VERSLAG
VAN EEN THEMADAG VAN DE NEDERLANDSE LUTHERSE VROUWEN-BOND
Op de stralende zaterdag van 16 febr. jl. togen mw E. Pobuda en mijn persoontje
naar Utrecht om de studiedag van de Lutherse vrouwenbond bij te wonen
in de Lutherse kerk aldaar.
Het
thema was 'In elke knoop zit een verhaal.'
Sommige
indianenstammen hebben de traditie om een kind bij de geboorte symbolisch
een levensdraad mee te geven. Elke keer, dat er iets belangrijks in het
leven gebeurt, komt er een knoop in de draad als een herinneringsteken.
In elke knoop zit een verhaal. Dit beeld zou ons de gehele dag begeleiden,
te kijken naar ons eigen levensdraad.
De
ochtend werd ingeleid door ds. Cornelia Hübner. Daarna kwam de gastspreekster
mevr. Irina Darkatsch aan het woord die een aantal jaren als biografisch
consulente levensverhalen begeleid heeft en nu werkzaam is als priesteres
van de Christengemeente 'Het Gooi'.
De
biografie is een ontwikkelingsweg van de ziel. Het ontdekken van het levensthema,
het verborgene wordt onthuld. Zij omschreef de ontwikkeling als een bol
wol, die ontwikkeld dient te worden, om uiteraard de kern te vinden: wie
ben ik, wat is mijn ware kern.
Na
de boeiende lezing kozen wij ieder symbolisch een levensdraad, om er deze
dag eventuele knopen in te leggen. Daarna vertelden wij twee aan twee
onze levensverhalen. Opdracht was om terug te keren naar onze puberteit,
een heel belangrijke periode in een mensenleven. Welke idealen, verwachtingen
hadden wij, wat is daarvan terecht gekomen? Fijne soms diepe en confronterende
gesprekken.
Na
de lunch vormden wij kleine werkgroepen om te werken met levensverhalen
en levensdraden in dans, levensverhalen schrijven, levensbomen tekenen,
symbolisch bloemschikken. Al deze uitgewerkte facetten namen wij tenslotte
mee in de eindviering, om deze te delen met elkaar. Verbondenheid, vriendschap
en warmte kenmerkten deze dag.
mw.
G.A. van Vliet en mw. E. Pobuda
BIJ HET
GEDICHT 'PAAS - FEEST'
Hannah Schipper heeft in 'De Brief' van de Nederlandse Lutherse
Vrouwen-Bond een gedicht laten opnemen. U
vindt het door op deze woorden te
klikken. Aardig is, dat het in de 'dordtse omgeving' is ontstaan.
Hannah's toelichting hieronder.
Ja voor even. Wat is dat toch met het menszijn? Ervaringen van lief de,
ruimte, verwondering over eenheid, heelheid, zakken diep weg; en we gaan
weer over tot de 'orde' van de dag.
Als in diepe wateren verblijven die ervaringen, als mooie vissen die alleen
in die diepte zijn te ontmoeten. Als je ze wilt bezitten en eruit vissen,
gaan ze dood.
De beschreven ervaring had ik vorig jaar na het maken van een altaar-bloemstuk
voor Pasen. Teruglopend naar huis, dwars door een mensenmassa die gehaast,
geprikkeld, inkopen deed - ineens die stilte, ruimte, liefde. Niet langer
een individu, maar onderdeel van, een met allen om mij heen. Een feest.
Paasfeest....even.
Nu pas, nu deze herinnering omhoog komt, besef ik dat Pasen door mij toen
niet in de kerk is gevierd, in een anderhalf uur durende eredienst, maar
daar, middenin het drukke winkelhart van Dordrecht. Een viering van lief
de en vrijheid, in een moment, zonder liturgie, zonder woorden.
Feestelijk, vrolijk Pasen!
|