ZOEA 135, LEEWARDS 2

St. Maarten, 5 mei 1999

Hallo allemaal,
Leeward Islands betekent eigenlijk Benedenwindse eilanden, lijwaarts in zeemanstaal. Windward is naar de wind gekeerd en dus de loefzijde. Deze hele eilandengroep van Grenada tot aan St. Maarten liggen in een maanvorm. Van Grenada tot Martinique naar de wind toe en van Martinique naar St. Maarten van de wind af, vandaar de benaming. We gaan naar het Carib territory en de weg voert ons langs de windzijde van het eiland. Helaas staat er niet veel wind, dus spektakulair is het niet maar toch is het wel een plaatje waard. De groene heuvels met de blauwe zee en de aanstormende golven met hun witte branding. Inmiddels zijn we de koffiebomen al gepasseerd. Omdat we nu een andere route nemen als gepland, zijn we verstoken van de lunch, waar de rijke natuur van Dominica biedt ons genoeg eten en drinken. Er zijn aan deze kant van het eiland veel bananenplantages en de rijpe vruchten liggen voor het oprapen. Toch moet je wel even opletten want als ik het kammetje wil pakken kruipt er een dikke harige spin uit. Bij het strand vinden we zat kokosnoten. Een groen-oranjekleurig exemplaar wordt rechtop op een steen geplaatst. Een andere steen met geweld er een aantal malen bovenop gooien en er komt een barst in. Het is nog wel een zware klus om de noot te ontdoen van zijn harig jasje maar de aanhouder wint. Rondom even het kapje eraf tikken. Het heldere vocht is heerlijk. Nog een tik en de noot ligt open en de witte kokos komt vrij. De groene noten zijn op deze manier niet te openen, ze zijn nog onrijp, maar bevatten wel meer vocht en de kokos is nog zacht. Hiervoor heb je een machette nodig. In het Carib gebied, het enigste EIGEN plekje in de hele CARIBbean voor deze eerste bewoners, gaan we op bezoek bij vrienden van onze chauffeur. Ze wonen in een primitief huisje. Achter in de tuin bevindt zich de keuken. Een soort schuurtje met als aanrecht een plank en het "kooktoestel" bestaat uit drie blokken hout. Er tussenin een klein vuurtje. Het eten bestaat uit een kam bananen en wat wortels. Toch zijn er vele manieren om een banaan te bereiden. In dunne plakjes als chips, even koken en dan in een salade, of pureren en als ballen in de olie bakken. Dit alles doet men met groene bananen. Je zal een lokaal nooit een gele banaan zien eten zoals wij dat gewend zijn. Vol trots laat de vrouw ons haar goed onderhouden tuin zien. Oregano en basil en een avocadoboon geeft nog een kleine variatie in het menu. Verder nog een soort pers voor de sugar cane. We krijgen een stengel om op te kauwen. "Suck on it". Dat doen ze hier allemaal en op allerlei bonen en wortels. Kauwen om de honger te stillen en de dorst te lessen. Alles heeft vaak een bepaalde geneeskrachige werking. We krijgen een soort olienoten en dat is goed voor de darmen. Sugar appels en cherry's vinden we bij de buurvrouw in de tuin en natuurlijk mogen wij er even van proeven in de hoop dat we dan wat van haar zelf gevlochten mandjes kopen. Via het reservaat rijden we naar het midden van Dominica langs het gebied "Concorde" waar de Carib indianen vrij konden omgaan met de negerslaven. Als een Carib een neger tot man of vrouw nam konden ze niet meer terug naar hun eigen dorp en vestigden zich dan meestal in dit gebied. Alhier plukt Octavio "Coco" voor ons. Het is een ovaalvormige oranje tot gele vrucht. Binnen in een tros van bonen die aan elkaar vastzitten door een witte vleesachige schil. Deze moeten in de zon gedroogd worden waardoor de schil verschrompeld en de bruine chocolade overblijft. Verder wordt ons mandje nog gevuld met sereh, grapefruits, sinaaasappels en papaja. Even wat schors van de boom schrapen en we hebben verse kaneel. Via een aantal kleine kustplaatsjes komen we weer in Rousseau aan. Een geweldige leuke en leerzame dag. Als we op de steiger staan om teruggebracht te worden naar de ZOEA heeft Whity ons al gezien. De hele dag heeft hij op ons liggen wachten, zonder te eten en te drinken. Hij wist immers niet wanneer we terugkwamen...? Nu is hij zo blij, blaft als een gek en rent het dek op en neer. Wat een begroeting! We worden allemaal stuk voor stuk afgelikt en daarna is het pas tijd voor een slokkie water en ook wij hebben wel een biertje verdient.
Groetjes vanaf de ZOEA van Glen en Margriet.