ds W.
Baan geeft een impressie van de ochtendvergadering |
GKV te Arnhem
Op
zaterdag 8 november 2003 heb ik deelgenomen aan de Generale Kerkelijke
Vergadering (gkv) in Arnhem.
Een gkv is bedoeld als voorbereiding
van een synodevergadering. Deelnemers zijn: afgevaardigden van kerkenraden,
de predikanten, de pre-adviseurs van de synode en de synodeleden zelf.
Eerstgenoemde groep kan in gesprek gaan met de Synodale Commissie over
het beleid van de synode en de uitvoering daarvan.
De gkv van 8 november is
bijeengeroepen omdat op 12 december een bijzondere, extra synodevergadering
zal worden gehouden: om het besluit al dan niet te nemen, dat de Evang.-Lutherse
Kerk samen met de Gereformeerde Kerken en de Ned. Hervormde Kerk in een
fusie verder gaat.
‘s Ochtends ben ik aanwezig geweest en heb aan de discussie deelgenomen.
Er waren, ruwweg ingedeeld, drie soorten bijdragen uit de zaal: 1e van
voorstanders, oecumenisch gezinden die veel geestelijke winst verwachten
uit de fusie. 2e van tegenstanders die de lutherse identiteit bedreigd
zien. 3e van tegenstanders die moeite hebben met grote risico’s
en ingrijpende veranderingen waaraan onze Gemeenten volgens hen zullen
worden blootgesteld.
Ik was onder de derde groep te vinden, maar ben ook de tweede groep bijgevallen.
Aardig is dat enkele van mijn woorden de rubriek ‘kerken’
in de kranten hebben gehaald: als plaatselijk hier en daar de oecumenische
samenwerking goed verloopt, dan wil dat nog niet zeggen dat we als landelijke
kerkgemeenschappen moeten fuseren. Want dan ontlopen wij de strenge, orthodoxe
protestanten niet, en willen die wel met ons samenwerken?
Het ontbrak op deze gkv natuurlijk niet aan lutheranen die niet anders
dan positief wilden zijn over oecumene en fusie. Het zou allemaal wel
goed komen, het was toch in opdracht van Jezus zelf dat wij allen één
gingen worden? En wat was er toch veel belangstelling voor Luther en onze
lutherse Kerk bij de andere protestanten!
Gelukkig waren anderen kritisch en vroegen naar de toekomstige lasten
die op onze Gemeenten zouden gaan drukken. Personele en financiële
lasten die voor onze kleine groepjes wel eens te zwaar kunnen zijn.
Op het gebrek aan menskracht dat mogelijk ontstaat, ging de Synodale Commissie
niet in. Over de hogere financiële lasten liet zij het woord over
aan twee, niet lutherse, deskundigen.
Ik heb wat bevreemd naar deze beide deskundigen gekeken. Alle lof voor
hun verhaal, maar het was lang en pittig, en sloot niet aan op de zorgen
van enkele kerkenraadsvertegenwoordigers. Mijn indruk was, dat de Synodale
Commissie niet kan garanderen dat de beoogde fusiekerk de financiële
positie van kleine lutherse Gemeenten ontziet.
Hoe zal het op 12 december gaan? De synodeleden vertegenwoordigen niet
de lutherse Gemeenten. Er is gebrek aan enthousiasme voor de fusie, óók
in Gemeenten die voor de fusie zijn – dat heeft de synodevoorzitter
hardop toegegeven. Er is tegenzin, er is zelfs tegenstand in de Gemeenten
die tegen de fusie zijn. Maar de synodeleden stemmen ‘zonder last
of ruggespraak.’ Met deze oude uitdrukking wordt bedoeld dat zij
hun beslissing geheel naar eigen oordeel mogen nemen.
Toch hoop ik dat zij zullen inzien dat een beslissing die zij persoonlijk
toejuichen maar die niet te overziene praktische problemen voor onze Gemeenten
overlevert, onjuist is.
W. Baan
|