Bloeddorstige vrouwtjes

Steekmuggen hebben bloed nodig als krachtvoedsel om eitjes te kunnen leggen. Het zijn dus enkel de vrouwtjes die ons lastig vallen, uit de slaap houden en opzadelen met een rode bult en onuitstaanbare jeuk. De mannetjes zijn veel vredelievender. Ze leven alleen van plantaardig voedsel.
Wanneer een mug steekt, brengt ze haar steekinstrument als een injectienaald in onze huid. Eerst zal ze een gaatje boren, waarna ze speeksel in die opening spuit. Zo wordt het stollen van het bloed tegengegaan en kan het diertje het bloed beter opzuigen. Want als het bloed stolt, zou haar zuigkanaal verstopt kunnen raken. Verder geeft ze ook nog een prikkelende stof af, die het bloed makkelijk naar de prikwonde laat toestromen. Enkel deze stof veroorzaakt de jeuk en de rode bultjes. De stoffen die de mug bij ons inbrengt zijn op zich weinig gevaarlijk, tenzij ze ziekteverwekkende kiemen bevatten. Meestal zijn die ziektekiemen dan afkomstig van personen die ervoor met een muggenbezoekje werden vereerd.
Onze huid is dun en weinig behaard en daarom zullen muggen mensen eerder steken dan dieren zoals hond of kat. 
Sommige mensen hebben meer last dan anderen. Entomologen (insektenkenners) denken dat het iets te maken heeft met de persoonlijke geur. Maar echt weten doen ze het niet
De muggen voelen zich aangetrokken tot alles wat zwart of donker gekleurd is. Om die reden zullen gebruinde types voor de mug aantrekkelijker zijn dan bleekgezichten. Overdag zitten de muggen heel stil in hoekjes aan de kant, aan de onderzijde van bladeren of op het plafond. Ze zoeken liefst een plekje op waar het enigszins donker is. In de warme zomermaanden en de herfst zijn ze er met grote aantallen. De bevruchte vrouwtjes overwinteren op vochtige plaatsen zonder tocht, dus in kelders, kruipruimten, spouwmuren, regentonnen, spleten, kieren en nestkastjes.

Voedsel voor velen

De paring gebeurt in de lucht, al vliegend. De eieren worden aan het wateroppervlak gelegd.
Een stilstaand watertje, een vijver, een niet afgedekte regenton of zelfs een plat dak waar wat water op staat, wordt vriendelijk geaccepteerd als afzetplaats voor de eieren. Na enkele dagen opent de muggenlarve het deksel van het eikapsel en begint een zwemmend leven vol gevaren. Want zwarte muggenlarven zijn een mals hapje voor vele waterbewoners, zoals vissen en waterkevers. Als de larve niet aan het wateroppervlak kan komen om te ademen, verdrinkt ze. Het verpoppen tot mug gebeurt in het water, de poppen hangen als dikke komma's aan het oppervlak. Daarna is de mug volwassen en heeft nog een maand te leven. Maar de bevoorrechten die in de late herfst worden geboren, kunnen tot zes maanden oud worden. Deze groep moet immers overwinteren en zo borg staan voor een nieuwe generatie in de komende zomer.

Muggen zijn insecten  

Insecten zijn geleedpotige, ongewervelde dieren. Typerend voor insecten is hun driedelige lichaam, dat uit kop, borstdeel (thorax) en achterlijf (abdomen) bestaat. Bijna alle insecten hebben vleugels. Hun houding en vorm zijn zeer verschillend. Het zijn de enige ongewervelde dieren die kunnen vliegen.  Insecten hebben altijd zes poten. Spinnen hebben daarentegen acht poten en kreeften tien. Voor op de kop hebben insecten twee voelsprieten. Hierin bevinden zich soms de smaakzintuigen, de reukorganen en de oren. Insecten krijgen hun voedsel binnen door te likken, te bijten, te kauwen en te zuigen (zoals bijvoorbeeld de mug). Het lichaam van insecten, dat tegelijkertijd huid en skelet is, bestaat uit een hoornachtig pantser (chitine).

Uitkomende mug