HEEFT CHRISTUS HET MEEST GELEDEN?


Hebr. 12:1b,2
Christus... die om de vreugde die voor hem lag,
he
t kruis op zich heeft genomen...

De verkondiging op Goede Vrijdag 2003

Wie heeft er zo geleden als de Christus Jezus?
Wij vangen wel eens nieuwsberichten op van verschrikkelijke slachtingen en martelingen. Er is veel te doen geweest in de afgelopen weken over Irak, zodat de berichten over Noord-Korea weinig aandacht kregen. Maar de kampen met politieke gevangenen daar zijn zo groot, en de wreedheden zo onvoorstelbaar, de Duitse Tweede Wereldoorlog-kampen zijn zó nog erger terug.
Er zijn ook voorbeelden van geestelijk lijden, zo erg, dat het lijdensverhaal van Jezus er bij verbleekt.
Toch wordt het lijden van Christus ons verkondigd als uniek.

Wat wij op het spoor moeten komen, is de kracht van waaruit de Christus heeft kunnen sterven. Hij heeft immers zelf het leven afgelegd - want zo zegt het Johannes-evangelie het: "Hij boog het hoofd en gaf de geest". Vlak daarvoor had Hij zure wijn te drinken gekregen, Hem toegereikt in een spons die daarvan was doordrenkt. Hij had die wijn genomen, teneinde, aldus een klassieke uitleg, de laatste krachtsinspanning op te brengen om te sterven.

Vanwaar hád de Christus Jezus de kracht, te sterven aan het kruis? De Hebreeënbrief-tekst predikt dat duidelijk: Jezus heeft, omwille van de vreugde die vóór Hem lag, het kruis gedragen en de schande niet geacht, en is gezeten aan de rechterzijde van de troon Gods. Een schitterende tekst, een pure verkondiging! Verkondiging die ons geen ruimte laat voor onbegrip, zoals dat van Petrus die niet wilde hóren van een naderend lijden van Jezus.
Maar ook droefheid wordt van ons niet verwacht. We horen dat uit het Lucas-evangelie. Toen Hij zijn kruis droeg, sprak Jezus tot de vrouwen die langs de weg stonden te huilen: "Weent niet over mij, maar weent over uzelf en over uw kinderen".


De Christus Jezus wist precies wat Hem overkwam, wist precies wat Hij moest doen. Hij wenste geen beklag. "Moest de Christus niet lijden," sprak Hij later tot de discipelen, "en alzo in zijn heerlijkheid ingaan?" Ook de preektekst hedenavond verkondigt ons een Messias die vanuit een grote geloofskracht het lijden kon doorstaan.
Hier is geen mislukkeling, hier geen misrekening, als was Jezus een goedwillend mens die zich verkeken had op de hardheid van de wereld.
De Christus Jezus wist dat het zo moest geschieden: een stervensgang. Maar een stervensgang gedragen door de vreugde die Hem was voorgehouden.
Voor ons, zijn gemeente, is Hij de leidsman, voorganger op de weg die wij afleggen.
Gemeenteleden worden hier aangesproken die een moeilijke weg moeten gaan. Die met veel tegenslag, kwaad en verdriet worstelen. Hier wordt u aangesproken waar het Godsvertrouwen en het zelfvertrouwen zwaar op de proef worden gesteld.

In tijden van geloofsaanvechting moeten wij delen in die bijzondere kracht van waaruit Christus kon sterven. De Hebreeën-tekst vanavond zegt, dat Jezus omwille van de vreugde die vóór Hem lag, het kruis heeft verdragen.
De vreugde die vóór Hem lag - wat wil dat zeggen?
Mag je zeggen: Jezus kon in de toekomst kijken, dus: Hij werd wel gekruisigd, maar Hij wist al, dat alles goed zou aflopen - ?
Dit is een goedkope oplossing; die doet tekort aan de ernst van het lijden. Stel, u moet een groot verdriet dragen, en dan zegt de dominee op bezoek: "U moet flink zijn, want láter wordt u vast wel weer blij, echt waar, zo gaat dat toch altijd ... ".
Zulke bedrieglijke zekerheid gaf Jezus zichzelf niet, toen Hij omwille van de vreugde die vóór Hem lag, het kruis kon dragen.

Geen zoethoudertje, maar de opstanding! Opstandingsvreugde die vóór Hem lag, zodat Hij daaruit kon leven en sterven! Hij kon dat door zijn vertrouwen op zijn hemelse Vader.
De inhoud van dat vertrouwen was, dat de Heere-God het licht was dat de duisternis eenmaal had verdreven; de levende God die leven geeft waar de dood schijnt te heersen, opstandingsleven dat zelfs wint wanneer de dood toeslaat.
Jezus heeft de vreugde van dit opstandingsleven gekénd al voor zijn sterven. Daarom kón Hij sterven, omdat Hij wist: de dood waarin ik moet gaan, heeft niet het laatste woord.

De Christus Jezus heet in de Hebreeënbrief-tekst van vanavond: de leidsman en voleinder des geloofs. Deze twee titels wijzen ons op de toekomst, de toekomst van de gemeente en van de aarde. De Christus Jezus gaat ons voor, eigenlijk is Hij die toekomst zelf. Want Hij heeft geleefd en is gestorven vanuit het opstandingsgeloof. Zijn uitgangspunt was het léven, daarom kon ook zijn toekomst dat leven zijn.

Bij dat leven hoort, zoals we horen uit de Hebreeën-tekst, - bij dat leven hoort: zitten ter rechterzijde van de troon Gods.
Beeldende taal, maar zoveel is wel duidelijk, dat dit zitten aan de rechterhand van God het tegengestelde is van het dragen van kruis en schande. Ja ook van schande: leest u zelf eens in de Evangeliën over alles waarvan Jezus werd beschuldigd.
Opstandingleven is juist ook dat leven dat de wereld aan Gods verbondsvolk ontzegt. Zo heeft Jezus het ervaren: Hij mócht van zijn volksgenoten niet leven vanuit Gods beloften.
Maar de Heere-God heeft Hem opgewekt uit de doden en Hem gezet aan zijn rechterhand. Blijk van Gods trouw.
Hoort toch eens! Kruisiging, opstandingsvreugde en hemelvaart in één tekst, en die mag vandaag al klinken!

Kruispasen, dat is de liturgische naam van deze dag. In de oud-christelijke Kerk hoorde deze Goede Vrijdag al helemaal bij het Paasfeest. Daarom mogen wij, ook al is deze viering sober - gewijd aan het sterven van Christus - daarom mogen wij Pasen vieren onder het kruis.

U mag uw ziekte en tegenslag, verdriet en teleurstelling, kortom, al uw doodservaringen,- die mag u zien in het licht van de Opstanding! Het passie-evangelie verkondigt ons de opgestane Christus die zijn kruis draagt voor ons uit. Zo is Hij de leidsman en voleinder van ons geloof.
Dragen wij ons kruis achter Hem aan, dan wórdt ons geloof voleindigd. Als wij Hem aanroepen in onze benauwdheid, roepen wij dan omwille van alles wat de Christus Jezus ons heeft laten zien en voor ons heeft geleden - en daarvan zingen wij de kruismeditatie, gezang 192


TERUG NAAR DE INHOUDSOPGAVE