschrijving tot deelname aan onze
estafetteloop.
Het is inderdaad niet evident om zo maar eventjes een team van 8 atleten te
motiveren om in een drukke periode van allerlei andere activiteiten een
volledige dag te spenderen aan een bezigheid waarbij de deelnemers zich ook nog
eens moeten inspannen. We laten het zeker niet aan ons hart komen dat anderen op
dat moment op een of ander communiefeest de benen onder de feestdis steken. Wij
maken er op onze manier een feest van, een feest met vrienden of collega’s
waarmee wij het ganse jaar door optrekken naar trainingen, wedstrijden of het
werk.
Zoals je wellicht al vernomen hebt, is de estafetteloop dan ook in eerste
instantie geen wedstrijd, ook al beletten wij zeker niet dat bepaalde deelnemers
zich ten volle in de strijd werpen…”
Voor mij dus de kans om gezellig een zondag door te brengen met collega lopers
en tevens mijn wedstrijdkilometers voor de maand mei nog even mee te nemen. Dit
laatste in een ontspannen sfeer omdat de roemruchte Bouillante nog behoorlijk in
mijn benen, meer specifiek mijn gewrichten zit.
Na wat rond mailen en masseren had ik uiteindelijk een groep van 10 enthousiaste
lopers en 2 ultralopers dit avontuur wel aan wilden gaan. Bewust had ik ervoor
gekozen om wat meer lopers dan de benodigde 8 te hebben omdat de ervaring leert
dat soms lopers door allerlei omstandigheden op het laatste moment verhinderd zijn.
Nu bleken inderdaad 7 lopers daadwerkelijk mee te kunnen. Tijdens een rustig
duurloopje afgelopen zondag bood Ton Hoop spontaan aan om mee te gaan. Mensen
die de atleet Ton kennen weten ook dat hij dit alleen gedaan heeft
uit betrokkenheid bij de groep en zijn passie voor de loopsport. Iedereen die Ton
en zijn relatie tot bier als sportdrank kent weet hoe diep zijn liefde voor de
sport moet zijn, als hij ondanks zijn afkeer voor dit vocht toch zich spontaan
bereid verklaard heeft om zijn loopprestatie ten toon te spreiden op een
wedstrijd met de naam bierloop.
Dus uiteindelijk stonden onderstaande atleten in de startblokken:
Gerard Ten Dam
John Uitenbroek
Ton Hoop
Luc Linders
Jo Neutlings
Ton Richter
Ger Lengowski
De twee ultra genieters waren Jean Houben en ikzelf. Helaas heeft Jean 2 dagen
voor de bierloop een vervelende blessure aan zijn voet opgelopen en moest hij
zich helaas afmelden.
Het was nog een heel gepuzzel om even in te delen hoe het nu precies moest. Ik
bedoel je bent met negen mensen die naar het startpunt moeten. Dus heb je twee
auto’s en dus twee chauffeurs nodig. Op een gegeven moment heb je 2 lopers “in
de koers”. Idealiter zitten hier per loper 2 fietsers bij, dus in totaal 4
fietsers, je hebt een loper die de volgende etappe moet lopen en dus naar dat
startpunt gebracht moet worden. Je kunt niet een fietser mee te laten lopen c.q.
een loper meteen laten fietsen. Maar door de flexibiliteit van de groep is dit
perfect gelukt.
Dan realiseer je ook dat als je mensen laat fietsen dat je ook fietsen nodig hebt en dat je die ook bij de start moet krijgen. Gelukkig is Luc de trotse bezitter van een busje waar 5 fietsen ik kunnen. Luc is zelfs op vrijdag avond al rondgereden om de fietsen te gaan oppikken.
Dan ga je nadenken hoe je de routebeschrijving op een fiets moet bevestigen. Daar komen dan de ingenieursvaardigheden van Jo boven water die nachten in zijn werkplaats heeft door gebracht om plankjes te ontwerpen en fabriceren die op een ingenieuze wijze op het stuur bevestigd kunnen worden. Dus als er nog Vaals-Venlo teams zijn die behoefte hebben aan een geniale oplossing om de routebeschrijving te kunnen raadplegen dan kunnen die contact opnemen via info@loopplezier.tk en zal ik mijn best doen om Jo te overtuigen om zijn plankjes tegen een redelijke vergoeding aan hun te verhuren.
Kortom door de inzet en creativiteit van de groep hadden wel alles zo goed
mogelijk georganiseerd.
Uiteindelijk waren we dus met 9 die-hard die afgesproken hadden om op
zondagmorgen om 5.30 (dit is dus half zes) bij van de Valk in Urmond te
vertrekken. Dit betekende dus dat ik om 5.15 Ton H. zou oppikken.
Ondanks het feit dat iedereen er zin in had had ook iedereen zoiets van dit is
wel erg vroeg….
Nadat Gerard zijn TomTom in de auto geïnstalleerd had (professioneel als we zijn
wilden we niets aan het toeval over laten) zijn we richting Brussel getogen. Ik
moet zeggen het was wel erg knus op de achterbank met drie grote kerels. Zo knus
zelf dat Ton meteen in slaap viel. Eerlijk gezegd had ik wel een beetje met Ton
te doen. Je zult maar het zondags ochtends even na 6 uur wakker worden, je ogen
open doen en dan het eerste wat je ziet blijk ik te zijn. Dan heb je wel een
sterk gestel nog om dit te verwerken.
Uiteindelijk waren we even na zeven uur in Vlezenbeek of meer specifiek in
Lennik. Om je indicatie te geven van de plaatsen die we tijdens de tocht
allemaal doorkruist hebben geef ik onderstaand een overzicht van de grote
plaatsen op de route (uiteraard laat ik de namen van de dorpen en gehuchten
achterwege):
Vlezenbeek
Itterbeek
Wambeek
St-Martens Bodegem
St-Ulriks Kapelle
Kobbegem
Brussegem
Wolvertem
Peizegem (Merchtem)
Steenhuffel
Londerzeel
Ramsdonk (Kapelle-Op-Den-Bos)
Kapelle-Op-Den-Bos
Hombeek (Mechelen)
Eppegem (Zemst)
Elewijt
Boortmeerbeek
Haacht
Keerbergen
Schriek
Booischot
Westmeerbeek
Zoerle-Parwijs (Westerlo)
Westerlo
Tongerlo
Je ziet zo kom je nog eens ergens als eenvoudige recreatieloper!
In Lennik stonden voor de deur van brouwerij Lindemans.
Hier stond een tafeltje met een dame waar je een enveloppe kreeg met daarin een kaartje met het nummer van je Team, netjes bevestigd aan een elastiek bandje. De bedoeling hiervan was dat dit op ieder aflossingspunt aan de volgende loper overhandigd werd en uiteindelijk bij de finish ingewisseld werd voor de felbegeerde bierkorven.
Vervolgens kon je na aan de overkant van de weg gaan staan en na het tekenen van een presentielijst aan je tocht beginnen. Dit beginnen was op een door de organisatie bepaalde tijd. Die zij berekend hadden op basis van de door ons ingeschatte gemiddelde snelheid. Hiervan uitgaande had de organisatie een zodanige starttijd berekend dat alle teams rond dezelfde tijd op het eindpunt zouden zijn. Wij mochten om 7.27 starten. Eerlijk gezegd had ik onze gemiddelde snelheid een beetje hoog ingeschat om nog enigszins tot een redelijke starttijd te komen. Als ik reële had geschat dan hadden wij tussen 6:30 en 6:45 mogen starten.
Voor de statistiek ons team had nummer 15 en droeg de welluidende naam
“meer schuim dan bier”
De eerste loper (ons geheime wapen) vertrok dus met als fietsers Ton H en ondergetekende. Onze taak was het zorgen dat de loper de juiste route volgde en het verzorgen van de loper.
Om de route te vinden hadden wij de door de organisatie verstrekte road-books en
de plankjes van Jo.
Onderstaand een stukje uit zo’n road-book.
Blij dat Ton erbij was want ik heb nog steeds wat moeite van rechts en links.
Maar per saldo ging het niet slecht. Helemaal op het einde miste ik een paadje
naar rechts en werd hij hiervoor beloond met een stuk extra lopen.
Wil liep zeer snel en prachtig soepel. Het is een genot om naar zo’n loper te
kijken. In zijn etappe zaten een paar pittige hellingen en voor ons als fietsers
was het niet mogelijk om onze Wil bij te houden.
Omdat ik op een geleende dames fiets mee mocht heb ik nog meer bewondering gekregen voor het vrouwelijk geslacht. Ik vind het erg knap dat zij op een dergelijk zadel kunnen fietsen. Geloof mij maar dat na deze etappe (officieel 15,3 km feitelijk 16,5) een beetje pijn aan mijn achterkant had.
Toen wij vertokken was het redelijk mistig en best fris maar toch wel lekker loopweer. Aan het eind van deze etappe begon het een beetje druilerig te regenen.
Het was een mooi stukje België en voor de brouwerijen teller: ik heb gezien Lindemans in Vlezenbeek,Timmermans in Itterbeek
en de Troch in Wambeek.
Officieel heeft Wil zijn etappe volbracht in 1:12:14.
Bij het wisselpunt ging het startnummer naar Gerard. En de fietsen naar Ger en Luc. Gerard gaat volgende week de Maasmarathon lopen en de geplande 15,58 kilometer zouden nog even een lekker intermezzo voor hem zijn. Helaas voor hem was de mist nog niet opgetrokken en ging de druilregen over in echte regen. Uiteindelijk ging het even mis met kaartlezen en werd Gerard beloond met ruim 2 kilometer extra.
Als het goed is hebben de mannen tijdens hun tocht ,die achteraf behoorlijk heuvelachtig bleek te zijn, brouwerij de Keersmaeker in Kobbegem gezien.
Gerard is binnengeklokt in 1:30:46.
Het startnummer ging over naar John. De fiets naar Ton R. en ondergetekende. Ik presteerde heb om John al naar 200 meter de verkeerde kant uit te sturen. Uiteindelijk bleef de schade beperkt tot 200 meter te veel. John heeft de laatste tijd door omstandigheden een beetje trainingsachterstand en wilde wel eens kijken hoe hij er voor stond op de middellange afstand. Het weer werd gelukkig beter, droog en niet te warm. En John ging er voor. John is een ervaren loper die naar zijn lichaam kan luisteren, kan verdelen en afzien. Dus heel gelijkmatig liep John zijn etappe met name zijn hartslag mooi in het gareel houdend. De laatste twee kilometer gooide hij de machine in de hoogste versnelling met name “even” de brug over de A12 vol omhoog. Officieel mocht hij 16,86. dankzij mijn navigatie kunsten werden dit ruim 17 kilometer. John werd geklokt op 1:27:40. Moe maar voldaan zoals dit heet kon hij zich opmaken om mij tijdens het middaggedeelte op de fiets te begeleiden.
Voor de brouwerijen:
Brouwerij Palm te Steenhuffel is langs gekomen en was zeker de moeite waard.
En brouwerij De Block in Peizegem. Deze heb ik ondanks het feit (of juist daarom) dat zij het satansbier produceren over het hoofd gezien.
Ton H. mocht het startnummer overnemen. Ton R kreeg mijn fiets en Luc kreeg zijn eigen fiets van Ton R. retour. Omdat Luc nog even het drinken van Ton H. moest gaan halen en we zo'n jongen als Ton H. niet graag in het buitenland alleen willen laten ging Ton R. (verwarrend met allemaal die Tonnen) meteen door. Mooi was het om te zien dat doordat de zadel op “mijn” damesfiets in gesteld was op mijn lengte. Ton R. kon kiezen tussen op de pedalen staan of op het zadel zitten en de trappers niet raken. Uiteraard loste de technische dienst van “meer schuim dan bier” ook dit probleem in een vloek en een zucht weer op.en kon ook Ton R. lekker op het dameszadel gaan zitten genieten van de mooie route.
Ton raffelde in zijn relaxte stijl de aan hem toebedeelde 16,68 km in 1:23:59. Uiteraard weer perfect gepland; want hij kwam precies op het moment binnen dat ik aan mijn tochtje mocht beginnen. En hij had geen brouwerijen op zijn tocht gezien. Toch moet hij in Beigem (Grimbergen) de brouwerij Alken-Maes gepaaseerd zijn. Maar deze man leeft alleen voor zijn sport.
De mannen konden beginnen aan hun welverdiende middagpauze
en ik mocht aan de slag.
Het ’s middag liepen Jo etappe 5 (14,14 in 1:21:05), Luc etappe 6 (13,82 in
1:24:21) , Ton R. etappe 7 (13,26 in 1:16:29) en Ger de finale (15,78 in 1:16:45).
Ik was er blij om te zien dat Luc zijn etappe zo goed en probleemloos gelopen
had. Achteraf begreep ik dat zijn vrouw Marjon meegefietst had. Uiteraard weet
ik niet of zijn goed lopen hiermee verband houdt. Ook heb ik begrepen dat de
echtgenotes van Ton R. en Jo ook helemaal naar de bierloop gekomen waren maar
niet meegefietst hadden, ondanks het feit dat wij speciaal hiervoor damesfietsen
meegenomen hadden. Uiteraard weet ik nu niet of Jo en Ton R. zo goed gelopen
hebben of omdat hun echtgenotes niet meegefietst hebben.
Omdat de mannen niet kapot te krijgen waren hebben Ton R. en Ger etappe 5 gefietst, Gerard en uiteraard Marjon etappe 6, Jo en Ton H. nummer 7 en omdat iedereen natuurlijk wil genieten van de finish Ton H. Gerard en Jo de laatste etappe.
Voor de brouwerijen: die waren op. Zij het dat we in Boortmeerbeek brouwerij
Haacht gepasseerd moet zijn. Ondanks het feit dat dit een grote jongen is heb ik
hem gemist. Heb ik volgende keer weer iets om naar uit te kijken.
Omdat ik zelf toen even bezig was kan ik op deze belevenissen geen
ooggetuigenverslag leveren. Ik neem aan dat een dezer dagen wel een verslagje
van de mannen krijg en zal dit hier dan toevoegen.
Ik ging als 2e ultraloper om 13:03 weg. John en Wil als begeleider op de fiets
mee. (Let ook even op de plankjes van Jo)
De temperatuur was inmiddels opgelopen tot 25 graden en het was behoorlijk benauwd geworden. Toch ging het behoorlijk lekker na circa 5 kilometer zag ik de eerste ultraloper die 7 minuten voor mij vertrokken was al voor mij. John die mij al langer kent vroeg op een gegeven moment hoe hard het ging. 12,7 km per uur gemiddeld. Niet bepaald een rustig ultra tempo dus. Maar mij hartslag was goed (17 slagen per minuut lager dan bij een marathon) dus niks aan de hand. Alleen mijn voet voelde niet echt prettig. Met name had ik wat moeite met afwikkelen. Maar goed niet zeuren en genieten van het mooie en afwisselende parkoers. De ultraloper voor mij had ik inmiddels ingehaald en hij probeerde aan te haken. Aan zijn ademhaling te horen zou dit wel eens niet zolang kunnen duren.
Op het einde van de eerste etappe leverde het road-book enige onduidelijkheid op
en moest ik stoppen, terug lopen en hebben we een tijdje moeten zoeken naar de
juiste route. Dit hoort uiteraard allemaal bij dit soort tochten. Je bent dan
wel even uit je ritme, maar goed dit mag de pret niet drukken. Uiteindelijk de
route weer gevonden en mooi als eerste breed lachend met de armen in de lucht
door het wisselpunt gelopen. Even gestopt energiereep gesnoept en een flesje
sportdrank gedronken. Erg zoet !
Toen rustig door. De voet ging pijn doen. Waarschijnlijk niet voldoende hersteld
van mijn Ardennen avontuur. Maar goed, gewoon door hobbelen. Genoten van de
enorme villa’s onderweg en de rust van het landschap. Wel last van de
benauwdheid en dorst. Geen zin in die zoete sportdrank maar behoefte en koud
water. Gelukkig had John een emmertje met water achter op de fiets. Zo’n jongen
denkt ook aan alles. De bedoeling hiervan was om af en toe met een spons je
hoofd te kunnen koelen. Maar water is water dus John ging even een leeg
sportdrankflesje vullen met water. Helaas was het water wel vers maar de spons
had al heel wat auto’s tot glanzen gebracht. Auto shampoo geeft wel een aparte
smaak aan water en na het drinken ook een heel apart gevoel van binnen. Maar dit
kon de pret niet drukken
Inmiddels nadere het einde van mijn tweede etappe en de voet bleef opspelen. Wat doe je dan. Eigenlijk vond ik het goed geweest. Maar ik had pas 28,5 kilometer gelopen en daar voor sta ik niet om 4:30 op. Dus kijken of ik niet met een rustiger tempo door kon gaan. Maar eerlijk gezegd als afwikkelen niet echt lekker meer gaat dan maakt het niets uit of je hard of rustig loopt. Dus maar besloten om er nog even een rustige marathon van te maken en er op 42,2 uit te stappen. Volgens mijn berekening was die vrij vooraan in de laatste etappe. De laatste 4 kilometer van de derde etappe waren langs het riviertje de Nete. Best een mooi stukje c.q. een leuk paadje maar niet echt geschikt voor mijn pijnlijk voetje. En als je besloten hebt om uit te stappen dan neemt de motivatie behoorlijk af. Dus zo goed als het ging doorgehobbeld naar het 42,2 punt en toen op 3:51 "de pin er in geslagen".
Ik vind dit nog steeds een verstandige beslissing. Ik had best met wat doorbijten deze tocht kunnen volmaken maar de kans dat ik nog een hele tijd last van zou houden was niet gering. Nu had toch nog een mooie marathon meegenomen. En energie genoeg om na afloop voldoende aandacht te besteden aan het woordje bier in bierloop.
Ik kan dit ook heel anders motiveren; het bierpakket bestaat uit 14 flessen bier. ik vind 3 kilometer lopen voor een fles bier alleszins redelijk. En inderdaad 3 keer 14 = 42. Omdat er ook nog een mandje om het bier zit heb ik er nog 200 meter extra bijgedaan.
Na het volbrengen van mijn tocht ben ik rustig terug gegaan naar de brug over de Nete vlak voor het aflossingspunt. Hier zag vrij wel alle lopers langs komen en op een gegeven moment onze Ton R. Inmiddels waren ook de echtgenotes van Ton R, Jo en Luc. gearriveerd dus kon ik die ook nog even gezelschap houden wij het wachten op hun mannen.
Nadat de Ger het nummer van Ton overgenomen had zijn wij rustig naar het eindpunt doorgereden.
Onderweg zijn de lopers nog door de abdij van Tongerlo
gelopen. En zo te horen heeft dit behoorlijk indruk gemaakt. Het blijven toch
katholiek opgevoede jongens.
Het eindpunt was in Olen op het terrein van een voormalig militair domein. Hier was een grootse barbecue ingericht een ruime mogelijkheid tot het consumeren van een of meerdere glazen bier. Omdat ik me zonodig snel even moest douchen heb ik de glorieuze binnen komst van de mannen helaas gemist.
Maar het grote feest achteraf heb ik zeker niet gemist. We hebben de nodige potten donkere Tongerlo weggewerkt en dit was zeker de moeite waard. Ik moet zeggen dit was bere-gezellig.
Ik heb hier iets meegemaakt dat heeft zo'n diepe positieve indruk op mij gemaakt. De rij voor de bbq was enorm. Dus wij bleven rustig zitten keuvelen. Toen na een hele lange tijd de rij begon te slinken zijn wij ook maar aangesloten. Om precies te zijn een aantal van ons zijn wat eerder aangesloten en hebben ook heel lang de rode lantaarn gedragen. Toen wij er goed en wel stonden kwamen de mensen van de catering heel netjes zeggen dat het eten op was, maar dat zij via collega's geregeld hadden dat er nog nieuwe aanvoer zou komen. Let wel het was zondag avond laat.
Dat het eten op was, was trouwens niet vreemd als je zag hoeveel sommigen soms op hun borden konden laden; en hoeveel eten soms op tafels achterbleef !
En inderdaad na een klein half uurtje kwam er nieuwe aanvoer. Helaas was er toen voldoende rauwkost e.d. maar was het vlees op. überhaupt geen probleem voor ons. En toen kwamen spontaan de mensen van de organisatie en betaalden ons de bijdrage voor de bbq terug !. Werkelijk zo'n correcte manier van handelen heb ik nog nooit ergens meegemaakt. Werkelijk niets dan hulde voor zo'n organisatie.
De sfeer was geweldig. Dit is echt recratief lopen; je bent en als groep bezig en voor jezelf. Iedereen presteert naar zijn kunnen en wordt als zodanig volledig gewaardeerd.
Na afloop kregen we de fameuze bierkorf. De mooiste opmerking in dit verband was wel:"als we nu van vijf jaar het statiegeld opsparen dan kunnen we het zesde jaar voor niets lopen". Of was het nu gratis lopen.
Samenstelling bierkorf – editie 2006
Ciney
Duvel
Malheur
Grimbergen
Kastaar
Keizer Karel
Leffe
Lindemans kriek
Flierefluiter
Palm
Prior St-Bernardus
Rodenbach
Satan
Tongerlo
De statistiek uiteindelijk werd "meer schuim dan bier" 41e in een totaal tijd van 10:53:50. Dit is een gemiddelde snelheid van 11,237 km/h. Absoluut geen verkeerde prestatie
Samenvattend:
heerlijk vroeg opgestaan op zondagmorgen;
helemaal naar het buitenland geweest;
35 kilometer gefietst;
een marathonnetje gelopen;
flink kunnen ouwehoeren;
naar mooie sportprestaties gekeken;
de nodige lekkere glazen bier gedronken;
met aardige mensen op stap geweest;
14 flessen bier gekregen;
lekker laat thuis gekomen
een hoop rauwkost gegeten en
een mandje voor moederdag georganiseerd
wat kan een mens nog meer willen op zijn vrije zondag
Dus zeker voor herhaling vatbaar!