Sinds 1997 schrijf ik af en toe gedichten in mijn eigen Limburgs dialect, het in Swalmen gesproken 'Zjwaams'.
Zelf noem ik ze liever 'versjes; dat klinkt wat luchtiger. Ze rijmen soms niet, maar meestal toch weer wel.
Ik vind het leuk om woorden die een beetje vergeten dreigen te raken te gebruiken, zodat de versjes ook echt Zjwaams klinken.
En ik houd het graag een beetje speels, met onverwachte gezichtspunten of wendingen, om de lezer een glimlach te ontlokken. Niet persé literair dus.
Aanvankelijk schreef ik alleen versjes als aanvulling bij artikelen over kunstwerken die her en der in het dorp staan. Later ook over verschijnselen in de natuur, het riviertje de Swalm, onderwerpen uit het wereldnieuws of gebeurtenissen in Swalmen. Ook ontstonden er bijdragen voor het plaatselijke carnavalsblad 't Kuulköpke, een aantal kinderversjes, overwegingen bij verjaardagen en andere momenten in het leven. Zo'n beetje over alles dus. Een enkele keer in opdracht, maar bij voorkeur toch gewoon uit mezelf.

Het is in bijna tien jaar tijd een behoorlijke verzameling geworden. In april 2008 is een selectie daaruit in boekvorm verschenen. Hier een impressie van het boekje.

Voor de niet-Limburgers zal het ongetwijfeld moeilijk zijn om ze te lezen. Maar waarschijnlijk begrijp je de strekking wel. Hardop lezen wil ook wel eens helpen.