ZOEA 122 - BONAIRE 2 - BELEVENISSEN

Bonaire, 25 maart 1999

Hallo allemaal,
Even 500 NAFjes (Antilliaanse guldens) pinnen. De transactie verloopt in eerste instantie goed maar alleen gaat het laadje niet open. Weg pas en al helemaal geen poen. Ik bel de bank en blijf op wacht, want ze hebben me al eens eerder bestolen met zo'n geintje. Toen kwam er ook niets uit, maar het was wel degelijk van de rekening afgeschreven. Dat was wel een aantal jaren geleden en in Venezuela. Als je maar op tijd storneert dan komt het meestal wel goed. Bovendien hebben wij een uitstekend thuisfront die alles voor ons regelt. In ieder geval krijg ik wel mijn pas terug maar er moet in Nederland gereklameerd worden. Al kom je uit Alaska of China, zo'n apparaat geeft je, indien je in het bezit bent van een geldig kaartje, toch maar mooi van die flappen, tenminste....?

Het e-mailen via onze hamradio is een uitkomst. Even een berichtje inkloppen en via het paktor-systeem gaat het naar onze Amerikaanse zendamateur/provider die het vervolgens forward naar e-mail. In Amerika is dat toegestaan. De PTT in Nederland denkt daar anders over. Ik type gauw even een berichtje aan de familie en binnen 10 minuten weten ze van de hoed en de rand. Ideaal en allemaal gratos. Als je hier vanaf de Telbo (Telefoonmaatschappij Bonaire) een fax wil versturen laten ze je rustig een uurtje wachten en dan heb je ook nog kans dat je te horen krijgt dat de verbinding niet gelukt is. Geduld is een schone zaak in deze landen.

Als je hier eenmaal een mooring hebt dan laat je die niet meer los! Of de mooring laat zelf los...... We komen net terug van onze ochtend wandeling met Whity als we de ZOEA zien dobberen omringd door een aantal rubberbootjes. Er klimt net een vreemdeling aan boord en de watertaxi "Baka di Laman" gooit een lijntje uit en neemt ons op sleeptouw. We sjeesen naar onze dinghy, zijn er nog nooit zo lenig ingesprongen en spurten naar onze grote boot. Pprrtt.... bekijk het maar zegt ons bb motertje. De benzine is op. Dat is ons nog nooit overkomen. Murphy's Law? We komen in ieder geval aan boord van de ZOEA en starten de motor. De lijn van de mooring is doorgeschavield en door de oplettendheid van onze medezeilers hebben wij ons huisje weer terug. Er wordt een nieuwe lijn op het betonblok gezet en nog eentje extra voor het geval dat, want zoiets willen we toch niet nog eens meemaken!

We hebben nog meer geluk. Ons hondenvriendje wringt zich uit zijn halsband zwiepert tegen een auto aan. Gelukkig rijdt de man niet hard en kan Glen onze doerak, die in een vliegende vaart in de bush bush verdwenen is, weer snel terugvinden. Hij heeft geen schrammetje maar trilt over zijn hele lijfje.
Zo zien jullie maar, met een beetje geluk vaart niemand wel.
Groetjes vanaf de ZOEA van Glen, Margriet en Whity.