In New South Wales is een fragment van een onderkaak gevonden waarvan men denkt dat het afkomstig is van een voorouder van het vogelbekdier, de Steropodon galmani die naast de dinosauriërs leefde, zo’n 110 miljoen jaar geleden. In die tijd hadden de dieren nog kiezen, die zijn nu vervangen door benige richels. Het vogelbekdier wordt ook wel een levend fossiel genoemd vanwege het feit dat het dier de laatste 15 miljoen jaar niet meer is geëvolueerd.

In 1799 werd het vogelbekdier voor het eerst beschreven door een Britse wetenschapper, Dr. George Shaw. Zijn eerste reactie was dat het een met zorg uitgewerkte grap was. Hij dacht dat de snavel aan het lichaam was vastgenaaid en probeerde met een schaar de steken los te maken. Hij ontdekte dat dit toch een echt uniek dier was en noemde het dier Platypus anatinus, van de Griekse en Latijnse woorden die betekenen “platvoetig, eendachtig”. Toen bleek dat er al een groep kevers de naam Platypus had, heeft men als officiële naam Ornithorhynchus anatinus genomen, waarbij het eerste woord “vogelachtige snuit” betekent. Langzaam aan kwam toch de verbannen naam Platypus weer terug en nu is dit de algemeen geaccepteerde naam voor het dier.

Volgens een legende van de aboriginals werd het eerste vogelbekdier geboren nadat een jonge vrouwelijke eend had gepaard met een eenzame aandringende waterrat. De nakomelingen hadden hun moeders snavel en voeten met watervliezen en hun vaders vier poten en mooie bruine vacht.