terug naar het washblog

5-8 augustus: een klein campingtripje. Sinds enige tijd heb ik een alternative workschedule, wat betekent dat je de ene week 44 uren en de andere week 36 uren werkt, op die manier heb ik elke veertien dagen een vrijdag vrij. Is ook een soort compensatie voor het feit dat je op reis eigenlijk de weekenden ook niet ter vrije beschikking hebt, en doorgaans het gezelschap van je gezin moet missen. Afgelopen vrijdag was mijn eerste vrije dag. Donderdagavond hebben we de Zipcar ingepakt met de nieuwe fietsen, de tent en nog zo wat spullen. We zijn op zoek gegaan naar Hawk Recreation Area in George Washington National Forest in West Virginia. Het was al erg donker voordat we er waren want we moesten eerst nog fourageren onderweg. Bovendien moest je ergens een soort bospad in, en dat moest je dan vier mijl volgen. Wij vertrouwden dat eerst niet, maar dat was ten onrechte. Om half twaalf 's avonds in het pikkedonker de tent opgezet (zijn we goed in, doen we vaker) en nog een vuurtje gestookt. De volgende dag bleek dat we op een heerlijke plek aangeland waren. <<		  
Er was helemaal niets, in de wijde omtrek niet. Nou ja, als er niets is, dan is er in Amerika altijd nog een picnictafel, een vuurplek en een tentpad. Daar moet je tent op staan, het is meestal een vloertje van gravel voor de drainage, dat bij elkaar gehouden wordt door wat boomstammen. Dat leidt bij regen meestal tot waterplassen onder je tent, en een lekker grasje om op te slapen heb je ook niet. Dus hebben we een extra laag slaapmatjes aangeschaft. Verder zijn er latrines en er is een pomp die water uit de grond oppompt. Deze camping heeft zestien plekken. Er waren er vier of vijf bezet. Je staat hier gratis. We hebben daar drie dagen alleen maar vuurtjes gestookt, boekjes gelezen, worstjes gebraden voor het avondeten en een beetje rondgehangen. Bij het boodschappen doen bleek dat de voedseltechnologie hier niet stil had gestaan. Wij doen daar graag ons voordeel mee, zodat het leven van de kampeerder zo eenvoudig mogelijk is. Kaas uit de spuitbus: geen vieze messen meer, de boter hebben we jaren geleden al afgeschaft, en nu bleek er zelfs pindakaas uit de tube te zijn! Echte Skippy Butter! Kijk maar:  
We hebben ook nog koffiezakjes (als in: theezakjes) uitgeprobeerd, erg hygienisch, maar er was niks aan. Wim had een prachtig boek over de rol van de fotografie in de herinnering; kijk maar: echt gebeurd! en ik heb twee hoofdstukken gelezen in Martha Nussbaums Fragility of Goodness, dat nog veel beter is dan ik al gedacht had. Wij hebben onze tijd goed besteed. <<

  

Dezer dagen wordt bekend dat de Wereldbank een doelwit van Al Qaida is, of is geweest, of zo. De veiligheid rond het hoofdkantoor wordt aangescherpt. De redactie van Novum maakt een interviewtje. <<

Novum-columniste Dory Reiling laconiek onder terreurdreiging

"Je kunt er niet veel aan doen"

De Wereldbank in Washington, sinds begin dit jaar de werkplek van rechter en
Novum-columniste Dory Reiling, zou een van de beoogde doelen zijn van het
terreurnetwerk al-Qaeda. Sinds begin augustus geldt voor een aantal grote
instellingen in de VS een verhoogde alarmfase. Reiling blijft nuchter onder
de dreiging.

  

 

De aanhouding in juli van een computerdeskundige van al-Qaeda in Pakistan
gaf de inlichtingendiensten gedetailleerd inzicht in de planning en de
communicatiestructuren van al-Qaeda. Aanhangers van al-Qaeda zochten uit op
welke tijden de meeste mensen in de hoofdkantoren van financiële
instellingen als het Internationale Monetaire Fonds en de Wereldbank zijn.
Ook berekenden zij hoe groot bommen moeten zijn om de gebouwen te kunnen
laten instorten en wanneer de bewaking van de gebouwen het zwakst is. De
Amsterdamse kantonrechter Dory Reiling werkt sinds 1 januari voor de
Wereldbank en schrijft in Novum maandelijks over haar werk.

Wat merk je bij de Wereldbank van de toegenomen dreiging?
"Je kwam hier al niet makkelijk binnen, maar nu zijn de
veiligheidsmaatregelen nog verder verscherpt. We moeten nog vaker onze
pasjes laten zien, er is een parkeerverbod, betonnen barrières op de
stoepen, de aanvoer van goederen is naar een andere locatie verplaatst zodat
er minder vrachtwagens hier komen.

   
De bezoekerstoegang is verplaatst en
gereorganiseerd, de cafetaria is minder toegankelijk voor buitenstaanders,
er komt antibreukfolie op de ruiten in het atrium, de vakbond stuurt
lijstjes met advocaten die goedkoop een testament
kunnen maken, dat soort dingen.
Panda, de met dollars versierde polyester beer die op de stoep voor de deur
staat, was ineens weg. Er waren mensen die zeiden dat dat was omdat er wel
een bom in gestopt kon worden. Wij waren erg treurig, maar nu is hij weer
terug. Vermoedelijk moest Panda gewoon even opzij omdat de betonblokken op
de stoep gezet werden."		  

Veel mensen geloven trouwens dat de regering de situatie
gebruikt om de mensen bang te maken zodat ze in november uit angst op de
zittende president zullen stemmen.
En vergeet niet: ik heb in 1993 in Cambodja als verkiezingswaarnemer gewerkt
in het gebied van de Rode Khmer. Dat was echt gevaarlijk, en toen was ik af
en toe ook echt bang. Dat heb ik nu niet. De dreiging - voorzover reëel - was er al en al die maatregelen verminderen de risico's toch wel. Hoewel, ik
woon hier vlak om de hoek, en even dacht ik dat het misschien beter zou zijn
om wat verder weg te gaan wonen. Verder kun je er niet veel aan doen."

Voelen jij en je collega's je onveilig?
"Mijn collega's voelen zich door dit alles een stuk minder veilig. De collega's die hier waren op 11 september hebben daar wel iets aan overgehouden. Een
van de vliegtuigen is toen op het Pentagon ingevlogen. Dat is hier net aan
de overkant van de rivier. Het Witte Huis was ook een doelwit, en dat is
hier twee blokken vandaan. Alle gebouwen zijn toen ontruimd en heel
Washington was verstopt omdat mensen per auto naar huis wilden. Ik heb dat
niet meegemaakt.

Gaat het werk gewoon weer door of is de dreiging nog het gesprek van de dag?
"Het is hier vakantietijd, veel mensen zijn weg. De leiding houdt ons keurig
op de hoogte via het intranet. En het beveiligingsniveau was al vrij hoog.
In mei hebben we al een keer een ontruimingsoefening gedaan, en we hebben
allemaal telefooncirkels om elkaar te melden waar we zijn. Voor sommigen
komt de ervaring van 11 september weer heel erg terug. We zagen op tv de
beelden van mensen die uit het WTC sprongen, en aan de lunch kregen we het
daar wel even benauwd van. Maar het gesprek van de dag is het niet meer." << 		 

Zelf had ik voor Novum ook nog een column geschreven, die is verschenen in het septembernummer:

Faster, fairer, friendlier – de lijstjes van de Bank - wat werkt en wat niet?

Procederen is duur en het duurt lang. De klacht is wereldwijd. Een paar jaar geleden is bij de Wereldbank geinventariseerd wat wel en niet werkt om procederen goedkoper en sneller te maken. In een klein overzicht de lijstjes van de Bank.

Wat werkt niet:
.Wetgeving: Wettelijke grenzen stellen voor termijnen is weinig succesvol gebleken omdat de voorschriften niet te handhaven blijken, is de ervaring in de VS en in Argentinie en Bolivia.
.Meer geld: Rechters en hun staf klagen altijd over te weinig geld. Uit onderzoek blijkt niet van een verband tussen efficiëntie en geldmiddelen. Grote achterstanden kunnen met inhaaloperaties op de korte termijn kleiner worden. Maar zonder grondige reorganisatie blijft er op de lange termijn weinig van over. <<

Wat werkt - soms - wel?
. Meer geld: Gericht investeren in automatisering heeft in Latijns Amerika de gelegenheid voor corruptie verminderd  en doorlooptijden verkort.
.Meer transparantie: meer openbaarheid, bijvoorbeeld door observaties van maatschappelijke organisaties zoals Poder Ciudadano in Argentinie en de Foundation for Judicial Excellence in de Philippijnen die rechtenstudenten geruime tijd zittingen liet observeren in het Court Watch Project. Tv-camera’s in de rechtszaal in New York State brachten de doorlooptijd met 1/3 naar beneden en kwaliteit van de oordelen ging omhoog. 
.Meer controle: In Colombia en Guatemala worden tot op het niveau van de individuele rechter produktiecijfers openbaar gemaakt; de zaken gaan sneller en er wordt beter gemotiveerd.
. 		Mediation als alternatief voor rechtspraak werkt vooral goed in de schaduw van goed werkende rechtspraak, en dan alleen binnen de bestaande verhoudingen. Vrouwen in Afrika die een beroep moeten doen op grondwettelijke gelijkheid om zelf hun bedrijfjes te kunnen runnen hebben er niet veel aan. .Simpeler procedures: Vervang een schriftelijke procedure door een mondelinge, zoals de Nederlandse voorziening, en het gaat sneller en goedkoper. Hoe ingewikkelder de oude regels, hoe meer effect. Het deels delegeren van procedurele regelgeving aan de rechter voorkomt nodeloze wetgevingsoperaties. .Betere wetten: In de Dominicaanse Republiek werd de rechtspraak efficiënter door verbeteringen in het familierecht en het handelsrecht.  Gespecialiseerde gerechten: In Tanzania is in 1999 een handelsrechtbank ingericht voor handelszaken boven $ 12.500, vooral gebruikt door financiele instellingen. Er is geen beroep van tussenbeslissingen mogelijk. Ongeveer tachtig procent van de zaken wordt geschikt. De doorlooptijd daalde van 22 naar drie maanden.
.Verreweg het meest succesvol zijn de small claims courts. In Brazilië zijn hiermee de doorlooptijden gehalveerd; bovendien zijn er meer mensen gebruik van de gerechten gaan maken. Small claims courts zijn ook in het Westen populair. << 		 
31 augustus
Volgende week is het zes maanden geleden dat we uit Haarlem vertrokken. Eind van deze week vertrekken we voor drie weken naar Benin in Afrika. Daarom is het tijd voor een kleine terugblik.
Verhuizen naar Amerika, maar eigenlijk vooral naar de rest van de wereld. De Bank is een multiculturele internationale organisatie. Je hoort Engels, Spaans, Frans, Chinees, Russisch in de lift, en mijn naaste collega's hebben Tagalog, Kikuyu en Grieks als moedertaal. Dit is hier, in Washington, USA, een bijzonder jaar. Verkiezingen: deze week is de Republikeinse conventie, de Democratische hebben we een tijdje geleden al gehad. Wij worden er niet vrolijk van. Het land is in oorlog, de oorlog is een kwestie van voor/goed of tegen/fout, geworden. De media staan vol over het Vietnamverleden van Kerry terwijl de Washington Post koeltjes meldt dat het aantal armen hier voor het derde achtereenvolgende jaar is gegroeid. Een gezin met 1 kostwinner die het minimumloon verdient kan zich in de hele VS nergens een woning veroorloven. Het drinkwater bevat te veel lood omdat er geen geld wordt uitgegeven aan openbare voorzieningen. En een jaar van cicades: Eenmaal in de zeventien (!) jaar komen hier in mei grote cicades uit van wel vier centimeter lang, die twee maanden leven in enorme zwermen, en dan weer sterven nadat er nieuwe cicade-eitjes zijn geproduceerd. Prettige dingen: Door al die veel te dikke Amerikanen voelen wij ons hier behoorlijk slank, dat lukt in Nederland nooit (of nog niet?). Gelukkig zijn de kilo's van het toetjesbuffet van hotel Yak en Yeti in Kathmandu er weer af. Vanaf eind april volop zomerweer. Wonen dicht bij het werk. De reizen. 		   
     
     
     
     
     
     
     







Panda, als je goed kijkt zie je dat hij een dollarbiljet is