4-11 juli
Zondag 4 juli; wij missen de Fourth of July in Washington. Wim vliegt eerst
naar Bahrain en dan via Londen naar Amsterdam. Hij gaat klanten bezoeken, nog
wat gebouwen fotograferen en de familie langs. Ik ga op zondag niet verder dan
Delhi. In het Sheraton hotel zie ik het grootste deel van de finale van Wimbledon.
Maar niet helemaal, want om half elf 's avonds moet ik naar het vliegveld om
om half een naar Parijs te vliegen. <<
Maandag 5 juli
stal ik de bagage in het Hyatt Regency in de omgeving van vliegveld Charles
de Gaulle bij Parijs. Mooi hotel, ontworpen door Helmut Jahn, die ook Sony Center
op Postdamer Platz in Berlijn heeft gebouwd. Hun shuttle service laat te wensen
over. Om half twaalf 's morgens sta ik op de Place de l'Opera in Parijs. Het
is uitverkoop bij Galeries Lafayette, dat is hier vlak achter. Daarna wandel
ik op mijn gemak naar het Louvre. Daar is een prachtige tentoonstelling over
kunst rond 1400. De topstukken zijn niet van de lucht. Het is hier prachtig,
waarom moet ik eigenlijk weer naar Washington? Het hoogtepunt van de dag moet
dan nog komen, want ik heb een kaartje voor de Opera Bastille. Ze doen Die Zauberflote
van Mozart in een enscenering van Robert Wilson. De kostuums zijn van Kenzo.
Het is jammer dat daar geen plaatjes van zijn, het was zeer bijzonder. In de
pauze kom ik Nick Huls en zijn vrouw tegen in de foyer. Hij is hoogleraar rechtssociologie
aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam. Wij kwamen elkaar af en toe tegen
op wetenschappelijke congressen en bij manifestaties die iets met rechtshulp
van doen hadden. Awesome!
Dinsdag 6 juli vlieg ik weer naar
Washington. Je kunt op Charles de Gaulle goed merken dat ze daar dat ongeluk
met het instortende dak gehad hebben. Overal is ruimtegebrek, er staan lange
rijen en het gedrang is vreselijk. We vertrekken met twee uur vertraging.
Terug in Washington loop ik meteen door naar een bijeenkomst met de Chief Justice
van Lesotho. Hij heeft op onze kosten een studiereis gemaakt in de VS, en doet
nu verslag. Hij is erg enthousiast; een cursus in Canada was een eye-opener.
Een griffier leerde al die chief justices uit de hele wereld daar hoe je een
vonnis schrijft. Een griffier! die je leert hoe je een vonnis schrijft! En ze
hadden een video gemaakt om gedrag op de zitting te oefenen, dat was dolle pret.
Courtroom 21 zei hem niet zo veel, daar zijn ze in Lesotho nog niet aan toe.
Als ik weer thuis ben breekt de griep die al bijna een week achter mijn ogen
zit echt los. Na vierentwintig uur word ik weer wakker. <<
12-18 juli
Dinsdagavond eten wim en ik samen met Sandra Oxner. Zij is een rechter uit Nova
Scotia, Canada. Rond 1997 heeft zij als judicial expert twee jaar voor de Bank
gewerkt, en ze is nu een paar dagen op bezoek. Zij had de cursus georganiseerd
waar de CJ van Lesotho zo enthousiast over was.Hij had in haar huis gelogeerd,
en geprobeerd zijn overhemden te wassen in haar vaatwasser. Deze week hebben
we een paar grote stappen voorwaarts gemaakt. Om te beginnen hebben we door
nood gedwongen een tandarts hier. Losse kroon, zit nu weer goed vast. Woensdagavond
werden de boodschappen bezorgd door Peapod,
de bezorgafdeling van Giant Supermarkets. Heel prettig, nu hoeven wij niet meer
te sjouwen met flessen frisdrank en grote pakken toiletpapier. Wim heeft een
fiets gekocht.
En in de post kreeg ik het gebruikerskaartje van Zipcars,
inderdaad, een Zipcard. Het probleem uit april is opgelost. Zipcar stapt over
het vereiste van een driving history heen, en inmiddels heb ik immers een Amerikaans
rijbewijs. Een soort greenwheels. Er staan op de oprit van de garage van onze
flat twee auto's van zipcars, die kunnen we nu via de website reserveren. Zaterdag
hebben we de Prius, die als bijnaam Penelope heeft, meegenomen naar de Prime
Outlets van Hagerstown. Shop till you drop! <<
19-25 juli
Op donderdag bezoek ik het superior court van DC, de rechtszaal van mijn collega
Nan Shuker, de rechter uit week 18. Zij is met pensioen, maar doet nog twee
dagen per week kinderzaken. Daarnaast doet ze ontwikkelingswerk met de rechters
in Tanzania, Bangladesh en nog zo een paar van mijn klanten. We lunchen in de
eetzaal voor de rechters, het is er erg gezellig. Ik mag de beveiligde rechtszaal
fotograferen. De behandeling van twee moeilijke kinderzaken, gelukkig in een
gewone zaal, voelt heel vertrouwd. Honey, it really is the same everywhere!<<
<<