DE FUSIE IN STROOMVERSNELLING

Nieuws uit de landelijke Kerk - voorjaar 2002
Duidelijk is dat de leiding van de drie synoden (gereformeerd, hervormd, luthers) het geduld verloren hebben. Afgelopen is het met het steeds weer in overweging nemen van de bezwaren voor de landelijke fusie.
Op 20 februari 2002 kon u in het dagblad Trouw kennisnemen van de onverholen ergernis van de hervormde secretaris-generaal dr Bas Plaisier. Die ene verenigde kerk moet er nú komen. Gemorrel aan eens genomen besluiten tolereert hij niet langer. "We zijn altijd welwillend geweest. Nu niet meer." En als de top van de Samen-op-weg-kerken spreekt, moeten individuele predikanten zich daarbij neerleggen. Vorige week waren het de vrijzinnigen die om een referendum vroegen: moeten de gewone kerkleden niet nog 'ns gehoord worden? En eind januari waren het de gereformeerde bonders in de hervormde kerk die zich weer eens roerden. De orthodox-hervormden kwamen met een nieuw plan: zou de voorgenomen fusie tóch niet omgezet kunnen worden in een federatie, ofwel unie? Plaisier: "Je bent barmhartig. Dan ga je weer eens een mijl. Maar ze moeten een keer ophouden. We zijn altijd welwillend geweest. Nu niet meer." Kort geleden heeft de leiding van de trio-synode opnieuw van zich doen horen. De fusie moet in een stroomversnelling worden gebracht. Op 12 december 2003 zal het besluit vallen in elk van de afzonderlijke synoden. Dan kan de feitelijke samenvoeging van de drie kerkgenootschappen ingaan op 1 januari 2004. Het precies weergegeven tijdpad is nodig want anders ‘onthouden we de kerkleden de mogelijkheid om bewust naar de vereniging toe te leven,' aldus dr Plaisier. De S.o.W.-kerken zijn volgens dr Plaisier in de afgelopen jaren teveel met zichzelf bezig geweest. De geloofwaardigheid van de kerk in de samenleving is hierdoor geschaad. De tijd die rest tot de vereniging moeten de synodeleden besteden aan toerusting, bezinning, gebed en gesprek. De kerk heeft wel een organisatorische eenheid bereikt op bovenplaatselijk niveau. Nu moet de geestelijke herkenning en verdieping nog groeien, aldus dr Plaisier. Na deze prachtig klinkende woorden (die letterlijk komen uit het officiële orgaan ‘Kerkbulletin' van 19 april j.l.) volgt nu dat wat is gezegd door de voormalige directeur van het Landelijk Diensten-Centrum (het reusachtige bureau van de trio-synode), drs A.W. Wamsteker-Meijer. Deze woorden stonden niet in een officieel blad van de S.o.W.-organisatie, want ze waren de hooggeplaatste kerkbestuurders onwelgevallig. U kon ze lezen in het Reformatorisch Dagblad van 3 mei j.l. Drs Wamsteker is op oneervolle wijze aan de kant gezet na haar kritiek op het functioneren van het Landelijk Dienstencentrum. Het in elkaar schuiven van de drie arbeidsorganisaties noemt Wamsteker een ‘onmogelijke taak.' „Het was een fusieproces zonder precedent van drie complexe organisaties, opgebouwd uit allerlei koninkrijkjes met onontwarbare financiële stromen. En daarbij zijn de partners lang niet even groot. Gedwongen ontslag was toen onbespreekbaar. Geschiktere kandidaten van buiten af aantrekken voor bepaalde functies was er niet bij. Ik moest van oude lappen een nieuwe deken maken. Ik wist dat de organisatie op sommige punten niet goed in elkaar stak, maar je probeert er het beste van te maken. Daar heb je tijd voor nodig en die tijd werd me niet gegund." Drs Wamsteker sluit niet uit dat het versnelde doorzetten van het fusieproces lukt. ‘Niet uit enthousiasme, maar uit een soort moeheid en desinteresse. SoW noch LDC zijn voor gemeenten erg belangrijk meer. Dat is pas echt de dood in de pot.'

T E R U G