Een tijdje geleden lag ik 's nachts wakker, en kwam de volgende vraag bij me op:
Waarom geloof je eigenlijk nog steeds in God?
Na 20 jaar dag in dag uit gewerkt te hebben tussen collega's waarvan de meesten het geloof in God (op zijn zachtst gezegd) irrelevant vinden, is dit toch wel een redelijke vraag.
Al denkend kwam ik tot de conclusie dat het niet in de eerste plaats de beredeneerbare argumenten zijn (daarover later), maar het belangrijkste is voor mij de innerlijke vrede die ik ervaar. De eerste keer dat ik volledig overweldigd werd door zo'n innerlijke vrede en blijdschap was, toen ik, al twijfelend aan Zijn bestaan, toch mezelf overgaf aan Gods genade. Die ervaring heeft mijn leven veranderd, ook al wilde ik het eerst zelf nog niet geloven. Ik was toen 19 jaar.

Ik denk dat dit ook is wat Jezus bedoelde toen hij tegen zijn volgelingen zei:
"Ik laat jullie vrede na; Mijn vrede geef ik jullie, zoals de wereld die niet geven kan." ( Joh.14:27)
En zo zijn er nog veel meer plaatsen in de Bijbel waar over Vrede gesproken wordt, en waar duidelijk niet "afwezigheid van oorlog" bedoeld wordt. Ook in het overbekende Kerstlied "Ere zij God" zingen de engelen: "Vrede op aarde bij de mensen in wie Hij welbehagen heeft." (Lucas 2:14)
Wat mij sterk aanspreekt is de uitspraak van de mannen uit Emmaus nadat Jezus met hen opgelopen was zonder dat ze hem herkend hadden: "Brandde ons hart niet in ons terwijl Hij onderweg met ons sprak?" (Lucas 24:32)
In zijn brief aan de christenen in Filippi schrijft de apostel Paulus:
"En de Vrede van God, die alle begrip te boven gaat, zal uw harten en gedachten behoeden in Christus Jezus." (Fil. 4:7)
Onlangs las ik enkele boeken van mensen die om hun geloof gevangen gezet en gemarteld waren. Ook in hun getuigenis kwam de Vrede van God steeds weer terug als belangrijkste krachtbron om niet haatdragend te worden.

Tot slot nog een paar opmerkingen over die beredeneerbare argumenten. Iedereen die iets weet van de levende organismen om ons heen moet wel onder de indruk zijn van de enorme complexiteit hiervan, met onszelf als levend bewijs. In mijn beleving is het "geloof" dat dit allemaal "vanzelf" tot stand gekomen is door "natuurlijke selectie" of "evolutie", minstens zo onredelijk als het idee dat hier een creatieve geest aan het werk is. Het ontstaan van "leven" op zich alleen al is een ondoorgrondelijk mysterie. Hoe meer we ontdekken over de materie, hoe meer onze "zekerheden" niet meer zo zeker blijken te zijn. Geloof in God is echt zo gek nog niet!







Home | Mail Leen