|
|
|
|
|
Wettelijke verdeling De wettelijke verdeling is geregeld in artikel 4:13 Burgerlijk Wetboek en verder. De bepalingen van het nieuwe erfrecht zijn vooral om de langstlevende partner te beschermen en deze de mogelijkheid te geven zo lang mogelijk ongestoord verder te leven. (zodat de partner niet in financi�le problemen kan komen door uitbetaling erfdelen kinderen) Over de bescherming van de langstlevende partner is zeer lang gepraat. Er is uiteindelijk een oplossing voor gevonden. In het nieuwe erfrecht is voor de bescherming van de langstlevende partner twee nieuwe begrippen in het leven geroepen, "de wettelijke verdeling" en de "Wilsrechten". (wilsrechten zie volgende hoofdstuk) De wettelijke verdeling is van toepassing wanneer een erflater is overleden met achterlating van kinderen en partner. (geregistreerde partner of een niet van tafel en bed gescheiden echtge(o)t(e)) Eerst moet worden vastgesteld wat het erfdeel van de partner en kinderen is. Indien er geen testament is verkrijgen de partner en kinderen ieder een gelijk deel. Indien een kind is vooroverleden en ook kinderen nalaat, dan gaat dat deel naar deze kinderen. Bij testament kunnen de bepalingen van de wettelijk verdeling worden uitgesloten, of andere voorwaarden aan worden gegeven. De wettelijke verdeling is het volgende: A. Eerst moet worden uitgerekend, wat ieders aandeel in de nalatenschap is. Alle zaken uit de nalatenschap worden aan de langstlevende partner toegedeeld. Deze wordt dus eigenaar van alle vermogensbestanddelen. B. De overbedeling, dat is het bedrag wat de langstlevende partner te veel krijgt, moet door de langstlevende partner in contanten schuldig worden gebleven aan de kinderen. Deze schuld is door de kinderen pas opeisbaar bij overlijden langstlevende partner. C. De langstlevende partner moet een rente betalen over deze schuld aan de kinderen, ook deze rente is pas opeisbaar bij overlijden langstlevende partner. Deze rente is wettelijk bepaald op de wettelijke rente minus 6 Deze rente kan niet negatief zijn. voorbeeld Wettelijke rente is op 8%. De rente die de langstlevende partner op dan moment moet vergoeden over de schuldig gebleven erfdelen is dan 8% - 6 is 2% Indien de wettelijk rente op een gegeven moment 4% is, dat is de schuld renteloos (4% - 6 = 0%) De echtgenoot heeft dus na overlijden partner een schuld aan de kinderen ter grootte van hun erfdeel. Dit bedrag + rente is pas opeisbaar bij het overlijden van de langstlevende partner. Ook is het mogelijk, dat de erven gezamenlijk een andere rente overeenkomen. Dit moeten de erfgenamen binnen 8 maanden na overlijden overeen komen. (opmerking, indien er een andere rente wordt afgesproken op een later tijdstip dan binnen 8 maanden na overlijden, kunnen er fiscale nadelen aan vastzitten, informeer dan bij de Belastingtelefooon) voorbeeld Gezamenlijk wordt afgesproken dat de rente is 7% per jaar, opeisbaar bij overlijden. Erflater kan ook in een testament opnemen dat de wettelijke verdeling van toepassing is en daaraan een andere rente koppelt. De kinderen krijgen hun erfdeel dus niet in handen. Ze krijgen een vordering in geld, ter grootte van hun erfdeel, opeisbaar bij overlijden langstlevende partner tegen een rente van wettelijke rente minus 6 Het verschuldigde successierecht, welke schuldig is over de erfdelen van de kinderen moet door de langstlevende partner worden voorgeschoten en komt in minderen op het schuldig gebleven erfdeel. voorbeeld Erflater overleden, echtgenote en 1 kind. Erfdeel kind is � 10.000, te betalen successierecht is dan � 69 De langstlevende partner heeft dan een schuld aan kind, groot � 10.000 - � 69 is � 9.931. Het kind heeft dus een vordering op partner van totaal � 9.931, opeisbaar, met rente, bij overlijden partner. Hierbij merk ik op dat de langstlevende partner geen zekerheid hoeft te stellen op deze vordering. De langstlevende partner kan doorgaan met leven hoe deze zelf wil. Ook mag de langstlevende partner alle vermogensbestanddelen opmaken. Indien bij haar overlijden geen vermogen meer is, en de kinderen wel een vordering hebben, is deze vordering dus nihil waard. Daar is echter niets aan te doen. (erflater had immers tijdens zijn leven ook zijn vermogen op kunnen maken) Het ook mogelijk, dat de langstlevende partner de erfdelen aan de kinderen in contanten of goederen uitkeert (artikel 17 BW) Alleen de partner kan beslissen of hij de erfdelen aan de kinderen uit wil betalen. voorbeeld Enige jaren na overlijden vader wil kind een eigen huis of een auto kopen. Moeder kan dan beslissen dat het erfdeel vader aan kind wordt uitbetaald. (er kunnen hier dan wel fiscale nadelen aan zitten, informeer eerst bij de Belastingtelefoon) Op de PC-versie van de site, die ook goed te lezen is op een tablet, zie www.breemans.net of home.hccnet/m.breemans staat een uitgebreide uitleg waarin ook uitvoerig wordt ingegaan op de fiscale regels met voorbeelden enz. |