Wat
wij op het spoor moeten komen, is de kracht van waaruit de Christus
heeft
kunnen sterven. Hij heeft immers zelf het leven afgelegd - want zo
zegt het Johannes-evangelie het: "Hij boog het hoofd en gaf de
geest". Vlak daarvoor had Hij zure wijn te drinken gekregen, Hem
toegereikt in een spons die daarvan was doordrenkt. Hij had die wijn
genomen, teneinde, aldus een klassieke uitleg, de laatste krachtsinspanning
op te brengen om te sterven.
Vanwaar hád de Christus Jezus de kracht, te sterven aan het kruis? De
Hebreeënbrief-tekst predikt dat duidelijk: Jezus heeft, omwille van de
vreugde die vóór Hem lag, het kruis gedragen en de schande niet
geacht, en is gezeten aan de rechterzijde van de troon Gods. Een schitterende
tekst, een pure verkondiging! Verkondiging die ons geen ruimte laat voor onbegrip,
zoals dat van Petrus die niet wilde hóren van een naderend lijden van
Jezus.
Maar ook droefheid wordt van ons niet verwacht. We horen dat uit het Lucas-evangelie.
Toen Hij zijn kruis droeg, sprak Jezus tot de vrouwen die langs de weg stonden
te huilen: "Weent niet over mij, maar weent over uzelf en over uw kinderen".
De Christus
Jezus wist precies wat Hem overkwam, wist precies wat Hij moest doen.
Hij wenste geen beklag. "Moest de Christus niet lijden," sprak
Hij later tot de discipelen, "en alzo in zijn heerlijkheid ingaan?" Ook
de preektekst hedenavond verkondigt ons een Messias die vanuit een grote
geloofskracht het lijden kon doorstaan.
Hier is geen mislukkeling, hier geen misrekening, als was Jezus een goedwillend
mens die zich verkeken had op de hardheid van de wereld.
De Christus Jezus wist dat het zo moest geschieden: een stervensgang. Maar een
stervensgang gedragen door de vreugde die Hem was voorgehouden.
Voor ons, zijn gemeente, is Hij de leidsman, voorganger op de weg die wij afleggen.
Gemeenteleden worden hier aangesproken die een moeilijke weg moeten gaan. Die
met veel tegenslag, kwaad en verdriet worstelen. Hier wordt u aangesproken waar
het Godsvertrouwen en het zelfvertrouwen zwaar op de proef worden gesteld.
In
tijden van geloofsaanvechting moeten wij delen in die bijzondere kracht van
waaruit Christus kon sterven. De Hebreeën-tekst vanavond zegt,
dat Jezus omwille van de vreugde die vóór Hem lag, het
kruis heeft verdragen.
De vreugde die vóór Hem lag - wat wil dat zeggen?
Mag je zeggen: Jezus kon in de toekomst kijken, dus: Hij werd wel gekruisigd,
maar Hij wist al, dat alles goed zou aflopen - ?
Dit is een goedkope oplossing; die doet tekort aan de ernst van het lijden.
Stel, u moet een groot verdriet dragen, en dan zegt de dominee op bezoek: "U
moet flink zijn, want láter wordt u vast wel weer blij, echt waar, zo
gaat dat toch altijd ... ".
Zulke bedrieglijke zekerheid gaf Jezus zichzelf niet, toen Hij omwille van
de vreugde die vóór Hem lag, het kruis kon dragen.
Geen
zoethoudertje, maar de opstanding! Opstandingsvreugde die vóór
Hem lag, zodat Hij daaruit kon leven en sterven! Hij kon dat door zijn vertrouwen
op zijn hemelse Vader.
De inhoud van dat vertrouwen was, dat de Heere-God het licht was dat de duisternis
eenmaal had verdreven; de levende God die leven geeft waar de dood schijnt
te heersen, opstandingsleven dat zelfs wint wanneer de dood toeslaat.
Jezus heeft de vreugde van dit opstandingsleven gekénd al voor zijn
sterven. Daarom kón Hij sterven, omdat Hij wist: de dood waarin ik moet
gaan, heeft niet het laatste woord.
De
Christus Jezus heet in de Hebreeënbrief-tekst van vanavond: de leidsman
en voleinder des geloofs. Deze twee titels wijzen ons op de toekomst,
de toekomst van de gemeente en van de aarde. De Christus Jezus gaat
ons voor, eigenlijk is Hij die toekomst zelf. Want Hij heeft geleefd
en is gestorven vanuit het opstandingsgeloof. Zijn uitgangspunt was
het léven, daarom kon ook zijn toekomst dat leven zijn.
Bij
dat leven hoort, zoals we horen uit de Hebreeën-tekst, - bij dat leven
hoort: zitten ter rechterzijde van de troon Gods.
Beeldende taal, maar zoveel is wel duidelijk, dat dit zitten aan de
rechterhand van God het tegengestelde is van het dragen van kruis en
schande. Ja ook van
schande: leest u zelf eens in de Evangeliën over alles waarvan Jezus werd
beschuldigd.
Opstandingleven is juist ook dat leven dat de wereld aan Gods verbondsvolk
ontzegt. Zo heeft Jezus het ervaren: Hij mócht van zijn volksgenoten
niet leven vanuit Gods beloften.
Maar de Heere-God heeft Hem opgewekt uit de doden en Hem gezet aan zijn rechterhand.
Blijk van Gods trouw.
Hoort toch eens! Kruisiging, opstandingsvreugde en hemelvaart in één
tekst, en die mag vandaag al klinken!
Kruispasen,
dat is de liturgische naam van deze dag. In de oud-christelijke Kerk
hoorde deze Goede Vrijdag al helemaal bij het Paasfeest. Daarom mogen
wij, ook al is deze viering sober - gewijd aan het sterven van
Christus - daarom mogen wij Pasen vieren onder het kruis.
U
mag uw ziekte en tegenslag, verdriet en teleurstelling, kortom, al uw doodservaringen,-
die mag u zien in het licht van de Opstanding! Het passie-evangelie verkondigt
ons de opgestane Christus die zijn kruis draagt voor ons uit. Zo is
Hij de leidsman en voleinder van ons geloof.
Dragen wij ons kruis achter Hem aan, dan wórdt ons geloof voleindigd.
Als wij Hem aanroepen in onze benauwdheid, roepen wij dan omwille van alles
wat de Christus Jezus ons heeft laten zien en voor ons heeft geleden - en
daarvan zingen wij de kruismeditatie, gezang 192
TERUG
NAAR DE INHOUDSOPGAVE |