ZOEA 132 - TERUG 6 - PUERTO SANTOS - GRENADA

Grenada, 13 april 1999

Hallo allemaal,
Vertrek van Puerto Santos om ongeveer 21.00 uur. We varen het liefst 's nachts langs de kust omdat er dan maar weinig wind staat. Normaliter in deze tijd van het jaar, staat er overdag een pittige oost tot noordoostelijke wind en is het geen pretje om er tegenin te varen. Ook is het een heel verschil of je je 1 mijl of 5 mijl uit de kust bevindt. In deze gordel is er praktisch geen wind of een beetje vanuit de wal door het afkoelen van het land. Kom je buiten die 5 mijl dan heb je al gauw krachtje 5/6 voor je kiezen. Het enige nadeel van het dicht langs de wal varen zijn de vele onverlichte vissersbootjes. Het blijft dus altijd opletten geblazen en met een afnemende maan is er ook niet veel licht. Door het vreemde weer de laatste tijd is alles een beetje van slag en hebben we, 1,5 mijl onder de wal, ditmaal wel veel meer wind dan verwacht. De zee is rommelig en de lucht bewolkt en af en toe squals, zodat de meter stijgt tot 25 knopen. Later op de avond trekt de bewolking weg en krijgen we een heldere hemel met veel sterren. Op mijn wacht zit ik m.b.v. een looplampje te puzzelen. Als we met de dageraad zo ongeveer op de hoogte van Punta Pargo zijn, hijsen we de zeilen en draaien 90 graden. Helaas hebben we nu niet veel wind meer en een hele rare hoge deining. Het gehele traject wordt bijna motorzeilen. Een onplezierig ritje ondanks dat we toch lekker snel gaan (7 knopen). Het is een kwestie van uitzitten. Het valt nog niet mee om de aanlooplichten te ontwaren en ook de voor anker liggende boten zijn nauwelijks te onderscheiden. Tergend langzaam varen we dichterbij. He, he we zijn er! Na ongeveer 9 a 10 uur varen, laten we uiteindelijk om 19.30 het anker vallen. Hierna volgen er alleen nog maar halve wind of bakstagkoersen. We verheugen er ons op! Na de bami en een potje bier duiken we de koffer in. De volgende dag even op zoek naar de "Nutmeg" en een belletje naar het thuisfront om Ma te feliciteren. We klaren ditmaal niet in omdat we niet lang zullen blijven. Bovendien is het ook niet mogelijk want de douane is om 3 uur al verdwenen. Grenada is in de ban van de belangrijke Cricket wedstrijd West-Indies tegen Australie die morgen wordt gespeeld in Savannah Park. Vanmiddag wordt de oefenwedstrijd gehouden. Langs de kant van de weg allemaal auto's. Vanuit de achterbak worden er biertjes en softdrinks verkocht. Sommigen hebben een provisorische tafeltje gemaakt van wat olievaten en een plank hout en staan te bakken en braden. Overal ook barbecues met chickenlegs en heerlijke maiskloven. Ook al gemaakt van oliedrums. Overlangs doorsnijden, wat kooltjes erin een een stukje gaas erover en klaar is je barbecue. In de achterbak van een pickup-truck een Big Mamma onder een grote paraplu. Een grote koelbox naast zich en ook zij doet goede zaken. Het is een drukte van belang langs de stoffige weg, waar de auto's zich al toeterend voortbewegen en de mensen er kriskras tussendoor lopen. Ik ben blij weer aan boord te zijn en een verkoelend briesje op mijn bezwete lijf te voelen. Inmiddels is de "Buster" met Fred en Ineke ook gearriveerd. We hebben elkaar in 6 jaar niet gezien, maar het lijkt net of de tijd stil heeft gestaan en we gewoon weer verder gaan waar we zoveel jaren geleden gestopt zijn. Hartstikke leuk. Zij krijgen diezelfde avond charters en wij vervolgen morgen onze weg weer en wie weet zien we elkaar weer of anders hebben we tegenwoordig het gemak van email om contact te houden.
Groetjes vanaf de ZOEA van Glen en Margriet Krab.