Dit gedicht is in 2003 geplaatst om en nabij 31 oktober, de Gedachtenisdag van Kerkhervorming.
In die tijd gaven hoge bestuurders in het Vaticaan toe, dat de gezondheid van paus Johannes Paulus II dagelijks achteruit gaat. Bij beide zaken past het onderstaande gedicht heel goed. Ter opfrissing van uw kennis uit de catechisatie:
de sleutelmacht is de gave van de zondenvergeving en de ontsluiting van de hemel. Een gave die Christus aan zijn apostelen verleend heeft, Matth. 16 en 18. Het Roomskatholieke kerkgenootschap is van mening, dat zijn paus de opvolger van Petrus is, en dus ook die sleutelmacht heeft.

't Was stil - toen door de hemelzalen
een luid geklop op 's Hemels poort,
bij slag op slag, herhaalde malen
en telkens harder werd gehoord.
Sint Petrus heeft het nauw vernomen
of doet de vraag door 't sleutelgat.
Wie of zo laat nog durft te komen,
daar hij de poort gesloten had.
"Ik ben", was het antwoord van daarbuiten,
"Paus Paulus en dus u gelijk:
wil daarom mij de poort ontsluiten...".
"Hoe - gij? Portier van 't hemelrijk"?
Riep Petrus, altijd onbewogen.
"Ontsluit u zelf de poort!
Een Paus heeft daartoe toch het vermogen.
't Is duizendwerf op aard gehoord.
Gij hebt...maar dit zou jammer heten,
en mis voor een onfeilbaar mens,
uw sleutelbos toch niet vergeten?
Sluit open! Vervult thans zelf uw wens!"
"Hoe nu!" sprak in verwarde zinnen
de Paus, wiens stemme hoorbaar beeft:
"Mijn hemel! Weet men niet daarbinnen
dat Luther 't slot veranderd heeft?"

oorspronkelijk gepubliceerd in het kerkblad
van de elg Haarlem, en ons gestuurd
door Hannah Schipper uit Kalenberg