ZOEA 126 - AVES

Las Aves, 3 april 1999

Hallo allemaal,
We vertrekken op Glen zijn verjaardag naar Aves. De dag daarvoor hebben we uitgeklaard en jullie willen het niet geloven, maar een "Vertrekpas" kostte ons maar 25 NAF centen. Wat een giller! Bij ons aan boord bevindt zich Sabina, de 10 jarige dochter van Rob en Jeannette van de "Seawitch". Ze is varen gewend en heeft deze trip al meerdere malen met haar ouders gemaakt. We worden uitgeleide gedaan door de flamingo's. Ze vliegen een stukje met ons mee! Hun nek en stelten vormen een lange smalle roze streep in de prachtige lichtblauwe lucht. De zee aan deze kust is wild en we hotsen en botsen er tegen in. We maken nogal wat klappen en duiken er als een log gevaarte in. De boot komt bijna tot stilstand. Je hoort de schroef ronddraaien in de luchtbellen. Als we eenmaal los zijn van het land gaat het al een stuk beter. Na uren komen we op Aves aan. Sabina is onze gids. Achter welk eiland gaan we liggen? Long Island met 1 palmboom, Round Island met 2 en Lighthouse Island met natuurlijk de vuurtoren. Wij gooien het anker erin bij Long Island en genieten 's avonds van het feestdiner aan boord van de Seawitch. Omdat het bijna Pasen is, heb ik een aantal dozen met eieren gekocht en gaan Sabina en ik deze uitblazen. Het valt niet mee om de gaatjes erin te prikken. De schaal is toch harder dan ik denk. Grote hilariteit als wij tijdens het blazen een ei fijn knijpen en de glibberige troep zich verspreid over tafel en kleren. Daarna komt het serieuze werk. Een gezellig karweitje met een mooi resultaat. We zijn natuurlijk vooral naar Aves gegaan om te snorkelen. Met de bijboot van Captain Rob gaan we naar het rif. In dit opzicht overtreft Aves Bonaire. Wat een prachtige onderwaterwereld. Gigantische koralen, bolvormen zoals hersen-, bloem- en sterkoraal en een soort geweien met de naam elandhert- en vingerkoraal. Daar tussendoor heel veel vissen. Het is alsof ik in een aquarium zwem. Omdat het zo ondiep is en het koraal op sommige plekken boven water uitsteekt, valt het niet mee om je weg te vinden naar een dieper gedeelte. Er moet heel wat geflipperd worden. Op de terugweg gaat het vanzelf alhoewel het dan op je stuurkunst aankomt. De stroming kan je gemakkelijk tegen zo'n kustwerk aansmijten. Ik raak de bloemetjes bol aan en hij geeft een slijmerige substantie af en als ik later mijn vingers bekijk lijkt het net of ik de hele boot geschuurd heb. Het bovenste laagje is van mijn toppen verdwenen en hier en daar zitten de sneetjes erin. Op deze plek is trouwens jaren en jaren geleden een zeeschip vergaan. De oude kanonnen steken recht omhoog. Rob vindt een prachtige door de zee glad gepolijste koperen klinknagel. Als ik me omdraai om weer een doorgang te vinden uit dit rif, sta ik "face en face" met een barracuda. Ik schrik me werkelijk te pletter en zwem zo vlug mogelijk naar de anderen. Tjeerd gaat even kijken. Het blijkt een ongevaarlijk broertje te zijn van de in scholen levende barracuda's. Deze is gevlekt en solitair, maar wel een stuk groter. Volgens Tjeerd wel een meter of twee. Dat wil ik niet beweren, maar meer dan 1 meter is hij zeker. Voor mij groot en angstaanjagend genoeg. Ik maak wel even een ommetje. Ik heb geen zin om wederom in die starende koude vissenogen te kijken en die grote bek staat me al helemaal niet aan. Uitendelijk kom ik weer veilig aan bij de dinghy. 's Middags gaan we een wandeling maken op Lighthouse Island. Ook hier maar 1 zielige oude palmboom. Ooit zullen er 6 staan, want we ontdekken 5 nieuwe aanwinsten. Ze zijn op 18 december 1998 geplant. Het zijn ontsproten kokosnoten met een paar frisse groene blaadjes. Een ingekerfd bordje erbij met de bootnaam. Goed beschermd tegen zon en wind door oude palmbladen en wrakhout. Sabina en ik gaan op zoek naar schelpen en allerlei materiaal wat de zee hier op het strand werpt. Bij terugkomst zaagt Glen met de decoupeerzaag ringen voor ons uit een plaatje hardboard. Ik moet hem daarbij wel even helpen, want het 15 jaar oude apparaat begint zo langzamerhand wel af te takelen. Het pendulem systeem werkt niet meer en ook de aan- en uitknop is defekt. Bij Glen zijn commando moet ik de stekker uit het stopcontact trekken, ondanks dit ongemak zijn het prima ringen geworden. Onze buit wordt op de tafel uitgespreid en we kunnen aan de slag. Alleen is het nog even zoeken naar mijn lijmpistool. Ook al heb ik alle kastjes en bakken genummerd en alles genoteerd in een groot schrift, betekent het nog niet dat de spullen daar ook liggen. Je moet wel het schrift bijhouden!!!! Natuurlijk vinden we hem en gaan we aan de gang. Het worden hele leuke kransen. Vandaag is het voor Sabina alweer de laatste dag aan boord van de Zoea. Als afscheid nog een gezellige barbecue. De volgende dag keert de Seawitch weer zijn steven richting Bonaire en blijven Whity en wij zielig en alleen achter. Meerdere malen duikt onze "Kef" de "Hondenkooi" in om zijn vriendinnetje te zoeken! Ook wij missen haar, want het is plotsklap wel heel er stil. We blijven nog 1 dag op Aves en ook dan gaan wij verder. Terug richting oost!
Groetjes van Glen en Margriet Krab a/b ZOEA.