Coopers Beach, 16 mei 2008 Ha luitjes, Nou Internet & e-mail doet het nu ook. Ik (Philip) moest even uitzoeken welke smtp-server we moesten gebruiken, en eigenlijk zou Elvira dat maandag aan de techneut van haar werk moeten vragen, maar dankzij wat hackwerk via RIPE ben ik er zelf achter gekomen. Goed, hier komt de mail die we tot nu toe maar niet weg kregen: Een eerste bericht uit Nieuw Zeeland voor de thuisblijvertjes ============================================================= Wel het was een hele reis. Ondanks 4-5 dagen vrij vooraf toch nog een boel stress, pakken, huis proberen op te ruimen, zoveel mogelijk in de koffers proppen - o jee, meer dan 20 K pp, hmmm wat laten we nasturen, nou ja. Met een 5-jarige erbij die best snapt dat er wat staat te gebeuren gaat de tijd opeens 3 X zo snel; telkens weer "voorlezen", speeltuin, etc, schiet niet zo op. Na 11,5 uur nachtvlucht kwamen we dan gaar aan in Hong Kong. Juul had bij elkaar maar 3 van de door ons gewenste 11 uur geslapen; ze vond de tekenfilms veel te leuk. Na wat bassen leek ze dan weer te gaan slapen maar even later had ze weer de stoel-zappinette in haar knuistje waarmee ze alle 53 kanalen langs ging op zoek naar "poppetjes". Ze snapte 3 X sneller dan Elvira hoe dat ding werkte. Uiteraard kwam dan toch de man met de hamer; en wel in een of ander Hong-Kongs park om 4 uur 's middags: volledig maar dan ook echt helemaal down and out. Dat het tegen de 30 graden en stikbenauwd was hielp natuurlijk ook. In een treinstation in de buurt hebben we haar dan maar een paar uur op een bankje laten pitten, in de hoop dat ze weer wat energie zou hebben voor het boarden van de volgende vlucht: nog maar 10 uur naar Auckland. Dat werkte, en ze had ook haar lesje geleerd. Ze wou haar avondprak niet eens, ze rolde zich op in de stoel en vlood hene. Dan: aankomst in Auckland: brrrrrr 11 graden maar! Een heel contrast met A'dam en Hong Kong. De "biosecurity"-beagle bij de douane (in Nieuw-Zeeland zijn ze extreem paranoia met eten invoeren) vond Julia's rugzakje heel interessant ruiken, ach dat moest natuurlijk het niet-afgewassen plastic vliegtuigbestek zijn dat we per sé van J moesten bewaren. Arme beagle, hij had toch gelijk - in het hotel bleek dat daar onderin nog een half vergane boterham zat van een van haar laatste BSO-dagen in de meivakantie. Gelukkig was de hotelkamer goed te pruimen. Behalve dan dat er een bouwplaats was direct achter de bomen; daar werd de 2e nacht continu beton gestort, fijn dank u wel. (Auckland is überhaupt een grote bouwplaats). De volgende ochtend moest Elvira vroeg bij de registratie-afgevaardigde langs en ach - daar bleek dat ze een van de belangrijkste papieren (een vertaling van haar bul) maar niet kon vinden. Dus konden we eerst op jacht naar een beëdigd vertaler. Maar goed dat we 2 dagen in Auckland hadden gepland ipv 1 zoals de intermediair had gesuggereerd. Nou en dan konden we donderdag eind van de dag eindelijk naar Kaitaia vliegen en door naar Coopers Beach. En tsja we hadder er niet helemaal op gerekend dat het om 6 uur al donker zou zijn; kennelijk ligt Nieuw-Zeeland nogal oostelijk in de betreffende tijdzone. We werden fantastisch ontvangen. Onze leasebak stond klaar, we werden naar ons tijdelijk huis in Coopers Beach gereden en er was in het resto vlakbij gereserveerd. Er was zelfs voer ingeslagen voor als we toch zelf hadden willen koken. En de volgende ochtend: ...wauw wat een uitzicht. Wat een groot huis. Wat een mooi weer. Wat een rust: geen schreeuwende junks, geen "niersteenvergruizers" (van die gepimpte golfjes met 250W-woofers), geen feestjes aan de overkant van de binnentuin die tot 5 uur 's ochtends woekeren, kortom, we gaan de 1e OPstraat 183 snel vergeten denken we. Komt met de Kerst wel weer. We hebben meteen Juul's nieuwe school bezocht (www.mangonui.school.nz); heel leuk, klein (125 leerlingen), 2 speeltuinen, zwembadje, 6 of 7 houten gebouwtjes, en vooral: een lieve, rustige maar (zo taxeren we) als het moet strenge juf die Juul meteen inpakte. Ze had ter kennismaking al de foto van Julia en Elvira uitgeprint die we ze vorige week hadden gemaild. Uiteindelijk wou Juul eigenlijk zelfs graag blijven, maar we moesten nog meer doen vandaag. Zoals even langs in Kaitaia (3 kwartier links rijden) voor een bezoek aan Te Hauora, het hoofdkwartier van het medisch centrum waar El voor werkt. Ook daar een gezellige informele maar efficiente boel. Men verontschuldigde zich een beetje voor de voorzieningen in Kaitaia, maar wij vonden het winkelaanbod lang niet gek afsteken bij de gaten waar we in Australië regelmatig doorheen kwamen. Inmiddels hebben we ook een Nieuw-Zeelandse en/of rekening; uw giften zijn welkom op ANZ-Bank #00061716, kantoor Kaitaia. Zou best van pas komen trouwens; rural life bestaat uit wekelijks met de bak 3 kwartier op en neer rijden naar de stad en daar de achterbak helemaal volkieperen met voer voor de rest van de week. Onze fridge staat dus nu ook aardig vol. Maar dat heen en weer scheuren en inslaan kost best wat..... NZ is niet echt goedkoop. Maar we klagen niet hoor. Zo te zien gaan we het best goed krijgen. Deze mail gaat via de internet-aansluiting in ons huis (doet het net sinds een uurtje). Het strand is vlakbij; goed resto aan de overkant van de straat; het weer is nog best goed als de zon schijnt (en dat doet-ie nogal). Elvira's standplaats is 5 min lopen vanaf ons huis; de school is 15 min met de schoolbus (of 3 kwartier lopen, ik moet nog kijken of er "back roads" of paadjes zijn). Apropos, wat dingetjes: - Ons adres tot half november: 27 Berghan Road, 0420 Coopers Beach, New Zealand - Vaste lijn: doet het, +64.9.4062337 - Mobieltje: +64.2.11420635 (wat veel cijfers maar het klopt wel) - Onze eigen mobieltjes kun je ook bellen, in ieder geval voor Philip kost dat niet veel (NZ blijkt Vodafone Passport-land te zijn) - en er is 10 u tijdverschil, het is bij ons 10 uur resp. 16 uur later dan in Nld resp. Boston. Fotootjes: ========== 01 Elvira wat bleekjes op Victoria Peak 02 Julia zit nergens mee - als je ergens in kun klimmen is het een klimrek 03 standaardkiekje van Hong Kong. Let vooral even op de wolkenkrabbers midden vooraan, en dan speciaal de penthouses (op de 80e verdieping of zo) 04 De herfst breekt al uit. Let op de bouwkraan achter de bomen (herrie herrie) 05 Trucfototje van St Patricks Church in Auckland 06 Een van de leukere historische gebouwen in Auckland (Ferry Building) 07 Na de security op Schiphol, Hong Kong en Auckland is zo'n lokaal vluchtje (met een propellervliegtuigje met hooguit 15 passagiers) een verademing. De relaxte gezagvoerder is tevens flight attendant, bagage-stouwer en -inderdaad- piloot. 08 Zo tijdens vlucht 3 worden de dames al aardig melig 09 Zonsondergang boven de NZ kustlijn. Omineus, het was pikdonker bij aankomst 10 De volgende ochtend: uitzicht vanaf onze "porch". Maakt een hoop goed. Voor de liefhebber: er zit nog een kmz-filetje van ons huis aan voor Google Earth. Groeten, Philip, Elvira en Julia