VERTROUWEN

voorpagina

In deze laatste weken van het Kerkjaar horen wij in onze Liturgievieringen de bekende en toch weer moeilijke woorden over het naderende einde van deze zichtbare wereld en over de toekomende wereld die van de Heer afkomstig is. Als er in een bepaalde periode van het Kerkjaar vertrouwen van ons gevraagd wordt, dan is het nu wel.

Vertrouwen is een basishouding van mensen, een instelling die onmisbaar is om op zinvolle manier met elkaar om te gaan.
Een actueel voorbeeld uit de afgelopen maanden vond ik in een krantenartikel in de rubriek economie. Het ging over de sterk gedaalde beurskoersen.
De schrijver had zich verdiept in de geschiedenis van de effectenbeurs. Het was hem opgevallen dat in deze tijd de beurskoersen uitzonderlijk diep gevallen zijn, terwijl de economie er echt niet zo rampzalig bij staat. 'Er zijn wel moeilijker tijden geweest dan deze; maar de aandelenbezitters hadden dan al weer vertrouwen in de toekomst. In de zomer van dit jaar is dat afwezig geweest. Dat kwam omdat topmensen en boekhouders oneerlijk cijfermateriaal over hun bedrijven gaven. Daarom verdween het vertrouwen bij de beleggers, en zoiets is onder hen pas echt erg, erger nog dan een oorlog of een zeer hoge inflatie of een andersoortige ramp op wereldschaal.'

Vertrouwen is onmisbaar, in de Kerk, buiten de Kerk, waar dan ook. Het is onmisbaar in de omgang van mens en God, van mens en mens. Alleen dan kun je wat verwachten... is er toekomstverwachting.

W. Baan